EPISODE6 {100%}

4719 คำ

ปังง!! เสียงฝ่ามือขาวตบลงบนโต๊ะเลคเชอร์ที่เพื่อนสนิทสองคนนั่งรออยู่ ซันกะพริบตามองผู้ที่มาเรียนเร็วผิดปกติ แถมมาพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียวสุดๆ ดีไม่ดีอาจจะพาลเดินออกจากห้องเรียนไปเลยก็ได้ดูจากสถานการณ์แล้ว เพราะอิ้งอารมณ์ไม่ดีทีไรหายหน้าหายตาไปจากมหา'ลัยทุกที จนอาจารย์เบื่อจะเรียกเข้าไปคุยหรือแม้กระทั่งอธิการบดียังไม่อยากแตะต้องเลย “ซัน กูอยากรู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อเวโรนิก้าคือใคร ที่มางานมึงเมื่อคืนนี้อะ เอาแบบด่วนที่สุดรู้วันนี้เลยได้ยิ่งดี” พูดจบเจ้าตัวก็เสยผมที่ยังไม่ได้เซตให้กลับขึ้นไปด้านหลัง เพราะเขามัวแต่รีบมาคุยเรื่องยัยเวโรนิก้าที่เดินตามตูดเฮียมาต้อยๆเมื่อคืน เลยรีบร้อนจนไม่ได้เซตผมมานี่ไง คิดแล้วอิ้งก็ยิ่งเจ็บใจ ถ้าเมื่อคืนอาโปเด็กเจ้าปัญหาไม่มาลากเขาไปยืนรวมกับป๊าและม๊า ไม่มีทางหรอกที่ยัยเวโรนิก้าท้าอำนาจเขาคนนั้นจะมีโอกาสเฉียดกายเข้าใกล้เฮียมาอีกครั้ง เพราะถ้ายังจะคิดท้าทายเขากลางงานเมื่อคืนละก็ ได้มีเหตุการณ์สาดไวน์ดับไฟรุ่มร้อนในตัวเจ้าหล่อนกันบ้างแหละ “เวโรนิก้า? ชื่ออย่างกับนางเอกละคร ทำไมวะ เขาทำอะไรให้มึงไม่พอใจ” ทีมถาม เพราะเขาไม่ได้อยู่ในสังคมงานเทาๆแบบเพื่อนทั้งสอง เขาเลยไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ก็คงเป็นเรื่องใหญ่โตมากทีเดียว ถึงขนาดที่อิ้งต้องเอ่ยปากให้ตามหา เธอคนนั้นต้องไม่ธรรมดา “มันจะประกาศสงครามกับกูน่ะสิ” “กูขอเดานะ ยัยคนนั้นที่มึงหมายหัวไว้เนี่ย คงไม่ใช่คนในวงสังคมเดียวกับมึงแน่ๆ หรือไม่ก็ต้องเป็นพวกนักธุรกิจต่างชาติที่เข้ามาทำงานชั่วครั้งชั่วคราว ถึงไม่รู้จักกิตติมศักดืความร้ายของมึง” “ใช่เลยแหละ มันเป็นลูกครึ่งแถมสวยด้วย” อิ้งตอบ ใบหน้าสวยแสดงอาการหงุดหงิดไม่หาย “ใช่..คนที่เดินตามคุณมาเฟียเมื่อคืนไหม” ซันถามเพื่อความแน่ใจ เพราะตัวเขาเองก็ไม่ค่อยได้สังเกตอะไรคนในงานมากนักหรอก แค่ต้องคอยดุไม่ให้เฮียเทาไปทำตัวเจ้าชู้ใส่ใครเขาก็เหนื่อยแล้ว จะมีสะดุดตาอยู่คนหนึ่งก็คงเป็นผู้หญิงผิวขาวจัด หน้าตาบ่งบอกว่าเป็นลูกครึ่งฝั่งตะวันตกที่ยืนแทบไม่ห่างจากคุณมาเฟียเลย “ถ้าเป็นคนนั้นกูไม่รู้จัก เขาเป็นแขกทางฝั่งบ้านเฮียเทาเชิญมา” “มึงก็ไปถามว่าที่ผัวในอนาคตมาให้กู กูอยากรู้จักมัน บ้านมันทำอะไร เกี่ยวข้องกับเฮียมายังไงกูต้องรู้ให้หมด” “ผะ..ผัวอะไรล่ะ! กูกับเฮียเทาไม่ได้รักกันสักหน่อย” ซันพูดอ้อมแอ้ม แก้มขาวร้อนวูบตอนได้ยินสถานะ ผัว ที่อิ้งยัดเยียดมันให้เฮียเทาเพื่อมาเป็นของเขา “หราาาา!” ทีมแกล้งแซว เขาล่ะเบื่อคู่นี้ชะมัด ใครต่อใครมองจากดาวอังคารก็รู้ว่าซันไปคิดเกินเลยกับคู่หมั้นตัวเองไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่อีกฝ่ายดันมองไม่ออกนี่สิ หรืออาจจะมองออกแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้(?) “เอออ!” ซันหันไปตอบเสียงกึ่งประชดกลับเพื่อนที่นั่งข้างๆ ก่อนจะหันกลับไปคุยกับอิ้งต่อ “มึงไปดีลกับเฮียเทาไว้ซะขนาดนั้นแล้วทำไมไม่ถามเองเลยล่ะ” “เหอะ! ขืนกูไปถามเองคนเจ้าเล่ห์แบบว่าที่ผัวมึงก็จ้องแต่จะหาผล ประโยชน์กับกูอยู่แล้ว เฮียเทาเคยช่วยอะไรกูฟรีด้วยเหรอ ถ้าเป็นมึงก็ว่าไปอย่าง” “นี่มึงยังไม่ล้มเลิกความคิดอยากจะกินคนอันตรายแบบคุณมาเฟียอีกเหรออิ้ง โห่! สงสัยคนนี้เด็ดจริงเพื่อนกูถึงคลั่งหนักขนาดนี้” ทีมพูดพร้อมกับปรบมือสองสามทีให้กับความแน่วแน่ของเพื่อนสนิท ที่จริงจังเรื่องผู้ชายมากกว่าเรื่องการเรียน ช่างเป็นคนที่ทำอะไรเสมอต้นเสมอปลายเสียจริง! “ไม่เลิกง่ายๆแน่ อีกไม่นานเขาก็จะได้เป็นของกูแล้ว” “มึงมั่นใจ?” “แน่นอน มีอะไรบ้างที่คนอย่างอิ้ง อริยกูล อยากได้แล้วไม่ได้” ร่างบางเชิดหน้าตอบด้วยความมั่นใจ ครั้งที่แล้วที่เขาปล่อยให้เฮียมาหลุดมือไปเพราะคิดว่าอยากจะใช้เวลาเข้าหาให้มากกว่านี้สักหน่อย อย่างน้อยก็ให้อีกฝ่ายรู้สึกสนใจใคร่อยากจะได้เขาบ้าง ทว่าพอรู้ว่าตัวเองมีคู่แข่งที่ดูท่าแล้วก็น่าจะแรงและร้ายไม่แพ้กันแบบนี้ เขาคงปล่อยเฮียมาไว้ไม่ได้แล้ว ของเด็ด ของดี เกรดพรีเมียมที่เขาเฝ้ารอมาทั้งชีวิตอยู่ตรงหน้า มันก็ต้องรีบสร้างแลนด์มาร์คแสดงความเป็นเจ้าของกันหน่อย! “ครั้งที่แล้วมึงไปเอายามาจากใคร กูต้องการอีกมึงหาให้กูได้ไหมทีม” “อิ้ง มึงอย่าบอกนะว่าจะวางยาคุณมาเฟียอีกน่ะ” เพื่อนตัวบางข้างกายอย่างซันละอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ซะจริงๆ ทำไมเพื่อนเขามันถึงดื้อรั้นไม่ฟังคำเตือนอะไรใครเลยแบบนี้นะ ส่วนทีมที่ได้ยินความต้องการของเพื่อนก็ขยุ้มเส้นผมทึ้งหนังศีรษะกันเลยทีเดียว ชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาจะเสียก็เพราะงานนี้แหละ! “ผู้ชายของมึงแต่ทำไมกูต้องมาลำบากด้วยวะเนี่ยยย” “ก็ว่าที่ผัวเพื่อนไหม หรือมึงอยากเห็นกูลงแดงเพราะคลั่งไคล้เฮียมาจนตายอยู่ตรงนี้” “คนอย่างมึงมันไม่ตายเพราะเรื่องแค่นี้หรอก คนที่จะตายคือคนที่คิดอยากจะมาแย่งของของมึงมากกว่า” คนถูกรู้ทันไหวไหล่ไม่สนใจแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอีกตัว แต่ก็ยังไม่วาย ชะโงกหน้าไปย้ำกับทีมที่นั่งอยู่อีกฝั่ง ซึ่งห่างกันเพียงแค่ร่างบอบบางของซันกั้นไว้ “ภายในศุกร์นี่นะ ขอแรงๆ หนักๆ เอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย” “คนที่ลุกไม่ขึ้นเนี่ย หมายถึงมึงหรือคุณมาเฟีย” คนตัวเล็กยกยิ้มให้กับคำพูดเล่นลิ้นของทีม ที่แสนจะถูกใจเขานัก! เด็ดๆแบบเขามันก็ต้องเป็นเฮียมาอยู่แล้วที่คนมารอที่ห้องรับรอง ซึ่งบอกได้เลยว่าคนคนนั้นไม่ใช่ป๊ากับม๊าหรือคนใกล้ชิดของเขาแน่ เพราะถ้าเป็นคนเหล่านั้นก็ต้องโทร.