ฉันมองคุณป๋าอย่างไม่ค่อยรู้สึกสะทกสะท้านเท่าไหร่ ต่างจากเมื่อกี้ที่ค่อนข้างจะตกใจเพราะไม่คิดว่าคุณป๋าจะกลับมาคืนนี้ ทั้งที่พี่กล้าบอกว่าพรุ่งนี้ถึงจะกลับ
“ไปปิดเพลง” คุณป๋าสั่งให้ลูกน้องไปปิดเพลง แล้วก็มองฉันอย่างเอาผิด
“ใครหรอครับ ?” พี่เบสหันหน้ามาถามฉันอย่างแปลกใจกับการปรากฏตัวของคุณป๋า
“พ่อเลี้ยงของเมเบลเองค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้กับพี่เบส เมื่อพี่เบสได้ยินว่าคุณป๋าเป็นพ่อเลี้ยงของฉันเขาจึงรีบยกมือไหว้
“มันเป็นใคร ?” คุณป๋าจ้องหน้าฉันกับพี่เบสสลับกันตาเขม็ง
“เพื่อนใหม่ของหนูเองค่ะ ^_^” ฉันยิ้มตอบโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้สีหน้าของคุณป๋าจะโกรธเคืองมากขนาดไหน
“หนูแค่พาเพื่อนมาปาร์ตี้ คุณป๋าคงไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ ขนาดคุณป๋ายังพาเพื่อนหนูบินไปไกลถึงลอนดอน...”
“ใครวะเมล ?” ฟาร์นถามฉัน แต่ฉันไม่ได้ตอบอะไร การที่เอ่ยถึงฮาน่าว่าเป็นเพื่อนมันทำให้รู้สึกกระดากปากมากจริงๆ
“เพ
