เด็กคุณเจ 2(2)
989 คำ
มิ้วกี้โน้มตัวมากระซิบทันที “อีซี กูให้มึงหาแฟน ไม่ใช่ให้มึงหาของเล่น”
ฉันยิ้มให้มิ้วกี้พลางยกแก้วเหล้าดื่มแล้วกวาดตามองเพื่อนคุณเต้ยทีละคน ทีละคน มาหยุดที่ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา แม้อายุเขาจะมากแล้ว ทว่าเขายังหล่อ ยังดูดีมาก ๆ ฉันยิ้มอ่อยก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน “คุณเจดีไหมคะ คุณเจหล่อถูกใจซีดี คืนนี้เราไปต่อกันดีไหม”
“หึ” คุณเจเพียงกระตุกยิ้มมุมปาก
“พี่ชายผมไม่ชอบของเน่าเสียครับ” เป็นจ๋ายที่พูด
“เฮ้ยเกินไปหรือเปล่า พูดแบบนี้กับเพื่อนฉันได้ไง” มิ้วกี้เดือดสิ ยัยนี่ยอมให้คนว่าเพื่อนได้ที่ไหน เมื่อก่อนไม่ยอม เดี๋ยวนี้ก็ไม่ยอม ถึงไม่ได้เจอกันหลายปี ทว่าวันเวลาไม่อาจทำลายมิตรภาพของเพื่อนได้ “พูดเหมือนเกลียดซีมันมาก เพื่อนฉันเคยหักอกคุณหรือไง”
เคยสิมิ้ว ฉันเคยทำเขาเจ็บ “ใจเย็นน่ามิ้ว”
“ใจเย็นได้ไง เขาว่ามึงนะซี คิดว่ารวยแล้วจะว่าใครก็ได้เหรอ เพื่อนฉันก็รวย ถึงไม่เท่าพวกคุณแต่มันก็ไม่ลำบาก มีสิทธิ์อะไรมาว่ามัน”
“ไอ้มิ้วพอแล้ว” ฉันปรามเพื่อน สิทธิ์ที่กูเคยนอกใจเขาไงมึง กูเคยทำเขาเจ็บ เคยทำเขาร้องไห้ ไม่แปลกเลยที่วันนี้เขาจะเกลียดเพื่อนมึงค่ะเพื่อน ได้แต่คิดในใจเท่านั้น ตอนนี้เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เวลาที่จะเล่าให้มิ้วกี้ฟัง ตอนนี้ฉันควรไปจากที่นี่ดีกว่า “เอางี้นะคะ คืนนี้ดึกมากแล้วซีขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“อีซี” มิ้วกี้จะไม่ยอมจบ แต่ฉันคิดว่าควรจบให้เร็วจะเป็นเรื่องดีที่สุด
“คนที่บ้านตามตัวแล้ว เอาไว้นัดเจอกันใหม่นะ” ฉันหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องวีไอพี เดินออกจากร้านมาที่ลานจอดรถ เข้ามานั่งในรถก็ตั้งสติอยู่พักใหญ่ ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเขาอีก เจอในเวลาที่ไม่ควรเจอด้วย ไม่สิ ถ้าพูดให้ถูกสำหรับเราไม่ควรเจอกันจะดีที่สุด
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกดังที่ประตูคนขับ ฉันเงยหน้าขึ้นจากพวงมาลัย ลืมตามองเห็นว่าคนที่ยืนอยู่คือคุณเจพี่ชายของจ๋าย ฉันจึงปรับสีหน้าให้ดูปกติแล้วกดกระจกลงเอ่ยถามเสียงเรียบ “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”
“มีเวลาคุยกันหน่อยไหม”
“มีให้ทั้งคืนเลยค่ะ” ยกยิ้มมุมปากไปที ฉันนี่มันร้ายจริง ๆ
“ขับไหวหรือเปล่า”
“ซีไม่ได้เมา”
“งั้นเอารถซีไปแล้วกัน”
“ได้ค่ะ ขึ้นรถเลย” คุณเจเดินมาฝั่งข้างคนขับ เขาเข้ามานั่งในรถ ฉันกดกระจกขึ้น “น้องชายคุณเจกำลังมองเรา”
“ผมเห็นแล้ว” คุณเจปรับเบาะถอยหลัง หึ ง่ายดี
“ดูท่าคุณเจคงไม่ได้คิดจะไปจากลานจอดรถพร้อมซีสินะคะ”
“ยังเป็นซีที่รู้ใจผม”
ฉันแสยะยิ้มก่อนจะขยับไปคร่อมที่ตักคุณเจ “คุณเจอยากคุยอะไรกับซีคะ เราสองคนไม่จำเป็นต้องเจอกันอีกไม่ใช่เหรอ”
“ซีสบายดีไหม”
“นี่คือประโยคที่คุณเจอยากพูด?”