มาบอกก่อนสิ ยกเว้นแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ชอบทำตัวไม่รู้จักมารยาทใส่เขาซ้ำๆตั้งแต่เด็กแบบอาโป คนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามาในห้องรับรองของตึกอธิการบดี คนที่จะสามารถเข้ามานั่งรับแอร์เย็นๆในห้องที่ตึกนี้ได้ต้องไม่ใช่คนทั่วไป ส่วนมากก็จะเป็นพวกที่สนับสนุนงบประมาณให้ทางมหา'ลัยเยอะๆอย่างครอบครัวเขานี่ไง เพราะ ฉะนั้นถ้าเป็นอาโปที่ใช้นามสกุลอริยกูลอยู่มันคงไม่ใช่เรื่องยากที่เด็กนั่นจะมานั่งที่นี่ ร่างบางถอนหายใจระงับอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองลง เมื่อคิดว่าจะต้องไปเจอหน้าน้องชาย ที่ไม่เคยทำตัวเป็นน้องชายให้เขาสักวินาทีเดียว “นี่…” ทว่าคำพูดที่อิ้งเตรียมมาเพื่อสั่งสอนน้องชาย(?)ตัวดี ได้หลุดออก ไปจากสมองทันทีที่เห็นใบหน้าของแขกที่มานั่งรอ เวโรนิก้าวางแก้วชาหรือกาแฟสักอย่างในมือลง เธอเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานบาดใจจนคนที่เห็นอย่างอิ้งรู้สึกขมเข้าไปในคอ เจ้าหล่อนอยู่ในชุดแบรนด์เนมหรูหราตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เหมือนหลุดออกมาจากรันเวย์ที่ไหนสักแห่ง ถึงจะไม่ชอบหน้าอีกฝ่ายเท่าไรแต่อิ้งก็ต้องแอบยอมรับในใจ ว่าเธอเป็นคนที่มีเทสเรื่องการแต่งตัวดีมาก ทุกอย่างเข้าชุดแมตช์กันไปซะหมด แต่ต้องขอโทษด้วยเพราะถ้าเทียบกับเขาแล้วเทสของยัยเวโรนิก้าถือว่ายังอยู่ปลายแถว เพราะเขาคือคนในจำพวกที่สามารถสะกดคนให้มองได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ โดยไม่ต้องพึ่งเสื้อผ้าราคาแพงพวกนั้นด้วยซ้ำ มองตั้งแต่โคนเส้นผมยังไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่จะทำให้คนอย่างอิ้งคนนี้ต้องกลัว ก็แค่เศษผงเล็กๆที่เข้ามาทำให้ระคายเคือง ซึ่งมันน่าหงุดหงิดมาก เลยจำเป็นต้องรีบกวาดทิ้งไปไกลๆ “มีอะไรพูดมาเลยครับ ผมไม่ชอบอะไรที่มันเสียเวลา” อิ้งไม่รอให้หญิงสาวเป็นฝ่ายเริ่มประโยคด้วยซ้ำ แถมประโยคที่เขาเริ่มก่อนก็แสดงออกอย่างชัดเจน ว่าเขามองคนตรงหน้าเป็นศัตรูไม่ใช่มิตร ทันทีที่ร่างบอบบางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอีกฝั่ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มก็จ้องมองอีกฝ่ายทันที ส่วนเวโรนิก้าก็จ้องกลับไม่ยอมแพ้เช่นกัน เธอเหยียดรอยยิ้มหวานเล็กน้อยก่อนจะเริ่มพูด “ไอก็ไม่อยากมารบกวนเวลาของยูหรอก แค่บังเอิญแวะมาเจรจางานสำคัญของมหา’ลัยนี้แทน มาเฟีย น่ะ แล้วจำได้ว่าเคยได้ยินผ่านหูมาว่ายูเรียนอยู่ที่นี่ ไอเลยแวะมาหา” หญิงสาวจงใจเน้นชื่อของมาเฟียให้หนักแน่นเป็นพิเศษ บ่งชี้ชัดว่าตัวเองกับเจ้าของชื่อค่อนข้างมีอะไรที่เกี่ยวพันกันเยอะ อย่างน้อยๆก็เยอะกว่าเด็กผู้ชายตรงหน้าก็แล้วกัน “หึ!” คนได้ยินหัวเราะในลำคอเล็กน้อย ก่อนจะขยับเปลี่ยนท่านั่งใหม่ให้มันสบายตัวขึ้น เรียวขายาวตรงภายใต้กางเกงนักศึกษายกขึ้นไขว้กัน แขนเรียวเล็กไม่ต่างจากคู่สนทนาก็พาดยาวบนพนักพิงโซฟาทั้งสองฝั่ง ริมฝีปากแสยะยิ้มเล็กน้อย ปรายหางตามองคนตรงข้ามโดยเริ่มจากปลายรองเท้าสีแดงหัวแหลม แล้วมาหยุดที่ใบหน้าสวยก่อนจะเชิดหนีไปมองทางอื่น เหมือนกับว่าผ้าม่านสีขาวตรงหน้ามันยังน่ามองกว่าใบหน้าสวยของเวโรนิก้าเป็นสิบเท่า! “จะแวะมาทั้งทีไม่ถามความเห็นผมเลยนะครับ ว่าอยากเจอหรือเปล่า