ตอนที่ 6
เมื่อเข้าห้องมา ชญานนท์ที่นึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะหนังสือก่อนจะพับโน้ตบุคลงมาอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่พ้นสายตาของเธอ แต่ก็ยังดีว่าเขาเสียบหูฟังเอาไว้ เลยไม่ได้ทำให้เสียงมันเล็ดลอดออกมา
“เออ..อ่า..แพทนั่งตรงนี้ก็ได้” พชรมนมองหน้าเขาด้วยความแปลกใจกับอาการลุกลี้ลุกลนเมื่อสักครู่ เขารีบขยับเก้าอี้ให้เธอนั่ง เด็กสาวที่ไม่ได้ไร้เดียงสาจนเกินไป รู้สึกว่าเขาต้องมีความลับอะไรบางอย่าง อย่างแน่นอน แล้วมันก็ต้องอยู่ในโน๊ตบุคเครื่องนั้น เธอจึงแกล้งเอ่ยถาม
“รีบปิดโน้ตบุคซะขนาดนี้...พี่เบสไม่กลัวมันจะพังเอาเหรอคะ” แววตาคาดคั้นของคนถาม ที่ยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างมีเลศนัย จนเขาทำอะไรไม่ถูก
“เออ..ปะ เปล่าหรอก พี่ก็ปิดอย่างนี้ประจำอยู่แล้ว” ชญานนท์รีบบอก แล้วพลางนึกในใจ ตายห่าแล้ว! สงสัยยัยแพทเห็นหนังที่เราเปิดอยู่แน่ ๆ
“พี่แอบทำอะไรเหรอ” เธอจ้องมองมาที่เขาเหมือนจะเอาคำตอบให้ได้
“เปล๊า!..”
“เสียงสูงเชียว..” เธอรีบจ้องหน้าเขาอีกครั้งอย่างสังเกต สายตาที่จิกกัด จนทำให้ชญานนท์รีบพูดเพื่อเปลี่ยนเรื่องทันที
“รีบกินนมสิจ๊ะ..เดี๋ยว ๆ มัน ก็ ๆ เย็นหมดหรอก” คำพูดติดอ่างทำให้เธอยิ้มกว้างแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีก
“พี่เบส...พี่เป็นไรเนี่ย พี่เหมือนคนทำอะไรผิดมาเลย” พชรมนคาดคั้นต่อ จนชญานนท์เริ่มคิดคำแก้ตัวไม่ออก เด็กสาวจึงยิงคำถามรัว ๆ
“พี่เบส....แพทถามอะไรหน่อยสิ ผู้ชายเป็นเหมือนกันหมดทุกคนหรือเปล่า”
“เหมือนกันของแพท เป็นแบบไหนกันล่ะ”
“ก็พอมีแฟนแล้วก็อยากมีอะไรกับแฟนนะสิ” คำถามของเธอตรงมากจนเขาอึ้งและพยายามเรียกสติ แต่อย่างน้อยมันก็ผ่านเรื่องโน๊ตบุคไปแล้ว
“อืม!.. ก็ไม่ทุกคนหรอกมั้ง” เขารู้ว่าเธอหมายถึงอะไร เพราะเขาได้ยินที่เธอทะเลาะกับแฟนเมื่อตอนเย็น
“แล้วพี่เบสล่ะ เป็นแบบไหน”
“ไม่รู้สิ พี่ยังไม่มีมีแฟน”
“อืม...” หญิงสาวทำท่าครุ่นคิดแล้วเอามือลูบคางเรียวเล็ก จนชญานนท์ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง
“รีบกินนมเถอะ เดี๋ยวมันเย็นหมดนะ”
“พี่เปิดโน้ตบุคให้ดูหน่อยสิ แพทอยากรู้ว่าพี่คุยกับใครหรือเปล่า เห็นบอกว่าไม่มีแฟน” นั่นไงเธอวกมาเรื่องนี้จนได้ เปิดก็ตายสิวะ... ชญานนท์แอบถอนหายใจเบา ๆ แล้วคิดคำพูดบางอย่างได้จึงรีบบอกเด็กสาวทันที
“เอ่อ ๆ ... แบต แบต..มันเสื่อมน่ะ ไม่ค่อยดี อย่าดูเลย เปิดติดบ้างไม่ติดบ้าง”
