ตั้งแต่เจอจ๋ายที่ห้างครั้งนั้นก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้ว สถานการณ์ทุกอย่างปกติดี ฉันเดาว่าจ๋ายน่าจะไม่ติดใจอะไร คุณเจก็น่าจะไม่รู้เรื่องพีพี ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี
“ทำไมมิ้วมันนัดเจอมึง” นุกเกอร์มาเล่นที่บ้าน ฉันจึงเล่าเรื่องที่มิ้วกี้นัดเจอให้นางฟัง
“ตอนงานเกษียณเคยคุยกันไว้ว่าจะเอาน้ำพริกกากหมูไปลงขาย ก็เลยอยากคุยรายละเอียดแบบชัดเจน” นี่คือสินค้าใหม่ที่ฉันกำลังจะเปิดตัว
“มิ้วมันเคยเรื่องมากแบบนี้ด้วยเหรอวะ”
“เมื่อก่อนไม่ แต่ตอนนี้แฟนมันเป็นนักธุรกิจก็ต้องเปลี่ยนแนวคิดไหมมึง”
“เออ มึงพูดมาก็ถูก แต่เย็นนี้กูไปเป็นเพื่อนไม่ได้อะดิ”
“ไปคนเดียวได้น่า”
“เดี๋ยวไอมันก็เป็นห่วงอีก”
“ตกลงกันแล้ว ไอจะอยู่ดูพีพี ไปคุยธุระไม่อยากเอาพีพีไปแก่ว”
“ตอนที่คุยไอมันคิดว่ากูไปเป็นเพื่อนมึงอะดิ ไอมันถึงตกลง”
“เออ มึงก็เงียบไว้ก่อน กูไม่อยากให้ไอคิดมาก”
“ไอมันมีแค่มึงกับพีพี เมื่อไหร่มั
