สมัครงานเป็นพี่เลี้ยง
1209 คำ
ขณะเดียวกันจันทร์ศิตางค์ก็ขึ้นมาถึงชั้นยี่สิบ ซึ่งเป็นบริษัทที่มีขนาดใหญ่มาก น่าจะเป็นบริษัทแม่แน่นอน พอขึ้นมาแล้วเธอก็เดินตรงไปตามทาง ระหว่างทางเดินก็มีห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูงอยู่ด้วย ส่วนผู้บริหารระดับผู้จัดการคงอยู่ในแต่ละชั้นแน่ๆ เธอคิด กระทั่งเดินมาจนสุดทางซึ่งเป็นห้องทำงานขนาดใหญ่เลยก็ว่าได้ มีเลขานุการนั่งอยู่หน้าห้อง เธอจึงเดินเข้าไปแนะนำตัวทันที
“สวัสดีค่ะ ฉันมาสมัครงานเป็นพี่เลี้ยงจ้ะ” จันทร์ศิตางค์เปลี่ยนจากน้ำเสียง ที่ดูมาดมั่น หวานยั่วยวนให้กลายเป็นสาวสวยแสนซื่อ พูดจา จ๊ะจ๋า เหมือนเด็กมาจากต่างจังหวัด
“เอ่อมาสมัครเป็นพี่เลี้ยงเหรอคะ” เลขานุการสาววัยกลางคนมองหน้า จันทร์ศิตางค์อย่างไม่เชื่อสายตาเพราะสวยเกินบรรยาย แต่งตัวก็ดูดีมาก ไม่น่าจะมาสมัครเป็นพี่เลี้ยงเลย
“จ้ะ ฉันเห็นป้ายประกาศเอาไว้เลยอยากมาลงสมัครดู” จันทร์ศิตางค์บอกอย่างแสนซื่ออีกครั้ง
“คือต้องบอกก่อนนะคะว่า ท่านประธานจะสัมภาษณ์เองเพราะว่าจะให้ พี่เลี้ยงไปดูแลลูกชายท่านน่ะค่ะ”
“ลูกชายเหรอคะ เอ่อ ลูกเหรอจ้ะ มีลูกด้วย” เธอตกใจเล็กน้อยก่อนจะปรับน้ำเสียงให้กลับเป็นปกติแบบซื่อๆ
“ใช่ค่ะ ท่านเลยจะสัมภาษณ์เอง เชิญเลยค่ะเดี๋ยวฉันจะเปิดประตูให้” พูดจบเลขานุการสาวก็ลุกขึ้นเดินตรงไปยังประตูทันที
“ขอบคุณมากจ้ะ” จันทร์ศิตางค์ยิ้มซื่อๆ ก่อนจะเดินตามไป ประตูถูกเปิดออกเผยให้เห็นห้องทำงานที่แสนกว้างขวาง เลขานุการเข้าไปถึงในห้องแล้วทว่า จันทร์ศิตางค์ไม่กล้าเข้าไป ต้องรอให้เรียกเสียก่อน
“ท่านค่ะ มีคนมาสมัครพี่เลี้ยงแล้วค่ะ” หญิงสาวบอกกับเจ้านายหนุ่มรูปหล่อด้วยน้ำเสียงเรียบ ก้มหน้าเล็กน้อยอย่างมีมารยาท
“มาแล้วเหรอ ถ้าอย่างนั้นดีเลย เรียกเข้ามา” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้ม พลางมองไปที่ประตู แต่ยังมองไม่เห็นว่าใคร กระทั่งเลขานุการออกไปตามให้ เข้ามา แต่วินาทีนี้เองที่ชายหนุ่มแทบจะตะลึงตาค้างเมื่อคนที่บอกว่าจะมาสมัครเป็น พี่เลี้ยงนั้นสวยหยาดฟ้ามาเลย เขามองจนกระทั่งเธอปิดประตู และเดินมาจนถึงหน้าโต๊ะทำงาน แต่หญิงสาวก็ฉุดอารมณ์ค้างของเขาให้ร่วงกลางอากาศด้วยยกมือไหว้ท่วมหัว แถมด้วยการโค้งตัวเล็กน้อย พระเจ้า!
