ป๋อเหวินที่เห็นแม่ลู่ปั่นจักรยานให้ลู่จิวซ้อนก็คิ้วขมวดด้วยความสงสัยก่อนที่เขาจะรีบเดินเข้าไปหา
" แม่ทำไมถึงได้ปั่นจักรยานเองละครับ อื้อหืออาจิว ทำไมกลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ละ "
มือหนาค่อย ๆ ประคองภรรยาลงจากจักรยาน แต่ลู่จิวก็พยายามขืนตัวเพื่อดูแลตัวเอง
" ฉันไม่เป็นไรพี่ป๋อเหวิน ฉันลงเองได้ " ป๋อเหวินแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่ถูกภรรยาปฏิเสธการช่วยเหลือ หรือเป็นเพราะเธอยังโกรธเคืองเรื่องที่ผ่านมาอยู่เขาก็ไม่อาจรู้ได้
" เราเข้าไปเก็บของเถอะลูก กว่าจะเสร็จจะมืดค่ำเสียก่อน " แม่ลู่เอ่ยเรียกบุตรสาวที่กำลังยืนทรงตัวอยู่อย่างไม่รู้ว่า สายตาของป๋อเหวินเริ่มคุกรุ่น
" จ้ะแม่ " ร่างบางรีบเดินเข้าไปเก็บของในห้องแถวใส่ตะกร้าและกะละมัง เพื่อให้ป๋อเหวินยกไปขึ้นรถ
" แม่ค้าบกินน้ำไหม " เด็กชายตัวน้อยยื่นแก้วน้ำให้มารดาเมื่อเห็นว่ามารดาของเขาเก็บของและทำความสะอาดอยู่นานจนเหงื่อออกแล้ว
" ขอบคุณครับคนเก่ง ฟอดด
