“อ่าาา!~”
อิ้งแอ่นสะโพกหยัดเข้าหาโพร่งปากร้อน เนื้อตัวแดงฉ่ำเกร็งเครียด ก่อนจะปลดปล่อยหยาดหยดของความกระสันซ่านให้คนพี่ได้เชยชิม
มาเฟียกวาดเลียทุกคราบคาวที่คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมา จูบซับจนสัดส่วนนั้นสะอาดตาเหมือนเดิมก่อนจะเงยหน้าขึ้นจากหว่างขาขาวโพน ตอนนี้เด็กตรงหน้ายังคงนอนกระตุกหงึกไม่หยุด โคนขาที่แนบชิดกับต้นคอเขาสั่นหนักจนสัมผัสได้ มาเฟียเหลือบตาไปมองก่อนจะกลับมาสบตากับคนนอนหอบกระเส่า แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“แบบนี้ถือว่าช่วยแล้วหรือยัง” ร่างสูงเอ่ยถามเรียบง่าย เหมือนกับว่าไอ้การที่ใช้ปากปรนเปรออีกฝ่ายเมื่อครู่เป็นเรื่องปกติที่ใครเขาก็ทำให้กัน แต่น้ำเสียงกับสายตาที่มองมานี่สิ มันทำให้คนที่ยังนอนสั่นเหมือนลูกนกตัวน้อยต้องรีบพยุงร่างกายขึ้นมาสบตาใกล้ๆ
ริมฝีปากระเรื่อกระตุกยิ้มให้คนตรงหน้า อิ้งแตะปลายนิ้วชี้ลงอย่างแผ่วเบาที่ปากหยักลึกน่าจูบ หลุบสายตามองริมฝีปากนั้นด้วยความลุ่มหล
