“คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันถึงกับชะงัก หายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งสายตาคู่นั้นที่คุณป๋ากำลังจ้องมองฉันอยู่ มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจ และคิดว่าคุณป๋าอาจจะรู้เรื่องพี่เบสแน่ๆ
“...หนูทำให้คุณป๋าไม่ไว้ใจหรอคะ” ฉันทำเชิงถามไป เพราะก็ไม่แน่ใจว่าใช่เรื่องพี่เบสหรือเปล่า ขืนพูดไปแล้วไม่ใช่ คนที่ซวยจะเป็นฉัน
“หึ!!” คำตอบที่ได้คือคุณป๋าหัวเราะในลำคอเบาๆ แค่นั้น
“คุณป๋าไม่คิดจะให้อิสระกับหนูจริงๆ ที่ผ่านมาคงจะส่งให้ลูกน้องคอยตามหนู อย่างนั้นใช่มั้ยคะ....” ฉันเม้มปากแน่นเพราะลุ้นกับคำตอบ
“...ถ้าฉันตอบว่าใช่ เธอก็คงจะโกรธฉัน อย่างนั้นสินะ”
“เกินไปหรือเปล่าคะ ในเมื่อเราตกลงกันแล้ว”
“ฉันไม่คิดจะยุ่งในที่ส่วนตัวของเธอ แต่เธอเองต่างหากที่ทำให้ฉันหมดความอดทน”
คุณป๋าลุกขึ้นมาจากเตียง พุ่งปรี่ตรงมากระชากแขนฉันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ร่างของฉันเซไปกระแทกกับแผงอกแกร่งของคุณป๋าอย่างจัง
“อื้อ หนูเจ็บ”