“สวัสดีจ้ะ” หญิงสาวเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงซื่อๆ และยิ้มซื่อๆ ทำเอา เขาหมดอารมณ์จะมองเลยทีเดียว
“เอ่อ เชิญครับ” ชายหนุ่มยังคงสุภาพทุกกระเบียดนิ้ว แต่เมื่อจันทร์ศิตางค์มองหน้าเขาแล้วก็อึ้งไม่แพ้กันเพราะเขาไม่ได้แก่เหมือนอย่างอายุเลย ทั้งหนุ่มและหล่อมาก หล่อมากเลยให้ตายสิ แต่ทำไมถึงมีลูกนะ เมื่อเห็นดังนั้นเธอจึงหลุบเปลือกตาลงทันที ก่อนจะนั่งลงตามคำเชิญของเขา
“จะมาสมัครเป็นพี่เลี้ยงอย่างนั้นเหรอ ผมว่าคุณมาผิดแผนกหรือเปล่า”
“คุณยังไม่ได้สัมภาษณ์ฉันเลยจ้ะ รู้ได้ยังไงว่าฉันมาผิดแผนก” แหมน้ำเสียงแสนซื่อราวกับสาวต่างจังหวัด ขัดกับหน้าตาเสียเหลือเกิน เขาคิด
“โอเค งั้นสัมภาษณ์ก็ได้” แต่ก่อนที่จะเริ่มสัมภาษณ์ก็ไม่วายที่เขาจะกวาดตามองใบหน้าสวยระดับนางฟ้าของเธอ ไล่ลงมาจนถึงการแต่งตัวที่ดูดีมีชาติตระกูล เอามากๆ แถมผิวพรรณยังขาวผุดผ่อง และที่แน่ๆ หุ่นสุดเพอร์เฟคภายใต้ชุดแซกนั้นขยี้ใจมากโดยเฉพาะอกอวบอิ่ม ให้ตายสิ อยากจะบ้าตายกับความคิดของตัวเอง
“เชิญจ้ะ ฉันพร้อมแล้ว” เธอบอกและยิ้มซื่อๆ ให้เขาอีกครั้งและเรียกสติเขาให้กลับมาพอดี
“ชื่ออะไร จบอะไรมา แล้วมาจากไหน ก่อนหน้านี้ทำอะไร” เมื่อได้ถามก็ถามเป็นชุดเลยทีเดียว
“ฉันเอ่อ... ชื่อลูกจันทร์ แก่นกระโทกจ้ะ มาจาก... เอ่อ... โคราชจ้ะ จบ ม.6 จ้ะ ก่อนหน้านี้ก็รับจ้างทำสวนในรีสอร์ทน่ะค่ะ” เธอเปลี่ยนจากชื่อที่แท้จริงตามบัตรประชาชนให้กลายเป็นชื่อสมมุติภายในเวลาอันรวดเร็วเลยทีเดียว เพราะคิดออกเมื่อครู่ ลืมไปเลยว่าจะต้องตั้งชื่อปลอมด้วย แต่ให้ตายเขาแทบสำลักกับนามสกุล
“ลูกจันทร์ แก่นกระโทก อย่างนั้นเหรอ แล้วหน้าตาอย่างเราไม่น่าจะเรียนน้อยเลยนะ” เขาก็อยากจะพูดต่อเหลือเกินว่านามสกุลเธอทำให้มีอารมณ์ขึ้นมาเสียดื้อๆ แต่ดูเป็นคนต่างจังหวัดเอามากๆ แล้วที่บอกว่าไม่น่าจะเรียนน้อยก็เพราะว่าหน้าตาอย่างเธอมันดูดีมีราคาอย่างนั้นสินะ
“ฉันก็ไม่อยากเรียนน้อยหรอกจ้ะ แต่ที่บ้านยากจน พ่อแม่ตายหมดอยู่กับยายสองคน แล้วยายก็เพิ่งมาตายไปได้ไม่กี่ปี ฉันก็เลยต้องอยู่คนเดียว หางานทำที่นั่น” ประวัติน่าสงสารมาก ให้ตายสิ เขาคิดพลางมองหน้าที่หมองเศร้าของเธอ
“แล้วทำไมถึงได้มาที่นี่ล่ะ” เขาถามเสียงเรียบ พยายามข่มความตื่นเต้น ให้ได้มากที่สุด
“ฉันคิดว่าการเข้ามาทำงานในเมืองกรุงฯ อาจจะได้รายได้มากขึ้นนี่จ้ะ เผื่อว่าจะมีเงินเอาไว้เรียนต่อ อีกอย่างอยู่ที่นั่นมันก็เอาแต่คิดถึงคนที่จากไป”
“ดีแล้วที่คิดอยากจะเรียนต่อ แล้วตอนอยู่ที่โคราชทำหน้าที่อะไรบ้าง หมายถึงรับจ้างน่ะ”
“ทำทุกอย่างจ้ะ เป็นแม่บ้านที่รีสอร์ท ทำกับข้าว ซักเครื่องนอน ทำหมดเลย” เมื่อโกหกมาแล้วก็ทำให้มันเนียนๆ เธอบอกตัวเองอย่างนั้น
“ทำกับข้าวอร่อยไหม” นี่สิเสน่ห์ปลายจวักที่เขาจะรับหรือไม่รับล่ะ
“อร่อยจ้ะ!” เรื่องกับข้าวเธอรีบออกตัวทันที เพราะอร่อยจริงแต่เป็นอาหารฝรั่ง อาหารไทยพอทำได้เท่านั้น
“ดูเหมือนจะมั่นใจนะเรา อย่างนี้ต้องให้แสดงฝีมือแล้วละมั้ง แล้วเคยดูแลเด็กหรือเปล่า”
“เอ่อ เคยจ้ะ ก็... ก็... เจ้าของรีสอร์ทจ้างให้ดูลูกของเขาด้วยน่ะจ้ะ”
“เหมาะเลย งั้นมาลองฝึกงานกัน ฝึกสักสามเดือน ถ้าอยู่ได้จะให้เงินเดือนเพิ่ม”
“หมายความว่าคุณจะจ้างฉันเหรอจ้ะ” เธอถามด้วยความตื่นเต้นทันที
“ก็จ้างน่ะสิ แต่ฝึกดูก่อนนะ ถ้าไม่ถูกใจผมจะเลิกจ้างคงไม่ว่ากัน ผมจะให้เงินเดือนหมื่นห้า ถ้าผ่านสามเดือนแล้วผมจะให้สองหมื่น ถือว่าเยอะมากแต่ผมต้อง ให้คุณดูแลทุกอย่าง เลยถือว่ามันไม่มากเท่าไหร่ ตกลงตามนี้” ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเขาจะหลงเสน่ห์เธอเข้าแล้วจนต้องรีบรับเอาไว้เลยทีเดียว
“ขอบคุณจ้ะ ขอบคุณจริงๆ ฉันจะทำให้ถึงอกถึงใจเลยจ้ะ เอ๊ย! เอ่อ... ฉันจะทำให้ดีที่สุดเลยจ้ะ” ประโยคหลังนี่เขาแทบสำลัก ทว่าหญิงสาวก็ได้สติทันทีเพราะเมื่อกี้ดันพูดกวนไป
- ผู้เขียน
