‘มิน่าหลงคำชวนมาที่นี่เลย...’
นี่เป็นความคิดแรกของจอมโจรวิญญูชนเมื่อสุราจอกแรกถูกหญิงสาวกระดกเข้าปากหมดในคราวเดียว
“ท่านเจ้าเมืองซู เรื่องที่ท่านคิดค้าอาวุธเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม ข้าขอดื่มคารวะท่านหนึ่งจอก! ”
บัดนี้อวิ๋นจิ่นลี่หัวเราะไม่หยุด แม้มองดูจากภายนอกเขาจะดูปกติทุกประการ แต่ผู้ที่สนิทสนมกับเขาย่อมมองออกว่าอีกฝ่ายเริ่มเมามายแล้ว
“มา! ดื่ม! ” ใบหน้างดงามซึ่งถูกแปลงโฉมด้วยการติดหนวดปลอมแดงก่ำ เรือนผมมัดเกล้าขึ้นเป็นมวยแบบบุรุษ ช่วยให้สามารถมองเห็นดวงหน้าของได้ชัดเจนขึ้น ยามนี้ใบหน้าของนางราวกับผลท้อสุก ดื่มน้ำเมาราวเสมือนดื่มน้ำชา
ซ่างกวนฮุ่ยเฉิงนั่งนิ่งอยู่บนรถเข็น เขาเป็นผู้เดียวที่ไม่ดื่มสุราจึงต้องมารับหน้าที่ดูแลคนทั้งสอง นับว่าโชคยังดีที่อวิ๋นจิ่นลี่กว้างขวางในย่านแหล่งรื่นรมย์ พวกเขาจึงได้ห้องที่มีความเป็นส่วนตัวและห่างไกลจากผู้คน
แต่สิ่งที่น่าสะกิดใจอย่างที่สุด...คือท่า
