Not one night คืนเดียวไม่มีจริง

คอนโด JN กริ๊งงงงงงงงงง ๆ กริ๊งงงง ๆ ปึก!! มือเรียวยาวคว้าหานาฬิกาที่กำลังร้องปลุกเสียงดังก่อนจะทุบให้มันดับอย่างแรงและยืดตัวลุกขึ้นมาพบว่าตอนนี้เป็นเวลา 10 โมงเช้าแล้ว เธอก้าวขาลงจากเตียงพร้อมกับถอดเสื้อผ้าไปด้วยแล้วเข้าห้องน้ำไปเพื่ออาบน้ำและออกไปเปิดร้านคาเฟ่ที่กำลังเป็นที่นิยมในเชียงใหม่ตอนนี้... "หาวววว~~ขี้เกียจทำงานแหะ" เธอบิดเกียจก่อนจะเปิดน้ำจากฝักบัวให้ราดตัวและใบหน้าของเธอช่วยให้ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาแล้วจากนั้นก็เริ่มทำความสะอาดร่างกาย แต่งตัว และออกไปเปิดร้าน... "ป้าชัด ๆ" เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเธอก็พูดกับตัวเองในกระจกที่ใส่เพียงเสื้อยืดและกางเกงยีนส์เท่านั้นเพราะเธอทำงานเกี่ยวกับร้านกาแฟเลยไม่มีเวลามาแต่งสวยเท่าไหร่เพราะสุดท้ายปิดร้านสภาพก็เป็นยัยป้าคนนึงอยู่ดี "ช่างเถอะ" หมับ! เธอพูดอย่างตัดใจและคว้ากุญแจรถออกมาซึ่งเป็นเพียงเวฟป้าเท่านั้นเนื่องจากร้านของเธอไม่ได้อยู่ไกลคอนโดเท่าไหร่เลยไม่จำเป็นต้องมีรถยนต์ ห้างก็อยู่ใกล้ ๆ ด้วย ตลาดก็ไม่ไกล แถมทุกวันนี้เน้นสั่งออนไลน์มากกว่าเลยไม่จำเป็นต้องมีรถเพื่อออกไปไหน ถ้าจะกลับบ้านที่กรุงเทพก็ขึ้นเครื่องบิน ติ๊ง! "รอด้วยค้าบบบบบ~" ขณะที่เธอกำลังเข้าลิฟต์ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เธอต้องเปิดประตูลิฟต์รอเอาไว้ "..." เป็นนักศึกษาหน้าตาบ๊องแบ๊วคนนึงที่เธอเคยเจอบ่อย ๆ "ขอบคุณมากครับพี่เจ^^" เขาขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอกไม่อยากให้เด็กไปเรียนสาย" เจเรมี่พูดก่อนจะกดลิฟต์ลงไปชั้นล่าง "ไม่สายหรอกครับเพราะว่ามีเรียนบ่ายแต่ว่าวันนี้มีส่งงานก่อนเลยต้องรีบไปครับ" "ไม่ได้ถาม" "อยากบอกเฉย ๆ ครับแล้วพี่เจกำลังไปเปิดร้านเหรอครับผม?" เขาถามพร้อมมองหน้าของเธอตาแบ๊วทำเอาเจเรมี่ต้องหลบหน้าหนีเพราะความน่ารักของเขา "ใช่ พี่มีงานต้องทำนิ" "ดีจังเลยผมเองก็อยากเรียนจบไว ๆ จะได้ไปทำงานเหมือนกันครับ เอ่อ ใช่ คือว่าร้านของพี่เจรับพนักงานพาร์ไทม์ไหมครับผมกำลังหางานทำอยู่" ถามพร้อมส่งสายปริบ ๆ "ไม่รับ" ติ๊ง! และประตูลิฟต์ก็เปิดออกเจเรมี่ตอบก่อนจะเดินออกจากมา ซึ่งเธอได้แต่ถอนหายใจและบ่นเบา ๆ ว่า "เด็กอะไรน่ารักเป็นบ้า!" ร้าน JRM คาเฟ่ กรุ๊งกริ๊ง~ "สวัสดีค่ะคุณเจ/พี่เจ" "สวัสดีค้าบเจ๊เจ" "เออ! ไหว้หมาเถอะ" เจเรมี่ตอบรับพนักงานในร้านซึ่งประกอบไปด้วยวาริน อาลี่ ดวงพร ใหม่ และอาก้า เป็นพนักงานภายในร้านซึ่งต้องมาาร้านก่อนเจเรมี่เพื่อทำความสะอาดร้านเตรียมของต่าง ๆ "ค้าบบบบบ~~" "ขนมมาส่งหรือยัง?" เจเรมี่ถาม "มาส่งเรียบร้อยแล้วค่ะคุณเจวันนี้มีบราวนี่ 20 เค้กส้ม 15 วานิลา 20 ช็อกโกแลต 20 และก็คุ๊กกี้ชีส 10 ค่ะ" ดวงพรรายงานขนม "โอเคร! ไปวอมเครื่องกาแฟรอได้เลยอีกยี่สิบนาทีร้านจะเปิดแล้ว" เจรามี่สั่งงาน "ค่ะ/ครับ!" หลังจากนั้นลูกค้าก็เข้าร้านอย่างต่อเนื่องส่วนหนึ่งเพราะว่าตอนนี้ร้านของเธอกำลังมีชื่อเสียงและเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่กำลังฮิตฮอตตอนนี้เลยก็ว่าได้ คนชอบเที่ยวคาเฟ่กันเยอะและคาเฟ่ของเจเรมี่ก็กำลังเป็นที่นิยมแต่เธอก็เปิดร้านนี้มานานมากแล้วตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ต่อให้ลูกค้าเยอะหรือน้อยก็ไม่ได้มีผลกระทบกับเธอเท่าไหร่อยู่แล้ว "คาปูหวานน้อยสอง เอสไม่หวานสาม!" เสียงของพนักงานตะโกนบอกออเดอร์ "ค่ะ!!