26
รถตู้เคลื่อนตัวมาจอดนิ่งที่หน้าลานกว้างของบ้านพักเจ้าของไร่เทียมฟ้า สตรีสูงวัยก้าวเท้าลงมาจากรถ โดยมีร่างของกุลธิดาเดินตามลงมาด้วย ในมือของพรเพ็ญถือขวดน้ำติดมือมาด้วย
“ไหนอยู่ที่ไหน” พรเพ็ญเอ่ยถามป้าเยาว์ที่มายืนต้อนรับอย่างรู้เวลา
“อยู่ในบ้านค่ะ ขี้เกียจตัวเป็นขน สงสัยจะนอนรอพ่อเลี้ยงอยู่ที่เตียงนอน” ป้าเยาว์ตอบอย่างฉะฉาน หากแต่ถ้อยคำที่ตอบออกไปนั้นเป็นเท็จทั้งสิ้น กุลธิดาไม่ชอบใจกับคำพูดของป้าเยาว์เป็นอย่างยิ่ง แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ หากนางโต้กลับอีกฝ่ายไป แม่สามีจะมองว่านางเข้าข้างอีกฝ่ายและอาจต่อว่าต่อขานนางเป็นแน่ กุลธิดาจึงเลือกที่จะเงียบ กิริยาที่นางทำมาตลอดที่เป็นสะใภ้ของพรเพ็ญ สามสิบหกปีที่นางทำตัวเหมือนคนไม่มีปาก พรเพ็ญพูดเช่นไรนางเห็นดีด้วยเช่นนั้น
“ดี ฉันเอาน้ำมนต์มาด้วย ฉันจะสาดตัวเสนียดออกไปจากไร่เทียมฟ้าให้หมดคอยดู” พรเพ็ญก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าทันที
ป
