คามินหยิบผ้าขนหนูผืนสีขาวสะอาดตามาพันรอบเอวไว้หลวมๆ แล้วเดินไปหยิบกางเกง เขาใช้มือข้างขวาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
“ไอ้เหมันต์”
เขาพึมพำอยู่คนเดียว คามินหันไปมองนิสสาทันที ถ้าเกิดเหมันต์รู้เรื่องนี้ต้องแย่แน่ๆ
“เหมันต์โทรมา”
คามินเอ่ยขึ้นกับนิสสา เธอทำท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับสิ่งที่คามินพูด
“ถ้ามันรู้ว่าคุณกับผม....”
“แล้วไงคะ”
นิสสาเอ่ยขึ้นมา พลางทำตาบ้องแบ๊วใส่เขาราวกับว่าไม่รู้ว่าเหมันต์คิดอย่างไรกับเธอ
“ก็มันชอบคุณ ถ้ามันรู้ว่าผมกับคุณเป็นอะไรกันมันต้องเอาผมตายแน่”
“ก็อย่าบอกสิคะ ไม่เห็นจะยากเลย นิสสาก็ไม่ได้อยากจะเปิดเผยอยู่แล้ว”
“นิสสา นี่คุณ!!”
คามินหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่ยังได้ยินคำพูดทำนองนี้ของนิสสา เธอทำราวกับว่าเรื่องระหว่างเขาและเธอเป็นแค่เรื่องธรรมดาไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้นเลย แต่สำหรับคามินแล้วเธอเหมือนคนพิเศษคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
“
