ฉันยืนจ้องหน้าคุณป๋าตาเขม็ง รู้อยู่เต็มอกว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์โกรธหรือหงุดหงิด แต่ฉันไม่สามารถข่มอารมณ์เอาไว้ได้จริงๆ
“ออกไปก่อน” คุณป๋าสั่งผู้หญิงที่กำลังนวดให้ตัวเองออกไปด้านนอก เธอคนนั้นเมื่อได้ยินคำสั่งก็ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วรีบเดินออกไปจากห้องทันที
คุณป๋ามองตามผู้หญิงคนนั้นไปจนกระทั้งเธอออกไปจากห้อง ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมามองหน้าของฉัน
“แต่งตัวแบบนี้ อยากเจอดีหรือไง!!” คุณป๋ามองชุดของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“นึกว่าคุณป๋าชอบซะอีกนะคะ”
“เธอควรบอกฉันก่อนว่าจะมาที่นี่” คุณป๋าพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ด้วยท่าทางไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่จู่ๆ ฉันก็โผล่มาโดยไม่ได้บอกก่อน
“ถ้าบอกหนูก็คงไม่ได้มาเห็นอะไรดีๆ สิคะ” ฉันพยายามข่มอารมณ์ของตัวเองสุดๆ แล้วจริงๆ แต่ตอนนี้มันแทบจะระเบิดออกมาได้ทุกเวลา
“มานั่งนี่สิ” คุณป๋าตบลงบนหน้าตักของตัวเอง เพื่อเรียกให้ฉันไปนั่ง
“ไม่ค่ะ !!”
“เธอเป็นอะไรเมเบล ?” ค