/ครับ!!" แต่ส่วนหนึ่งที่ร้านของเจเรมี่ดำเนินการมาได้ขนาดนี้เพราะว่าร้านของเธอมีมาตราฐาน เครื่องดื่ม ขนมต่าง ๆ อร่อย บาริสต้าที่เธอส่งไปเรียนเท่านั้นถึงจะสามารถทำงานที่ร้านได้ และการบริการที่รวดเร็ว นอบน้อบ พูดเพราะ สุภาพและใจเย็น... "ลูกค้าต่อแถวออกไปข้างนอกร้านแล้ว!! เร่งมือหน่อยสิวะ?!!" แต่ยกเว้นเจ้าของร้านนะเพราะเจเรมี่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนไม่มีความใจเย็นใดใดทั้งนั้น "ค้าบบบบบ!!" แต่พนักงานภายในร้านต่างรู้ดีว่าเธอเป็นแบบไหนและไม่เคยโกรธเธอเลยถ้าเธอพูดจาแรง ๆ หรือว่าด่าใส่ เพราะทุกครั้งด่าเจเรมี่มีเหตุผลเสมอ เวลาต่อมา... ห้องทำงานเจเรมี่ "คุณเจค่ะมีรายงานทีวีมาติดต่อของสัมภาษณ์ค่ะ..." "ปฏิเสธค่ะ" เจเรมี่กำลังนั่งตรวจงานอยู่ดวงพรที่ควบตำแหน่งผู้จัดดการร้านก็เข้ามารายงานเกี่ยวกับรายการทีวีที่ติดต่อเข้ามาเพื่อสัมภาษณ์และถ่ายทำ "แต่ถ้าเราออกทีวีคนน่าจะรู้จักเยอะนะคะคุณเจ" ดวงพรบอกเพราะเธอคิดว่าน่าจะเป็นผลดีต่อร้าน "ตอนนี้ยังไม่เยอะอีกเหรอคะพี่พร?" เจเรมี่วางปากกาและกอดอกมองหน้าของดวงพรที่อายุมากกว่าเธอหลายปี "ก็..." "จากที่ดูทุกวันนี้ก็แทบจะทำไม่ทันกันอยู่แล้ว ถ้าออกรายการทีวีคนก็ต้องเพิ่มขึ้นอีกจะทำกันทันเหรอคะ?" เจรามี่ถามด้วยเหตุผล "พี่ทราบค่ะแต่ว่าไหน ๆ ก็มีรายการมาติดต่อ..." "เอาไว้ถ้าพร้อมกว่านี้ค่อยมีคุยเรื่องนี้กันใหม่นะคะ ถ้าออกรายการและคนเพิ่มขึ้นสิ่งที่ตามมาคืออะไรรู้ไหมคะ?" "..." "คนเยอะ ทำไม่ทัน บริการช้า เกิดเสียงวิจารณ์ คนมาด่า แต่ถ้าเราลงทุนเพิ่มรับคนเพิ่ม ตุนของเพิ่มแต่กระแสมาช่วงเดียวเท่านั้นเราอาจจะขาดทุนนะคะพี่พรพร้อมที่จะรับผิดชอบไหมละคะ?" "ขอโทษค่ะ" "ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะเพราะว่าพี่พรไม่ได้ผิดอะไรแต่เจอยากให้มองให้ลึกกว่านี้และใช้เหตุมากกว่านี้ เจเข้าใจค่ะว่าพี่อยากให้ร้านเราดังมีคนเยอะแต่ทุกวันนี้ร้านเราไม่ขาดทุนนะคะและก็ไม่ได้ขาดแคลนลูกค้าขนาดนั้นด้วย เจขอบคุณมากกว่าที่พี่อยากให้ร้านเราออกทีวีแต่มองดูจากความเป็นจริงแล้วร้านเราพร้อมแล้วเหรอคะ?" "ค่ะ" "พี่ลองไปคิดในแง่นี้ดูนะคะ" "ค่ะ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะคะ" ดวงพรบอกก่อนจะออกไปจากห้องทำงานของเจเรมี่ ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! JO : อย่าลืมนัดของเราคืนนี้นะครับ JO : ผมจะรอนะครับ JO : คิดถึงนะครับ "คิดถึงบ้าบออะไรยังไม่เคยเจอกันสักครั้งเหอะ!" เจรามี่อ่านข้อความที่ถูกส่งมาก็ก่อนจะพูดขึ้นเพราะว่าคนที่ส่งข้อความหาเธอคือผู้ชายที่เธอกำลังคุยด้วยและเจอกันผ่านทินเดอร์น่ะสิ พอคุยในทินเดอร์แล้วรู้สึกถูกคอเลยเปลี่ยนมาเป็นไลน์แทนและวันนี้ก็คือวันที่เธอจะไปเจอเขาเป็นครั้งแรก JERAMR : ค่ะ เจรามี่ตอบเพียงสั้นเท่านั้นก่อนจะทำงานต่อ ตอนแรกเธอก็ชอบเขานะแต่พอพูดอะไรแบบนี้บ่อย ๆ เธอชักรู้สึกเบื่อแล้วสิ