๕
1285 คำ
"ขอแนะนำให้รู้จัก นี่คือหนุมาน ต่อไปจะกลายมาเป็นมือขวาคอยจัดการงานให้ข้า"
ในท้องพระโรงเกิดเสียงฮื้อฮาเมื่อยามที่ทศกัณฐ์พาสิ่งมีชีวิตตัวขาวต่างเผ่าพันธุ์มาหารือกันในวันนี้ อีกทั้งล่าสุดเขายังยกให้เจ้าลิงขาวเป็นถึงมือขวาคอยจัดการงานสำคัญต่างๆให้ แบบที่ไม่เคยมีใครได้ทำมาก่อน
"ขออภัยพระเจ้าค่ะ แต่พระองค์คิดดีแล้วหรือ ท่านจะยกลิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าขึ้นรับตำแหน่งสำคัญที่เป็นถึงมือขวาของพระองค์"
หนุมานที่ได้ยินแบบนั้นก็แทบกรอกตาเป็นเลขแปดตีลังกา คำก็ไร้หัวนอนปลายเท้า คำก็ไร้ชาติตระกูล หารู้ไม่ว่าแค่มันตัวเดียวก็ถล่มพวกยักษ์ตายได้ทั้งวัง!
แม้จะมีความคุกกรุ่นในใจแต่หนุมานก็ทำได้เพียงนั่งนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมาทั้งสิ้น อีกด้านนึงของท้องพระโรง อินทรชิตก็มองดูลิงขาวที่กลายเป็นเหมือนของแปลกในดงยักษ์
ลิงสีขาวในดงยักษ์สีเขียว ช่างสร้างความประหลาดใจแก่ผู้พบเห็นนัก
ทศกัณฐ์ลอบถอนหายใจบางเบา ก่อนจะรวบรวมคำพูดเพื่อสนทนากับเหล่าเสนายักษ์
"ข้ามิได้สนชาติตระกูลหรือเผ่าพันธุ์ หากบุคคลใดแข็งแกร่ง มีความสามารถเราย่อมให้โอกาสอยู่แล้ว หนุมานมิใช่เพียงลิงเผือกธรรมดา แต่เป็นทหารวานรเอกของพระนารายน์อวตาร ในหมู่วานรนับสิบหมื่น หนุมานนั้นเป็นเอก ที่คิดว่าคุณสมบัตินี้ยังไม่เหมาะสมหรือ"
น้ำเสียงหนักแน่นและมั่นใจของทศกัณฐ์ทำให้เหล่าเสนายักษ์หันมองกันเป็นระยะ หมู่ยักษาเดิมทีเกรงกลัวพญายักษ์ทศกัณฐ์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แม้เจ้าลงกาจะมีนิสัยที่เปลี่ยนไป จากที่เคยอารมณ์ร้อนขี้โมโห เปลี่ยนเป็นผู้เป็นคนใจเย็นและดูคุยง่ายมากยิ่งขึ้นนัก แต่นั่นเป็นความคิดที่ผิดทั้งหมด
พญาทศกัณฐ์ในปัจจุบันรับมือยากขึ้นเป็นสิบเท่า ยักษ์บนบัลลังตอนนี้ทั้งสง่างามและมีเหตุผล สามารถถกประเด็นแก้ต่างทุกเรื่องได้อย่างไม่ติดขัด อีกทั้งบางทีพลิกดำเป็นขาว พลิกขาวเป็นดำได้อย่างไม่มีข้อกังขา การรับมือกับคนผู้นี้ในปัจจุบันต้องรับทั้งแรงกดดันและผลที่จะเกิดตามมาอย่างมาก
อีกทั้งก่อนหน้านี้แม้พวกยักษาจะทำผิดกันไปบางเรื่อง พญายักษ์เจ้าอารมณ์ก็ยังไว้หน้าผ่อนปรนบ้าง แต่กับทศกัณฐ์ปัจจุบันไม่ใช่ หากเจ้ายักษ์ตนนี้มิสนใจชาติตระกูล มิได้ผ่อนปรนปล่อยปะแม้แต่น้อย ทั้งเด็ดขาดและชัดเจน มันจึงทำให้ทศกัณฐ์ในปัจจุบันน่ากลัวกว่าในอดีตเป็นไหนๆ
