สิบแปด
ร่ำสุรา ปรับทุกข์
“แม่ทัพอวิ๋น ท่านไม่รู้หรอกว่าหากเมืองจื้อโหยวผู้รักสงบเปลี่ยนมาขายอาวุธจะสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับราษฎรมากเพียงใด! ”
ผู้อาวุโสในชุดสีเลือดหมูใบหน้าแดงคล้ำ แต่อวิ๋นฮว้าผู้ที่ปกติมักจะสงบคำเมื่อมาถึงเรื่องการปกครองกลับไม่ยอมเลิกราโดยง่ายเช่นเดียวกัน
“ใต้เท้าฉี เข้าใจผิดแล้ว เรื่องนี้...”
“ท่านเจ้าเมือง พวกเราย่อมเข้าใจความหมายของท่าน” จาเซินไฉขัดจังหวะขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แต่เรื่องนี้อาจกระทบลุกลามไปถึงความมั่นคงหลายๆ อย่าง เราต้องใช้เวลาพิจารณาและไตร่ตรองอย่างละเอียด จะด่วนตัดสินใจไม่ได้”
เพียงประโยคเดียวของเขาก็สามารถทำให้หัวข้อที่พูดคุยกันเกี่ยวกับนักโทษจำต้องยุติลงอย่างเสียไม่ได้
เสาอวี่เห็นดังนั้นก็วางถ้วยน้ำชาลงอย่างเสียดาย การโต้เถียงดูจะจบลงเร็วกว่าที่นางคิดไว้ ช่างไม่สนุกเอาเสียเลย
ทว่าในเมื่ออวิ๋นฮว้ากล่าวไว้แล้วว่าชิงลงมือก่อนย่อมได้