ปกติแล้วคนที่เขามีมารยาทและได้รับการอบรมมาอย่างดีคงไม่ทำตัวแบบนี้กัน” คำพูดของอิ้งไม่มีคำหยาบสักคำ แต่มันสามารถทำให้คนฟังชาหนึบไปทั้งตัวได้อย่างง่ายดาย “ฮ่า ฮ่า” คนได้ฟังแสร้งทำเป็นหัวเราะขบขันกับคำที่ได้ยิน ทั้งที่มือกำจิกชายกระโปรงแน่นเพื่อข่มอารมณ์โกรธ แต่น่าตลกที่คนจงใจยั่วโมโหอย่างอิ้งดันตาไวมองเห็นมือที่เธอพยายามซ่อนอยู่ทัน “ไอพูดตรงๆเลยก็แล้วกันนะ เรื่องมาเฟียน่ะยูหยุดไว้แค่ตรงนี้เถอะ เขาเป็นผู้ชายของยูไม่ได้หรอก” “คุณกำลังจะบอกว่าเขาเป็นของคุณ” “ในอนาคตได้เป็นแน่” หญิงสาวตอบด้วยความมั่นใจ ที่เธอเสียเวลาแวะมาหาเด็กอายุน้อยกว่าหลายปีวันนี้ ก็เพื่อมาบอกให้หยุดยุ่งกับมาเฟียซะ ถึงเธอจะไม่ได้รักมาเฟียขนาดนั้น แต่ในโลกนี้มันไม่มีใครดีพอจะมายืนข้างเธอเท่ามาเฟียอีกแล้ว เธอกับเขาเหมาะสมกัน ทั้งฐานะ หน้าตา และธุรกิจที่กำลังทำร่วมกัน “มาเฟียจะเป็นผู้ชายของไออย่างเต็มตัว ไอเห็นว่ายูยังเด็กหรอกนะเลยมาคุยด้วยดีๆ อย่าให้ไอต้องร้ายเลย” ร่างบางที่ได้ยินคำเตือนก็เก็บรอยยิ้มขำไว้ไม่อยู่ จนต้องแสยะมุมปากยกยิ้มกว้างที่ทำเอาคนมองรู้สึกหวั่นเกรงได้ไม่น้อย “ยิ้มอะไร!?” เวโรนิก้าถามเสียงดัง ซึ่งอิ้งก็ตอบกลับมาแบบเรียบนิ่ง เหมือนไม่มีอะไรต้องกลัว “แค่ยิ้มให้กับชัยชนะเฉยๆน่ะครับ” “..!!..” “คุณกำลังกลัวสินะ ว่าเฮียมาจะเลือกผม แล้วก็เป็นของผมแค่เพียงคนเดียว แต่ขอแสดงความเสียใจด้วยที่ผมต้องบอกว่าคุณคิดถูกแล้วล่ะ เพราะผมทำให้เฮียมาลงผมหัวปักหัวปำได้จริงๆ” “เอาอะไรมามั่นใจว่ายูจะชนะ แล้วไอต้องกลัว” ครั้งนี้เวโรนิก้าไม่ทนเสแสร้งวางตัวเป็นผู้ใหญ่ใจดีพูดจาน้ำเสียงอ่อนหวานใส่อิ้งอีกต่อไปแล้ว เธอแพดเสียงสูงแหลมบาดแก้วหูออกมาเสียงดังฟังชัด “หึ! คุณมาหาผมถึงมหา'ลัย ยอมมาเสียเวลานั่งรอเพื่อจะขู่ฟ่อๆเป็นลูกงูเพิ่งออกจากไข่แบบเนี้ย แค่นี้ก็รู้แล้วไหมครับว่าใครกลัวใคร” เวโรนิก้าอึกอักต่อปากต่อคำไม่ถูก ในขณะเดียวกันคนที่นั่งอยู่ก็พรวดพราดลุกขึ้นยืน เล่นเอาหญิงสาวผวาได้เหมือนกัน คนเด็กกว่ามองท่าทางผวาและสายตาหวาดหวั่นของคู่ต่อสู้เรื่องผู้ชายแล้วก็แอบเหยียดมุมปากนิดๆ ฝ่ามือเล็กไม่ต่างจากผู้หญิงวางเท้าลงบนโต๊ะด้านหน้า โครงหน้าได้รูปโน้มเข้ามาสบตากับคนตรงหน้าใกล้ๆ มองใบหน้าที่สวยแบบฉบับลูกครึ่งให้เต็มตา ซึ่งมองแล้วก็ไม่น่าจะใช่คู่ต่อสู้ที่น่ากลัวอะไรเลย “ผมจะบอกอะไรให้นะ แล้วคุณก็จำเอาไว้ด้วยว่า…คนไม่กลัวเขาไม่เริ่มขู่ก่อนหรอกนะครับ” “..!!..” เวลาผ่านไปหลายนาทีแล้วแต่เวโรนิก้ายังนั่งค้างอยู่ที่เดิม เธอรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกเด็กที่อายุน้อยกว่าหลายปีลากไปตบกลางมหา'ลัย ในตอนที่นักศึกษากำลังพลุ่งพล่านไม่มีผิด คำพูดเมื่อครู่มันคือฝ่ามือหนักๆที่ตบเข้ามากลางหน้าเธอดีๆนี่เอง หลังจากที่เปิดฉากแสดงตัวเป็นศัตรูกับเวโรนิก้าไปแล้วเรียบร้อย อิ้งก็เดินออกมาอย่างอารมณ์ดีผิดกับตอนที่เดินเข้าไป และยิ่งอารมณ์ดีมากขึ้นกว่าเดิมเป็นสิบเท่าตอนที่เห็นเมลล์ของซันส่งเข้ามา