“การจะขอดูโน้ตบุค ของพี่เนี่ย มันขึ้นอยู่กับว่าแบตเสื่อมหรือไม่ด้วยเหรอคะ” เธอยื่นหน้ามาเหมือนจะรู้ว่าเขาปฏิเสธเธอเพราะอะไร พชรมนเดินย่างสามขุมเข้าประชิดตัวชญานนท์จนลมหายใจของเธอเป่ารดที่ต้นคอของเขา ชายหนุ่มจึงตัดสินใจบอกเธอเพราะเห็นว่าไม่มีทางอื่นที่จะเลี่ยงได้อีกแล้ว และอีกอย่างอยู่ใกล้กันขนาดนี้เขากลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหว
“เอาละ ๆ เออ ๆ พี่ยอมรับก็ได้ เมื่อกี้พี่เปิดหนังผู้ใหญ่ทิ้งเอาไว้หน่ะ”
“ก็แค่เนี้ย!..” เธอยิ้มอย่างผู้ชนะ
“กินนมสิ พี่เริ่มง่วงแล้ว”
“พี่ง่วงหรือพี่ .... กันแน่คะ”
“ง่วงสิ พี่ง่วงจริง ๆ พี่ยังไม่ได้นอนเลยนะ” เธอยิ้มแล้วก็พูดเปลี่ยนเรื่องเพราะได้คำตอบจากเรื่องนี้แล้ว
“ชุด รด. พี่สวยจัง รีดซะเนี๊ยบเชียว คิดยังไงถึงเรียน รด. คะ” เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นชุดที่เขารีดแขวนเอาไว้มันเด่นและสะดุดตา
“อ๋อ พี่ชอบน่ะ”
“ใส่พรุ่งนี้เหรอคะ”
“ใช่..พี่เตรียมใส่พรุ่งนี้”
“แล้วพรุ่งนี้ถ้าพี่ไปเรียน รด. แพทจะกลับพร้อมพี่ได้มั้ย” แววตาเธอเหมือนอ้อนวอน เขาเห็นแล้วทนไม่ได้จึงรีบเอ่ยขึ้น
“ได้สิ พี่ไปเรียนตอนบ่ายนะ จากนั้นพี่กลับมารับแพทที่โรงเรียนก็ได้ แต่อาจจะเลทหน่อยนะ เพราะค่ายฝึกมันไกลจากโรงเรียน”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่เบส แพทรอได้”
“รีบดื่มนมสิ” พชรมนเห็นว่าเขาพูดเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว เธอจึงน้อยใจเพราะเหมือนเขาตั้งใจที่จะไล่เธอ จึงรีบยกแก้วนม แล้วกระดกรวดเดียว แต่มันก็ทำให้เธอพลาด เพราะนมมันราดไปทั่วลำคอและหน้าอก
“ว๊าย!.. อื้ยย!..”
“รีบไปห้องน้ำเร็ว มานี่” ชญานนท์รีบดึงแขนเด็กสาวไปห้องน้ำทันที
“เขาพาเธอเข้ามาที่ห้องน้ำ แล้วเปิดฝักบัวจ่อไปที่หน้าอกของเด็กสาวทันที” เขาฉีดจนเธอเปียกไปทั้งตัว
“พี่เบส มันเป็นรอยมั้ย” พชรมนเอ่ยถามแล้วเงยหน้าเพื่อให้เขาดูร่องรอยให้ จะเรียกว่าอ่อยก็ได้เพราะตอนนี้ชุดนอนบาง ๆ มันแนบเนื้ออยู่กับทรวงอกมีแค่เพียงบราเซียร์สีดำที่ดูเซ็กซี่ปิดไว้เท่านั้น เขาเพิ่งเคยเห็นเธอแบบนี้เป็นครั้งแรก ใจเขาเต้นแรงไม่เป็นสุข
“ไม่รู้สิต้องดูตอนเช้าอีกที แล้วเมื่อกี้นมยังร้อนอยู่หรือเปล่าล่ะ”
