เช้าวันใหม่ซือซือ ชิงอี ชิงเอ้อร์และฟางฟางอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา รวมถึงกลิ่นหอมของสำรับอาหารอันน้อยนิดชวนให้รู้สึกไม่สบอารมณ์
เสาอวี่ในร่างซูเฉิ้งหนานกลับมายังเรือนนอนของตนในช่วงเช้า กวาดตาสอดส่องไปทั่วห้องก่อนจะเดินไปหยิบหนังสือตำราที่กางคว่ำอยู่บนโต๊ะ ทันทีที่ออกแรงก็ย่นคิ้ว รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ข้อมือข้างขวา
สงสัยคงจะเคล็ดจากการฝึกเพลงดาบเมื่อวานกระมัง...
“นายหญิง ท่านบาดเจ็บหรือเจ้าคะ” ซือซือสายตาเฉียบแหลม สังเกตเห็นเป็นคนแรก
“นะ...นายหญิงบาดเจ็บ” ฟางฟางซึ่งแต่เดิมดูใจลอยกะพริบตามองผู้เป็นนาย ใบหน้าเริ่มถอดสี “เช่นนั้นให้ไปตามท่านหมอ...”
“ไม่ต้อง” ประเดี๋ยวยามสายนางจะไปจวนท่านแม่ทัพอยู่แล้ว บุรุษผู้นั้นนัดหมายท่านหมอไว้ให้ ไว้ค่อยไปรักษาที่นั่นทีเดียวก็นับว่าสะดวกและน่าไว้วางใจมากกว่า
ครุ่นคิดได้ดังนั้นก็รีบหันไปแจ้งแก่ซือซือ “ซือซือ วันนี้ยามเซินข้าจะเดินทางไปพบป่ะท่านแม่ทัพอวิ๋น
