27
“ใช่ผมเคยเกลียดปิ่น แต่ตอนนี้ความเกลียดที่มีต่อปิ่นมันไม่มีแล้วครับ ผมรักปิ่น ปิ่นเป็นเมียผม” เขาตะโกนก้องประกาศฐานะของหญิงสาวร่างเล็กในอ้อมแขนให้ทุกคนได้รับฟัง พรเพ็ญโกรธจนเนื้อแทบเต้น เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าขัดใจนางเลยสักคนเดียว ทุกอย่างที่นางสั่ง ที่นางต้องการ ทุกคนจะต้องทำตามอย่างไม่มีข้อแม้ แต่ตอนนี้นางสั่งให้คิมหันต์ทำตามที่นางพูดไม่ได้ มีหรือว่าคนอย่างพรเพ็ญจะพ่ายแพ้ และมีใครกล้าขัดใจ
“คิมลูก อย่าเถียงคุณย่านะลูก ไม่เอาอย่าเถียงคุณย่า” กุลธิดารับห้ามปรามลูกชาย รู้ดีว่านิสัยของสองย่าหลานนี้เหมือนกัน แรงทั้งคู่ เอาแต่ใจตัวเองทั้งคู่ ใครขัดใจไม่ได้ หากแต่คิมหันต์มีเหตุผลมากกว่า ยอมได้ในสิ่งที่ควรยอม แต่ถ้าไม่ยอมต่อให้ใครเอาช้างมาฉุดก็ไม่มีทางทำตามแน่นอน อย่างเช่นเหตุการณ์ในครั้งนี้เป็นต้น
“ผมไม่ได้เถียง ผมแค่บอกให้คุณย่ารู้เท่านั้นเองครับ”
“ถ้าแกรับผู้หญิงคนนี้เป็นเมีย ฉันกับแกขาด