"หากพวกเจ้าไม่ไว้ใจก็ให้พิเภกน้องข้าตรวจชะตาดูก็ได้ เราจะได้ไร้ข้อกังขาทั้งสิ้น"
และเหมือนจะเป็นอีกครั้งที่ทศกัณฐ์ไขข้อข้องใจของคนทั้งท้องพระโรงออกไปได้โดยได้รับความร่วมมือจากพิเภก
พิเภกยักษาตนนี้มีความสามารถในการตรวจดวงชะตาเป็นเลิศ ทุกคนต่างรู้ดี และตลอดมาทุกครั้งกรุงลงกาก็ได้พิเภกตนนี้แลคอยตรวจชะตาให้เสมอมา
อีกอย่างนึงที่สร้างความน่าไว้ใจให้แก่ทศกัณฐ์ คือไม่ว่าเจ้าลงกาตนนี้จะทำอะไร ผลดวงชะตาก็มักจะออกมาทางผลดีเสมอ บางทีก็เหมือนกับทศกัณฐ์ตนนี้รับรู้อนาคตได้ แต่ใครเล่าจักกล้าเอ่ยถาม
"เรียนพระเชษฐา การตัดสินใจของพระองค์ส่งผลดีต่อกรุงลงกาเป็นแน่ หนุมานเป็นผู้ที่แข็งแกร่งเหมาะสมที่จะคู่เคียงเป็นมือเป็นเท้าให้พระองค์พระเจ้าค่ะ"
ผลการประชุมเป็นอันจบมติ อันที่จริงแม้พิเภกจักไม่ได้ตรวจชะตาหรือชะตาจะออกมาเป็นผลเสียมากกว่า พวกเขาก็ไม่มีปัญญามากพอจะถกปัญญากับทศกัณฐ์อยู่ดี ยักษารู้ดี หากทศกัณฐ์ต้องการอะไรแล้ว ย่อมต้องได้สิ่งนั้นมาครอบครอง
"หนุมาน นี่มณโฑเมียข้า ส่วนมณโฑ นี่หนุมาน มือขวาของข้าเอง หากเจ้ามีอะไรเรียกใช้ได้เสมอ"
ผมพาหนุมานมาแนะนำให้คนในครอบครัว และแนะนำสมาชิกแต่ละคนให้ลิงขาวได้รู้จัก ทางหนุมานเองก็สงบเสงี่ยมนอบนอมกว่าที่คิดเอาไว้เยอะ
เอาจริงๆผมก็งงเหมือนกันที่หนุมานดูจะไม่ได้โกรธหรืออาละวาดเผากรุงลงกาตามที่คาด กลับกันอีกฝ่ายดูสนอกสนใจอีกทั้งยังดูสงสัยใคร่รู้อะไรหลายเรื่องเหลือเกิน
"เจ้าโกรธข้าหรือไม่ที่หลอกเจ้ามา.."
"ไม่ขอรับ"
"จริงหรือ? ทำไมกันล่ะ"
"มันเป็นเพราะความสะเพร่าของข้าที่มิได้ตรวจสอบอะไรให้ดีก่อน จึงต้องรับผิดชอบความโง่เขลาของตนเอง"
"หนุมาน อย่าดูถูกตนเอง เจ้ามิได้โง่เขลา เพียงแค่เจ้ามั่นใจในโชคชะตามากกว่าตนเองต่างหาก"
"แต่โชคชะตาก็พาข้ามาพบท่าน ข้าค่อนข้างแปลกใจที่ถึงแม้ท่านมิใช่องค์นารายณ์แต่ก็สามารถมองเห็นร่างจริงของข้าได้ ข้าว่าท่านก็มิได้ธรรมดานักหรอก"
"ฮ่า ฮ่า"
ผมยิ้มแห้งๆให้อีกฝ่าย หนุมานมีทัศนคติที่ดีกว่าที่คิด สมแล้วที่เป็นถึงทหารเอกมากฤทธิ์
"พลังครึ่งนึงของเจ้า เอาเป็นว่าหากนารายณ์ ลงมาเกิดแล้วออกบวชเมื่อใดข้าค่อยเอาเจ้าไปส่งให้เขาแล้วกัน"
"ท่านรู้ได้อย่างไรว่าองค์นารายณ์อวตารลงมาแล้วจะได้ออกบวช?"
