ปี๊น ปิ๊น ปิ๊น... เขาบีบแตรรถเมื่อเห็นคนที่กำลังตามหาอยู่ เธอเดินหนีไปตามฟุตปาธ ทำให้เขาต้องลงจากรถไปดักหน้าเธอเอาไว้
“ขึ้นรถสิ” เสียงของเขาดุเล็กน้อย
“ไม่ค่ะ วันนี้ไหมจะกลับเอง”
ปิ๊น ปิ๊น ปิ๊น…
“รถด้านหลังบีบแตรไล่แล้วเห็นไหม”
“อาจารย์ก็รีบไปเลื่อนรถสิคะ”
“เร็วสิ อารอไหมอยู่”
“ไหมไม่ไป”
“จะไปดีๆ หรือจะให้ฉุดขึ้นรถ” เธอตาโตใส่เขาพอหันไปมองรอบกายมีหลายคนมองอยู่ เธอไม่ได้อยู่หน้ามหาวิทยาลัยแต่เดินมาเรื่อยๆ อย่างใช้ความคิดจึงพ้นจากสายตานักศึกษาหลายคนมาแล้ว
“ก็ได้ค่ะ” เธอกระแทกเสียงใส่ท่าทีเหมือนงอน เขาเปิดประตูรอ เธอก็สอดกายขึ้นไปนั่งในรถ
“ทำไมไม่รออา” เขาเอ่ยถามเมื่อเริ่มออกรถ เธอรัดเข็มขัดนิรภัยมองออกไปนอกรถ
“นึกว่าอาเดชจะไปส่งแม่ติรกาญจน์” เธอไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น คนที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้าน เกลียดเข้าไส้แม้จะไม่ได้รักใคร่ไยดีวิษณุอะไรมากมาย แต่เขาก็ควรเลิกกับเธอก่อนที่จะไปแอบคบกันลับห
