ดึกดื่นค่อนคืนแล้วเขายังไม่อาจข่มตาลงได้ ในใจเอาแต่เฝ้าสงสัยในสิ่งที่หลินจื่อเว่ยรู้
"แค่ก ๆ"
เสียงไอของนางที่ดังขึ้นทำให้เขาขยับตัว กระทั่งนางเอ่ยออกมาแผ่วเบา
"น้ำ"
หลินจื่อเว่ยร้องขอน้ำด้วยเสียงเล็กแหบแห้งเหมือนเสียงแมวน้อย ในขณะที่ดวงตายังคงหลับสนิท แต่นางยังรับรู้ได้ว่ามีมือใหญ่ข้างหนึ่งประคองแผ่นหลังของนางให้ลุกขึ้นแล้วพิงไปที่อกของเขา ทั้งยังมีลำแขนทรงพลังโอบรอบร่างของนางเอาไว้
"จะดื่มน้ำก็อ้าปากหน่อย"
เสียงทุ้มดังขึ้นแม้จะไม่นุ่มนวลเท่าใดแต่ก็น่าฟังอย่างประหลาด หลินจื่อเว่ยอ้าปากเล็กน้อย ของเหลวอุ่นไหลเข้าปาก ริมฝีปากและลิ้นอันแห้งผากได้รับความชุ่มชื้นทำให้รู้สึกยิ่งสบายตัวความฝันเช่นนี้ช่างดียิ่งนักจนไม่อยากตื่นอีกแล้ว
หลังจากดื่มน้ำเสร็จหลินจื่อเว่ยก็ถูกประคองให้นอนลง นางหลับไปอีกครั้งทั้งยังกอดร่างของบุรุษผู้นั้นเอาไว้เช่นเคย จินเจาได้ยินเสียงของผู้เป็นนาย นางเองยังนอนไม่ห
