บทที่10
ทรมานหัวใจ
กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันเชื่อไหมว่าฉันเหมือนนางทาสก้นครัวเข้าไปทุกที การทำงานกับเพียวไม่มีคำว่าอ่อนโยนเลย อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์หมิวพยายามใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนสั่งให้ฟ้าไปทำร้ายเธอแต่ความเป็นจริงไม่ใช่นะฉันไม่เกี่ยว
วันนี้ฉันต้องเคลียร์งานจนดึกส่วนเพียวเขาติดคุยงานกับผู้จัดการโชว์รูมรถที่มีปัญหา เห็นเพียวอยู่ในโหมดผู้บริหารฉันก็อดที่จะถ่ายรูปเก็บไว้ไม่ได้จริงๆ ที่ผ่านมาฉันเย็นชา เฉยชา ไม่สนใจและไม่แคร์ความรู้สึกของเพียวมาเยอะแล้ว
พอมาคิดย้อนกลับไปถ้าหากฉันปรึกษาหรือได้คุยกันบางทีเราสองคนอาจจะหาทางออกที่ดีกว่านี้และฉันกับเพียวก็คงไม่ต้องเลิกกัน
"เฟย์พรุ่งนี้จะพาไปดูโรงงานผลิตอะไหล่รถยนต์นะใส่รองเท้าผ้าใบด้วยล่ะ มีหรือเปล่า" เพียงหมุนเก้าอี้มาถามเขามองหน้าคนตัวเล็กที่กำลังเหม่อลอยจึงลุกไปหาแล้วหอมแก้มเธอหนึ่งที
แกร๊ก!
"อุ๊ย!!"
ทั้งสองหันไปมองที่ประตูเมื่อจู่ๆแม่บ้