อีกฝ่ายถามอย่างสงสัย พร้อมด้วยสีหน้าจริงจัง หนุมานเองก็คงจะเฉลี่ยวใจหลายอย่างที่ผมเหมือนจะรู้อะไรที่ไม่ควรรู้เยอะขนาดนี้ แต่ถามว่าผมทำอะไรน่ะหรอ ก็ยิ้มตอบอีกฝ่ายแล้วก็ปล่อยเดทแอร์ต่อไป
ให้มันรู้ซะบ้างว่าเรื่องบางเรื่องน่ะ รู้ไว้แค่เท่าที่ผมอยากให้รู้ก็พอ
หนุมานเองก็ไม่ได้คาดคั้นเอาคำตอบมากนักเพราะรู้อยู่แล้วว่าให้ตายยังไงผมก็ไม่บอกหรอก มันจึงทำได้แค่ถอนหายใจ
"จริงสิ เห็นว่าอินทรชิตกำลังจะไปประลองดาบ เจ้าไปเป็นคู่มือให้บุตรของข้าหน่อยสิ"
"ข้า?"
หนุมานดูจะแปลกใจเล็กน้อยแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรอีกคนก็ชิงพูดออกมาก่อนแล้ว
"อื่อ...มิอยากเป็นคู่ ให้ลูกข้าก็ไม่เป็นไรข้าไปหาคนอื่นก็ได--"
"ข้าเอง! ไม่ต้องไปหาผู้อื่น ข้าจะไปลานประลองเดี๋ยวนี้"
ว่าจบหนุมานลิงขาวก็พุ่งตัวผ่านหน้าทศกัณฐ์ไปทันที ส่วนพญายักษ์ตอนนี้เองก็คิ้วกระตุกยิกๆ หันมองตามที่อีกฝ่ายพุ่งไป ก่อนจะกดยิ้มมุมปากน้อยๆ
บ้าจริง นี่เราหุบยิ้มไม่ได้!
ว่าด้วยเรื่องทศกัณฐ์
ทศกัณฐ์=พญายักษ์เจ้ากรุงลงกา❌️❌️❌️
ทศกัณฐ์=มือชงอันดับ1✅️✅️✅️
ไม่ต้องเป็นละเจ้าเมืองลงกา ไปเป็นบาริสต้าชงโมเม้นดีกว่าลูก
ทศกัณฐ์ Belike :
เอ้าแจวๆๆ! หาผั--แค่กๆ หาคู่ซ้อมให้ลูกเป็นหน้าที่ของพ่อ uwu
ลูกพ่อทศต้องได้ดี!
ส่วนทางด้านอินทรชิต:
พ่อทัมรัยอะ
ฮิ้ๆ ฝากน้องไว้ในอ้อมใจด้วยนะค๊ะ
>อัพนิยายทุกวันเด้อสาว~วันไหนไม่อัพวันต่อไปจะมาทบ
>อัพวันละตอนสองตอนนิดๆชีวิตแจ่มใส
นามปากกา 72HZSอ่านว่าเจ็ดสิบสองเฮิร์ท
เค้าชื่อ บลูหลิน! เรียกไรท์บลูก็ได้ *^*
*ยังไม่ได้แก้คำผิด
ขออภัยสำหรับความนิ้วเบียดY.Y
- ผู้เขียน