“...”
“ตามซีออกมาแบบนี้ พูดสิ่งที่คุณเจอยากพูดมาค่ะ” มุมปากซ้ายของฉันยกยิ้ม
เขามองมาด้วยสายตาที่มีเสน่ห์มาก มือเขาโอบรอบเอวฉัน เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหู “น้องชายผมกำลังจะแต่งงาน”
“ยินดีด้วยค่ะ”
“แต่วันนี้มันเจอซี”
“คุณเจกลัวอะไรคะ”
“...”
“กลัวจ๋ายจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนเหรอ ถ้าเป็นเรื่องนั้นคุณเจสบายใจได้ ซีไม่พูดคุณเจไม่พูด จ๋ายไม่มีทางจะรู้”
“ผมขอโทษ”
“ช้าไปแล้วค่ะ จ๋ายกำลังเดินมา” ฉันยิ้มก่อนจะจูบที่กลีบปากคุณเจ ทว่ามือเขาเปลี่ยนมาจับที่หัวฉันไว้แล้วเขาก็ดันลิ้นเข้ามาในปากฉัน เขาป้อนจูบเร่าร้อนที่ฉันไม่ต้องการ
ระหว่างที่เหมือนเรานัวเนียเสียงเคาะกระจกดังรัว ๆ มือฉันเอื้อมไปปลดล็อค จ๋ายจึงเปิดประตูกระชากฉันลงจากรถ เสียงดังเพี้ยะ หน้าฉันชาวาบ นับเป็นครั้งแรกที่ฉันถูกผู้ชายตบหน้า ไม่สิ เรียกว่าทำร้ายร่างกายเถอะ “รู้ว่าแรด แต่นี่พี่ชายกูไหม หักห้ามใจหน่อย”
“ไอ้จ๋าย” คุณเจผลักน้องชายออก ช่างแสดงสมบทบาทจริง ๆ พ่อคุณ “มึงตบซีทำไม”
“เพราะซีมันคือผู้หญิงที่ทิ้งผมวันนั้นไง” จ๋ายพูดด้วยความเจ็บปวด เขายังคงเจ็บปวดกับเรื่องเมื่อห้าปีก่อน ทั้งที่ผ่านมาห้าปี แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยวางเรื่องฉัน “ผมไม่มีวันยอมให้พี่ยุ่งกับผู้หญิงสารเลวคนนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมาะกับพี่”
เกลียดซีมากสินะจ๋าย ดีแล้ว เกลียดซีเถอะ ซีสมควรถูกจ๋ายเกลียดจริง ๆ
ฉันเงยหน้าขึ้น ยิ้มร้าย ๆ ที่ไร้เยื่อใยแล้วเอ่ยกับคุณเจ “ดูท่าคืนนี้เราคงไปต่อกันไม่ได้แล้วค่ะ ลาก่อนนะคะ”
ฉันเดินกลับมาฝั่งคนขับแล้วก็ขับรถถอยออกจากลานจอดรถอย่างเร็ว ขับออกมาได้สักระยะจึงแตะไฟเลี้ยวจอดข้างทาง “กรี๊ด! ฮือ ฮือ...ขอโทษ ขอโทษนะจ๋าย ซีขอโทษ”
ฉันต้องกรี๊ด ต้องระบายความรู้สึกอัดอั้นนี้ออกมา ถ้าไม่ระบายฉันต้องบ้าตายแน่ ๆ
- ผู้เขียน