เกี่ยวกับข้อมูลทั้งหมดของคนที่เขาเพิ่งไปปะทะฝีปากมาเมื่อครู่ ริมฝีปากได้รูปยิ้มกว้าง ใครบอกว่าเฮียเทามันไม่เคยสนใจเพื่อนเขาเลยกันล่ะ นี่เพิ่งขอให้ซันไปบอกเฮียเทาให้เองว่าอยากได้ข้อมูล ผ่านไปไม่ถึง1ชั่วโมงด้วยซ้ำสิ่งที่เขาบอกให้ซันไปขอมาก็อยู่ในมือของเขาอย่างว่าง่าย เฮียเทามันรู้สึกกับเพื่อนเขาไปแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ตัวเท่านั้นแหละ เชื่ออิ้งคนนี้ได้เลย! คนตัวเล็กแทบจะอดใจรอให้ถึงวันศุกร์ไม่ไหว ทุกคืนร่างบางนอนฝันถึงเฮียมาของตัวเองเกือบจะทุกคืนเลยก็ว่าได้ ยิ่งรู้ว่าใกล้ถึงวันศุกร์เข้ามาทุกที ในท้องน้อยมันก็ปั่นป่วนเหมือนมีตัวอะไรบินอยู่ด้านในจำนวนมาก กินไม่ค่อยได้เหมือนมันอิ่มใจยังไงบอกไม่ถูก นอนก็ไม่ค่อยหลับ พอจะล้มตัวนอนหัวใจมันก็เต้นตึกตักครึกโครมขึ้นมาซะอย่างนั้น ยิ่งรู้ว่าอีกไม่นานเฮียมาที่เขารอคอยมาตลอดกำลังจะเป็นของเขาจริงๆ อิ้งก็ยิ่งรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ใจสั่น รู้สึกหวิวๆตลอด เวลา และค่ำคืนวันศุกร์ก็มาถึงเขาในเวลาอันรวดเร็ว คนตัวเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวออกจากคอนโดตั้งแต่หัวค่ำ แล้วขับรถไปยังสถานที่ที่เฮียเทาส่งโลเคชั่นมาให้ จุดหมายคือโรงแรมชั้นนำระดับประเทศติดริมแม่น้ำสายใหญ่ที่สุด พอมาถึงเทาเย่ก็ส่งคนออกมารอต้อนรับคนตัวเล็ก พร้อมทั้งอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง รวมถึงจองห้องสุดสวีตชั้นบนสุดของโรงแรมไว้ให้ด้วย พนักงานเปิดประตูพร้อมกับผายมือเชิญให้อิ้งเข้ามาด้านในห้อง ซึ่งก็มีเฮียเทากับ’เฮียเฉิน’ นั่งรออยู่ด้านในด้วย คนอายุน้อยที่สุดมองเฮียเฉินแล้วส่งยิ้มให้ สำหรับผู้คนทั่วไปอาจจะมองว่าเฮียเฉินคือบุคคลที่จัดอยู่ในหมวดหมู่คำว่า น่ากลัว มากกว่าน่าเกรงขาม แต่สำหรับอิ้งเฮียเฉินคือคนที่ทำให้เขารู้จักเข้มแข็ง ไม่กลัวใคร รู้จักสู้ เขาเลยไม่เคยรู้สึกกลัวเฮียเฉินเลยสักนิด ออกจะให้ความเคารพแบบที่ไม่เคยให้ใครมาก่อนด้วยซ้ำ ‘เฮียเฉิน’ คือเจ้าของคลับสุดหรูที่มีแค่เฉพาะเมมเบอร์เท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้ อย่าได้พูดถึงว่าภายในคลับเป็นยังไงเลย ไม่มีข้อห้าม ไม่มีกฎเกณฑ์ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเลขเงินในบัญชี ยิ่งคุณมีเงินเยอะอภิสิทธิ์ในคลับก็จะเยอะตามไปด้วย เฮียเฉินคือหนึ่งในบุคคลที่กฎหมายให้ความเกรงกลัว สามารถทำอะไรบ้าๆที่คนปกติไม่ทำได้อีกมากมาย เขาเลยถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่ ผู้ชายที่น่ากลัวที่สุด “เฮียจัดการเรื่องคนติดตามมันให้แล้ว บอกเลยนะว่าถ้าไม่ใช่อิ้งเฮียไม่ยอมมีปัญหากับมันแน่ๆ” เฉินพูดทันทีที่เห็นหน้าอิ้ง เพราะสำหรับเขาเขาก็มองอิ้งเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่งเหมือนกัน เด็กคนนี้มีอะไรหลายอย่างคล้ายๆกับเขา “เฮียมีปัญหากับเฮียมา แต่เฮียก็ได้ประโยชน์จากอิ้งตอบแทนไม่ใช่เหรอเรื่องส่งของน่ะ” “อะ เฮียไม่เถียงกับอิ้งแล้วดีกว่า” เฉินยกมือขึ้นเหนือศีรษะบอกว่ายอมแพ้ เพราะรู้ว่าเถียงไปอิ้งก็ต้องหาคำพูดมาพลิกเกมให้ตัวเองชนะได้อยู่ดี เขาไม่ได้กลัวแพ้ คนอย่างเฉินเขาไม่เคยแพ้ใคร แค่อยากเอาเวลาตรงนี้ไปเล่นสนุกกับของเล่นชิ้นใหม่ที่จะได้เจอคืนนี้มากกว่าก็เท่านั้น “เฮียจัดการทุกอย่างให้หนูอิ้งแล้วนะคะ อย่าลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้นะ” “ชิส์!” อิ้งจิ๊ปาก “ย้ำอยู่นั่นแหละเฮีย ไว้อิ้งได้เฮียมาทั้งเนื้อทั้งตัวก่อนแล้วค่อยมาทวง” “คืนนี้มันจะเป็นของหนูอิ้งหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับลีลาหนูแล้วนะคะคนสวย” เทาเย่ยังคงไม่ทิ้งลายผู้ชายปากเปราะเจ้าชู้ ทิ้งท้ายคำหวานก่อนจะเดินออกไป ทว่ายังไม่ทันจะเดินออกจากประตูฝ่ามือหนาก็ถูกรั้งเอาไว้ พร้อมกับอิ้งที่ยัดขวดยาบางอย่างใส่เข้ามาในอุ้งมือ ทั้งสองแค่มองตากัน ไม่ต้องมีคำพูดใดๆ เทาเย่ก็รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร เขามองขวดยาในมือแล้วยิ้มร้ายให้อิ้ง ให้มาเป็นขวดขนาดนี้ คืนนี้มาเฟียไม่เสร็จคนสวยของเขายังไงไหว! . อิ้งนั่งเล่นนอนเล่นอยู่ในห้องเพื่อรอให้เฮียมาขึ้นมาหา เฮียเทาและเฮียเฉินไม่อนุญาตให้เขาลงไปงานด้านล่างด้วย เพราะผู้คนที่มาร่วมงานคืนนี้มีแต่พวกที่ทำธุรกิจผิดกฎหมายอย่างร้ายแรง ที่พวกเขาห้ามเพราะกลัวว่าคนพวกนั้นจะทำให้คนที่พวกเขาเอ็นดูมากๆคนหนึ่งอารมณ์เสียจากกิริยาไม่ค่อยให้เกียรติคน จนทำให้เด็กน้อยอาละวาดให้งานคืนนี้มันพังไม่เป็นท่า กริ๊ง! เสียงประตูถูกเปิดออก อิ้งรีบลุกวิ่งเข้าไปแอบในห้องน้ำ นอนราบไปกับอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ส่วนมาเฟียตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่ เบลอหนัก เขาถูกเฉินคะยั้นคะยอให้ดื่มไวน์ที่บ่มไว้หลายปีไปหลายแก้ว หรืออาจจะหมดขวดเลยก็ว่าได้ ตอนนี้เลยอยู่ในอาการที่ทั้งมึน ทั้งร้อน อยากจะถอดเสื้อผ้าออกไปให้พ้นจากร่างกาย โดยที่เจ้าของร่างกายใหญ่โตสุดแสนจะกำยำไม่รู้เลย ว่าไอ้อาการที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้มันมาจากยาปลุกเซ็กส์ตัวใหม่ที่ทีมไปสรรหามา พรึ่บบ..!!. ร่างสูงปลดเปลื้องชุดสูทพอดีตัวออกจากร่างกายด้วยความรีบร้อน ตอนนี้ภายในร่างกายเขามันร้อนจัดจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เขาอยากเอาร่างกายที่ร้อนผ่าวลงแช่น้ำเย็นๆดับพิษร้อนออกไปสักที พอจัดการถอดเสื้อผ้าจนหมดร่างกายสูงใหญ่ก็เดินเซเล็กน้อย ออกไปยังอ่างแช่น้ำขนาดใหญ่หน้าระเบียงแทนที่จะเข้าไปในห้องน้ำ ตอนนี้เขาต้องการทั้งน้ำเย็นและอากาศที่ถ่ายเทสะดวก ทว่ายิ่งแช่ก็ยิ่งทวีความร้อนหนัก น้ำในอ่างตอนนี้แทบจะกลายเป็นน้ำร้อนตามอุณหภูมิด้านในของคนแช่อยู่แล้ว สายตาเขาเริ่มพร่าเลือนเล็กน้อย ลมหายใจติดขัด ท่อนเนื้อกลางกายเริ่มเหยียดชันขยายความใหญ่โต วินาทีนี้มาเฟียรู้ได้ทันทีว่าเขาถูกวางยาปลุกเซ็กส์อีกแล้วจนได้ และคนที่เป็นเจ้าของแผนการก็คงอยู่ไม่ห่างจากเขาแน่ๆ มาเฟียคิดยังไม่ทันจะจบก้านนิ้วเรียวสวยก็แตะลงบนบ่ากว้าง กรีดกรายไปตามความกว้างของบ่า ไล่ยาวลงมาจนถึงท่อนแขนล่ำสันที่อยู่เหนือผืนน้ำ อึก! ความต้องการตีตื้นขึ้นมาทันทีที่ถูกสัมผัสเนื้อตัว อิ้งเลื่อนมือขึ้นมาลูบไล้ที่แผ่นอกกว้าง ฝ่ามือบางทาบลงที่อกข้างซ้าย รับรู้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจถี่รัวกว่าปกติ มัดกล้ามเนื้อบนร่างกายของเฮียมามันมีเสน่ห์น่าดึงดูด จนคนเด็กกว่าเผลอลูบคลำอยู่นาน ใบหน้าสวยโน้มลงมาใกล้แก้มสากระคาย เป่าลมหายใจยั่วเย้าปลุกเร่าความต้องการของอีกฝ่าย ผิวปากบางเม้มปลายติ่งหูที่ขึ้นสีแดงจัด ใช้ปลายลิ้นลามเลียมันเบาๆ ก่อนจะผละออกมาจูบแผ่วเบายังจุดชีพจรบริเวณลำคอ “เมื่อไรคุณจะเลิกเล่นเป็นเด็กสักที” คนถูกเร่าอารมณ์กัดฟันถาม ตอนนี้เขาอยากจะลุกแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ซะแต่ก็ทำได้แค่คิด เพราะตอนนี้ฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์มันรุมเร่าจนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ อยากจะปัดฝ่ามือที่รุ่มร่ามบนเนื้อตัวออกใจจะขาด แต่ก็กลับคว้ามันมาสูดดมอย่างห้ามไม่ได้ กลิ่นผิวกายของอีกฝ่ายมันหอมเกินจะยับยั้งใจเหลือเกินในตอนนี้ “ครั้งนี้อิ้งไม่เล่น อิ้งเอาจริง” อิ้งตอบคนที่กำลังแตะจมูกสูดดมฝ่ามือเขอยู่ “…” มาเฟียไม่ตอบอะไรกลับมา มีแค่เสียงหอบหนักจากยาที่ถูกหลอกให้ดื่มเข้าไปเท่านั้น “เฮียมายังไม่ต้องเชื่ออิ้งก็ได้ ไว้อิ้งพิสูจน์ให้เห็นเฮียมมค่อยมาเชื่อก็ได้” พูดจบร่างบางก็ผละตัวออกไป อิ้งไม่ได้ผละตัวออกเพื่อเดินกลับออกไป หรือถอดใจกับค่ำคืนนี้ที่ไหนกัน คนตัวเล็กเดินอ้อมอ่างอาบน้ำมาหยุดยืนที่ด้านหน้าคนกำลังถูกยากระตุ้น เรือนกายเพรียวลมมีเพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวคลุมไว้หลวมๆเท่านั้น มันหลวมชนิดที่ว่าคอเสื้อคลุมหล่นตกลงมาจากไหล่บาง โชว์ผิวช่วงหัวไหล่กลมกลึงน่าจุมพิตหนึ่งข้าง มันช่างยั่วยวนสายตาคนมอง มาเฟียไล่สายตามองตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าสะอาดน่ารักเหมือนเด็ก มันระเรื่อตรงปลายดูบอบบางผิดกับนิสัยมุทะลุ ท่อนขาเรียวสวยเหยียดตรงเหมือนกับตุ๊กตาที่พวกสาวๆชอบเล่นกัน มือไม้เรียวเล็กดูน่าถนอม ริมฝีปากบางเผยอแลบปลายลิ้นสีสดออกมา ฟันขาวขบเม้มที่ริมฝีปากล่างท้าทายความต้องการของคนที่โดนยากระตุ้นหนัก อิ้งไม่ปล่อยให้มาเฟียต้องนั่งหอบสะท้าน ทนมองเขาทำสีหน้าท่าทางยั่วเย้าอารมณ์ให้เสียเวลานาน ก้านนิ้วเรียวกระตุกปมชุดคลุมอาบน้ำออกในครั้งเดียวรอยแหวกของชุดก็ค่อยๆกว้างขึ้น โชว์ผิวเนื้อเนียนใต้ร่มผ้าที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน คนโตกว่าเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เลยทีเดียว ตอนที่รอยแยกของเสื้อคลุมมันกว้างจนเห็นส่วนลับน่ารัก ที่กำลังเริ่มมีอารมณ์เล็กน้อย ผิวของคนเด็กน้อยขาวผ่องน่าสัมผัส