บทที่ 2
780 คำ
"แม่มาหาผมแบบนี้ แล้วทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ที่ไหนล่ะ" มือแกร่งวางงานที่อยู่ตรงหน้า หลังพิงพนักเก้าอี้ในท่าที่สบาย คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน ตอนนี้เขาคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
"แม่ไปส่งหนูยูที่บ้านแล้ว แม่ก็เลยออกมาคุยกับลูกให้รู้เรื่อง ก่อนที่โอโต้ซังจะกลับ"
"หึ..ป่านนี้โอโต้ซังคงจะถึงบ้านแล้วมั้งคับ เห็นบ่นว่าปวดหัวผมก็เลยบอกให้กลับไปพักก่อน"
"อะไรนะลูก?!"
[บ้านที่ประเทศญี่ปุ่น]
"เธอเป็นใครนะ?" ฮิโตชิพ่อเลี้ยงของไดจิ ฮิโตชิพอจะพูดภาษาไทยได้บ้าง..ไม่สิ..พูดได้คล่องเลยล่ะ เพราะได้เรียนรู้จากลูกชายและภรรยา
"ฉันเป็นลูกสะใภ้ของบ้านหลังนี้ค่ะ" เลิฟยูไม่รู้ว่าฮิโตชิก็คือพ่อเลี้ยงของมังกร เธอคิดว่าคงจะเป็นแขก
"ลูกสะใภ้ ที่มีความหมายว่าเมียลูกชายเจ้าของบ้านน่ะเหรอ" ชายวัยชราเชื้อชาติญี่ปุ่นสัญชาติญี่ปุ่นแต่พูดไทยได้คล่องถึงกับงง เพราะเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
"ใช่ค่ะ คุณลุงมาหาใครคะ" เลิฟยูก็แปลกใจมากทำไมคุณลุงคนญี่ปุ่นคนนี้ ถึงพูดไทยได้คล่องนัก หรือว่าท่านจะเป็นลูกครึ่ง แต่นาทีนี้เธอไม่มีเวลาสงสัยเรื่องนั้นแล้ว
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..
"คุณแม่คะ" เลิฟยูดีใจมากที่กชกรกลับมาสักที
"*เอ่ออ..คุณไม่สบายจริงเหรอคะ*" (ถ้ามีดอกจัน"*"ข้างหน้าและลงท้ายแสดงว่าคนนั้นกำลังพูดภาษาญี่ปุ่นอยู่นะคะ)
"*อืม*"
"*แล้วทำไมคุณถึงไม่เข้าไปพักผ่อนล่ะ*"
"*บอกมาก่อนว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่*"
"คุณลุงคนนี้เป็นใครกันแน่คะคุณแม่"
"ท่านเป็นสามีของแม่เอง"
"อะไรนะคะ!" ทั้งสองคุยกันเบาๆ
"ทำไมเหรอจ๊ะ"
"ก็เมื่อกี้ยูแนะนำตัวไปว่าเป็นลูกสะใภ้ของ..."
"แย่แล้วว" หลังจากที่คุยกับลูกชายแล้ว กชกรคิดว่าจะเปลี่ยนแผน แนะนำเลิฟยูให้สามีรู้จักตามความเป็นจริง
ถึงยังไงฮิโตชิก็รู้จักแม่ของเลิฟยูอยู่แล้ว เพราะนางก็กลัวลูกชายจะไม่ยอมช่วย เห็นสีหน้าและท่าทางของเขาเหมือนไม่พอใจมาก แต่นางคิดว่าจะหาวิธีเกลี้ยกล่อมลูกชายอีกที
แต่ตอนนี้คงจะต้องกลับมาใช้แผนเดิม เพราะว่าถ้าแนะนำเลิฟยูในฐานะลูกสาวของเพื่อน นั่นแสดงว่าไดจิก็ยังไม่รู้จักเลิฟยู แล้วทั้งสองคนจะเป็นแฟนกันได้ยังไง
"ทำไมต้องคิดนานจัง" ฮิโตชิก็เหมือนคนในสังคมญี่ปุ่นทั่วไป คนญี่ปุ่นไม่ค่อยเสวนาและสนใจกับใครเท่าไหร่ เอาแต่ครอบครัวตัวเองเป็นหลัก ที่สำคัญคือเขาเกลียดคนโกหกมาก
"ใช่แล้วค่ะหนูยูเป็นภรรยาของไดจิ พวกเขารู้จักกันตอนที่ไดจิไปดูงานที่ประเทศไทย แล้วทั้งสองก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ"
"*แล้วทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องนี้*"
"*ก็แบบนี้ไงคะ ไดจิถึงไม่อยากจะเล่าให้คุณฟัง ลูกโตเป็นหนุ่มแล้วนะสมควรจะมีครอบครัวได้แล้ว*"
"*ทำอะไรไม่เคยเห็นหัวกันเลย*" ฮิโตชิโมโหมาก ถึงกับเดินกระแทกเท้าเข้าห้องนอนไป
ถึงแม้ว่าจะร่ำรวยแต่บ้านของพวกเขาก็ไม่ได้สร้าง หวือหวาเหมือนคนรวยในประเทศไทยทั่วไป พวกเขาสร้างบ้านเพื่อที่จะรองรับแผ่นดินไหวจากภัยธรรมชาติมากกว่า
เย็นวันเดียวกัน..
"กรี๊ดดดดดด"
"เฮ๊ย!! คุณเป็นใคร!!..ไม่สิ..คุณเข้ามาอยู่ในห้องผมทำไม" เขาคิดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงคนนั้นแน่ แต่เธอเข้ามาอยู่ในห้องเขาได้ยังไง
มังกรกลับมาถึงบ้าน ชายหนุ่มก็ตรงเข้ามาในห้องนอน เพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปวิ่งออกกำลังกายแถวริมทะเล ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่นั้น ได้มีผู้หญิงเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของเขา
"คุณแก้ผ้าทำไม" เลิฟยูรีบปิดตาตัวเองไว้ แต่เธอก็ทำช่องให้มองเห็นผู้ชายที่แก้ผ้าอยู่ตรงหน้า "ว๊าววว"
ชายหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวออกมาพันรอบท่อนล่างของเขาไว้ โชคดีที่ไม่ได้ถอดกางเกงชั้นในออก
"จะมองอีกนานไหม" เขารู้ว่าถึงแม้เธอจะปิดตาไว้ แต่ดวงตาคู่นั้นยังส่องประกายผ่านช่องนิ้วออกมาให้เห็น
และตอนนี้ชายหนุ่มคิดว่า เรื่องผู้ชายเธอคงจะร้ายไม่เบา
- ผู้เขียน