“ไม่ร้อนแล้ว แค่อุ่น ๆ นิดเดียวเอง คงไม่เป็นอะไรมากหรอก” เธอแอบยิ้มที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม ใช่!..มันแทบจะไม่ร้อนเลย แต่ที่เธอแกล้งร้องเพื่อให้เขาเอาใจเธอต่างหากเพราะมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก และอีกอย่างเธอก็หาเรื่องที่จะอยู่ต่อด้วยแหละ ตอนแรกคิดว่าจะให้นมหกแค่นิดเดียว แต่มันดันหกเยอะไปหน่อย
“พี่เบสมีเสื้อให้แพทเปลี่ยนมั้ย” หญิงสาวรีบถามด้วยความกังวล กลับไปห้องสภาพนี้น้องสาวตัวดีได้สงสัยแน่ ๆ
“เสื้อพี่...แพทจะใส่ได้เหรอ” เขารีบบอกเพราะไม่กล้าเอาชุดของตัวเองให้เธอใส่ มันคงจะหลวมน่าดู
“ได้สิ” เธอรีบบอกเขาทันที
“งั้นเดี๋ยวพี่...ไปหยิบให้” เขาคิดว่าเธอคงจะรออยู่ในห้องน้ำ แต่ว่าเด็กสาวก็รีบตามออกมาทันที หล่อนหยิบผ้าเช็ดตัวของเขาไปเช็ดหน้าเช็ดตาอย่างสบายใจ เขายื่นชุดนอนของเขาให้เธอ
“หันหลังไปสิพี่เบส ยืนมองอะไร”
“อ๋อ ๆ พี่ขอโทษ พี่ลืมไป แล้วทำไมแพทไม่เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำล่ะ” ชญานนท์เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ตรงนี้ก็ได้ พี่รีบหันหลังไปสิ” เขารีบทำตาม โดยหลังทันทีหลังจากเด็กสาวพูดจบ
ด้วยความอยากรู้เขาแอบมองดูร่างเธอผ่านเงาสะท้อนในกระจกหน้าต่าง ถึงแม้มันจะไม่เห็นชัดเท่าไหร่ แต่มันก็ทำให้คนดูใจเต้นแรง เต้านมอวบอิ่มของเธอดูใหญ่เกินตัว ร่างกายขาวโพลนปรากฏแก่สายตาของเขาหลังจากเธอถอดชุดนอนออก เรียวขาขาวอวบได้รูป ไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะหุ่นดีขนาดนี้ เธอถอดชุดนอนแนบเนื้อนั้นออกช้า ๆ แล้วตามด้วยการปลดตะขอเสื้อชั้นใน เมื่อเต้าสองข้างได้รับอิสรภาพ มันก็เด้งดึ๋งทันทีจนคนมองต้องกลืนน้ำลายไปหลายรอบ และก็ต้องว้าวุ่นอีกครั้งเมื่อแพนตี้ตัวจิ๋วถูกถอดออกเช่นกัน ความร้อนรุ่มในกายเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนยากที่จะดับได้ 'นี่เธอจะถอดทุกอย่างออกหมดเลยเหรอนี่' หุ่นเธอสวยงามจนเขาหลงใหล เอวเธอคอดกิ่ว แต่สะโพกและก้นดูใหญ่มาก หุ่นเธอเป็นหุ่นนาฬาทราย เธอเริ่มสวมเสื้อและกางเกงนอนที่เขาให้ไปอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเอ่ยถามกับเขาอีกว่า
"พี่มีเสื้อคลุมมั้ย"
"มี ๆ แต่เป็นเสื้อแจ๊คเก็ตนะ"
"ได้ ๆ ค่ะ" เขายื่นให้ เธอจึงรีบรับแล้วเอาไปสวมใส่ทันที
“พี่เบส หันมาได้แล้ว” เธอรีบบอกเพราะไม่เห็นว่าเขาจะหันหน้ากลับมาสักที ทั้ง ๆ ที่เธอแต่งตัวเสร็จตั้งนานแล้ว
ชญานนท์ที่หันมาแล้วรีบเอ่ยถามทันที ด้วยความเป็นห่วง
“หายร้อนหรือยัง”
“หายแล้ว ไม่น่าจะเป็นอะไรมากหรอก มันแค่นม อุ่น ๆ เอง” พชรมนรีบบอกให้เขาสบายใจ