จนตอนนี้เขาก็ชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะบังคับตัวเองไม่ให้เอาอารมณ์ส่วนตัวไปร่วมกับฤทธิ์ยานี่ได้หรือเปล่า ในเมื่อคนตรงหน้ามันเชิญชวนให้เขาจัดหนักขนาดนี้ พรึ่บ!.. ชั่วพริบตาชุดคลุมก็ถูกปลดออกจากร่างกายบอบบาง มันหล่นมากองที่ข้อเท้าเล็กพอดีกำมือ เผลอๆอาจจะเล็กกว่ากำมือคนพี่ซะด้วยซ้ำ มาเฟียไล่สายตามองอิ้งอีกครั้ง มองทั้งเนื้อทั้งตัวก่อนที่เจ้าของร่างกายที่ถูกมองจะก้าวขาเข้ามาแช่ตัวในอ่างเดียวกัน แต่ท่านั่งแช่ตัวด้วยกันของอิ้งนั้นมันไม่ธรรมดาเอาซะเลย ร่างบางแสดงออกว่าอยากถูกอีกฝ่ายกระทำย่ำยีกับร่างกายมากขนาดไหน จนคนถูกกระตุ้นต้องกัดฟันข่มอารมณ์อย่างหนัก “ละ…ลุกไปเดี๋ยวนี้” มาเฟียเอ่ยปากไล่เสียงติดๆขัดๆ บั้นท้ายเนียนและกลมกลึงกำลังเบียดแนบชิดอยู่ที่ต้นขา อิ้งจงใจลงมานั่งคร่อมเขาไว้จากด้านหน้า ใช้สัดส่วนร้อนรุ่มของตัวเองมาเสียดสีกับเขาผ่านใต้ผิวน้ำเย็น ยิ่งคนพี่สั่งให้ลุกมันยิ่งเหมือนคำยุยงว่าให้เบียดลงมาแรงๆ แนบส่วนคับแคบด้านล่างลงมาบดคลึงแกนกายที่ร้อนจัดนี้หนักๆ โครงหน้าคมของหนุ่มเชื้อสายตะวันตกถูกฝ่ามือนุ่มนิ่มประคองให้หันมาสบตา ปลายนิ้วหัวแม่มือเล็กเกลี่ยบนริมฝีปากแห้งผากเบาๆ ในขณะที่สายตาก็สบกับคนพี่ไม่ละ ยิ่งมองใกล้ๆอิ้งก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาคิดไม่ผิดจริงๆที่ลงมือทำอะไรตามใจตัวเองในคืนนี้ ผู้ชายตรงหน้าควรค่าให้เขาเสี่ยงอันตรายด้วยจริงๆ ส่วนคนถูกรุกล้ำก็นั่งกัดฟันแน่น ฝ่ามือใหญ่บีบขย้ำเอวบางใต้น้ำหนักมืออย่างห้ามไม่อยู่ “อื๊อออ…” มาเฟียครางกระเส่าในลำคอ เมื่อถูกผิวปากเย็นและบางแนบมาบนอวัยวะเดียวกัน อิ้งไม่ได้จูบเขาแบบหนักหน่วงเหมือนคืนนั้นที่คลับ อีกฝ่ายแค่แนบปากลงมาเบาๆ บดเบียดผิวปากไปมาให้คนพี่หมดความอดทน ขยับเม้มเล็กน้อยแล้วดูดริมฝีปากล่างอีกฝ่ายหนักๆก่อนจะผละออกมา เด็กช่างยั่วไล้ริมฝีปากลงมาตามลำคอแกร่ง มาเฟียเกร็งวูบทุกครั้งที่ถูกลมหายใจร้อนระอุเป่ารดไปตามจุดที่ไวต่อความรู้สึก ก่อนจะมาหยุดที่ต้นคอแล้วแนบผิวปากประทับจูบอ้อยอิ่งอีกครั้ง ทำเอาคนรับสัมผัสเผลอเชิดหน้าขึ้นโดยไม่ ทันรู้ตัว เจ้าของลีลาจูบแสนจะอีโรติกกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ โดยที่คนพี่ไม่ทันได้เห็น แล้วขยับขึ้นมาจูบที่ปลายคาง สะกดเจ้าของหน้าตักด้วยดวงตาแวววาว แสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นชัดเจน ว่าเขาหลงใหลคนตรงหน้ามากแค่ไหน ต้องการมากขนาดไหนถึงขั้นทำถึงขนาดนี้ จนมาเฟียก็ไม่กล้าขยับปากไล่ให้อิ้งลุกซ้ำรอบสองเหมือนกัน “อิ้งไม่ได้หายาปลุกเซ็กส์มาเพื่อให้เฮียมาสั่งให้ลุกออกไปหรอกนะ ยิ่งเฮียมาพยายามปฏิเสธอิ้งยิ่งอยากทำให้เฮียมายอมรับรู้หรือเปล่า ยิ่งเห็นเฮียมาพยายามจะเงียบทำเป็นไม่รู้สึกอะไรกับอิ้ง อิ้งยิ่งอยากจะสยบความเฉยชาของเฮียให้เปลี่ยนมาเป็นความเร่าร้อน” “….” “คืนนี้เฮียมาเป็นของอิ้งแน่”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more