"ท่านพี่ทศวรรษ!"
"ว่าไงเจ้าเด็ก"
"ข้าเก็บดอกไม้มาให้ขอรับ"
พระรามในวัยละอ่อนส่งยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนอีกทั้งในมือเองก็ถือดอกทานตะวันช่อนึงไว้พร้อมกับยื่นมาให้ผม
ทางตัวผมเองได้เห็นความน่ารักน่าเอ็นดูก็ไม่กล้าปฏิเสธ รับดอกไม้จากเด็กน้อยมาถือไว้พร้อมส่งยิ้มให้
ตั้งแต่วันนั้นที่ผมเจอกับพระรามผมก็แอบมาสอดส่องดูลาดเลาที่เมืองอโยธยาอยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งพระรามคนนี้ก็จะสังเกตเห็นและเข้ามาทักผมทุกครั้งไป
ต่อมามันก็กลายเป็นว่าผมไปสนิทกับเจ้าเด็กนี่โดยปริยาย เด็กรามดูจะติดผมมากๆ ตั้งแต่ที่ผมช่วยเด็กคนนี้เอาไว้รามเองก็ท่าจะซาบซึ่งในตัวผมสุดๆ แม้ผมจะบอกกับเจ้าเด็กนี่ไปแล้วว่ามันก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เด็กนี่ก็ยังจะยืนยันยกให้ผมเป็นผู้มีพระคุณมากๆเสียแล้ว
นี่ขนาดช่วยครั้งเดียวเองนะ
"ท่านพี่ทศวรรษ อ่านหนังสือเล่มนี้ให้รามฟังหน่อยขอรับ"
"ทำไมเจ้าไม่ให้เหล่าคนใช้อ่านให้ฟังเล่า เป็นถึงเจ้าชายเมืองอโ
