VI สายใยเพลิงเลือด
1657 คำ
เสียงสายน้ำไหลตกกระทบหิน ลมโชยโบกกิ่งไม้น้อยใหญ่เคลื่อนไหวไปมา มีทั้งน้ำมีทั้งพืชพรรณอุดมสมบูรณ์ แต่ไร้ซึ่งเสียงหริ่งหรีดเรไร สัตว์เล็กก็ไม่มีสัตว์ใหญ่ก็ไม่กล้ำกราย
“ใช่ที่นี่แล้ว” อาเธอร์หลับตาลง ตั้งจิตรวมพลังบางอย่างไว้ที่จุดเดียว พรึ่บ! ดวงตาเป็นสีเลือดไม่มีแบ่งแยก ว่าตาขาวตาดำ พรึ่บ! พรู่!!! ดวงตาทั้งสองเกิดเปลวไฟสีแดงเลือด
ดวงตาเพลิงเลือดจับจ้องไปยังหินผาขนาดใหญ่ตรงหน้า ด้านในหินมีโรงไม้เก่าคร่ำครืตามกาลเวลาอยู่ในนั้น ลำพังแค่โรงไม้หรือหินเพียงเท่านี้ไม่อาจกักขังวิญญาณและร่างกายของผู้ที่อยู่ในนั้นได้อย่างแน่นอน
“ข้ากำลังจะไปหานาง ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าที่มาเตือนข้าก่อนในตอนนั้น ป่านนี้ข้าคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้...อ๊ากกกก” อาเธอร์เปล่งพลังหยดเลือดเพลิงจากดวงตาทั้งสองพุ่งทะลุโขดหิน
พรึ่บ!! หินขนาดใหญ่มหึมาเปลี่ยนเป็นสีแดงในชั่วพริบตา แสงแดดสะท้อนสว่างไสวแผ่กระจานแสงสีแดงขยายวงกว้างจนพื้นที่ไกลลิบเป็นสีแดงเพลิง
“ข้าจะทำให้นางทรมานอยากตายก็ไม่ตายได้ง่ายๆ...” แสงสีแดงค่อยๆจางไปจนบรรยากาศรอบข้างกลับมาเหมือนเดิม เหลือเพียงโรงไม้ในหินผาที่ยังคงเปล่งประกาย “แล้วเจอกันเจ้าเวทย์แห่งไฟ...เคลพีน้องชายแห่งอาเธอร์”
จักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้หรือไปถึงจุดขอบสิ้นสุดของมัน จุดเล็กๆนั่นก็คือดวงดาวที่มากมายนับไม่ได้ ดาวเคราะห์น้อยเศษเสี้ยวเล็กๆของระบบสุริยะ ในตำนานเล่าขานกันมาว่าสิ่งเล็กๆที่ดูแล้วไร้ซึ่งความสำคัญ แต่ความจริงแล้วกลับเป็นจุดเริ่มต้นการก่อเกิดสามโลก
โลกของเทพ โลกมนุษย์ โลกของมาร ที่ถูกแบ่งไว้อย่างชัดเจนด้วยสิ่งมีชีวิต แต่จักรวาลก็กำหนดขอบเขตการก้าวล้ำของทุกมวลสรรพสิ่งไว้ชัดเจนเช่นกัน ทั้งสามโลกยอมรับเงื่อนไขดังกล่าว แต่แล้วเมื่อเกิดเผ่าพันธุ์ที่สี่ ที่ไม่ได้ถูกสรรสร้างขึ้นจากจักรวาล การต่อต้านจึงเกิดขึ้นอยู่เงียบๆ
เผ่าพันธุ์ที่สี่ ที่ถูกทั้งสามโลกขนานนามไว้ เรียกเผ่าพันธุ์นี้ว่า เผ่าพันธ์ุจอมเวทย์ ที่ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ใช่เทพ และไม่ใช่มาร แต่พวกเขาเหล่านี้กลับเกิดขึ้นมาเพราะความมักง่ายของมนุษย์ เทพ และมาร จึงทำให้เหล่าเทพผู้ที่ถือตนสูงศักดิ์ออกมาแสดงความรับผิดชอบ รับหน้าที่คืนสภาพปกติกลับคืนให้ทั้งสามโลก
เผ่าพันธุ์จอมเวทย์เดิมที่จำกัดตนอยู่ในที่ของตนที่ถือยึดมาครอบครองไว้บนโลกไม่มากนัก แต่ด้วยพลังอำนาจที่มากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาที่มีจำนวนน้อยกลับเป็นที่หวาดกลัวของเหล่าสามโลกอยู่เงียบๆ เพราะพวกเขาครอบครองพลังจากธรรมชาติของทั้งสามโลกไว้ได้อย่างน่าประหลาด การก่อเกิดพวกเขาช่างน่าสนใจและน่าติดตาม แต่เอาเป็นว่า เผ่าพันธุ์จอมเวทย์ทั้งแปดประกอบไปด้วย
อาเธอร์ จอมเวทย์แห่งปีกอิคารอส เหตุใดปีกของเทพถึงมาเกิดในตัวอาเธอร์ไม่ใช่ปริศนาที่ไม่อาจคาดเดาได้ แต่ปริศนาอยู่ที่เหตุใดเทพที่สมสู่ข้ามสายพันธุ์จึงเกิดการไหลออกของพลังให้กับนางผู้นี้ นางผู้ที่ให้กำเนิดอาเธอร์ได้
แพทริก จอมเวทย์แห่งเงา
เคลพี จอมเวทย์แห่งไฟ
บาลอน จอมเวทย์แห่งน้ำ
แกรน จอมเวทย์แห่งเสียง
อโดนิส จอมเวทย์แห่งผืนปฐพี
ดูลาฮาน จอมเวทย์แห่งเลือด
ทุกสรรพสิ่งของทั้งสามโลกถูกคืบคลานพร้อมจะถูกทำลายด้วยจอมเวทย์เหล่านี้ ดิน น้ำ ลม ไฟ ล้วนเป็นพลังอำนาจของเหล่าจอมเวทย์เผ่าพันธุ์ที่สี่ ที่ไม่ได้เป็นที่ถูกยอมรับของทั้งสามโลก
กว่าสองพันปีก่อนเหล่าเทพและมนุษย์บางกลุ่มได้ทำสัญญาตกลงกันอย่างลับๆที่จะกำจัดเผ่าพันธุ์ที่สี่ แผนการณ์ได้ถูกคิดและดำเนินไป เหล่าจอมเวทย์หาได้เอะใจเลย กว่าจะรู้ว่าพวกตนถูกหักหลังก็สายไปแล้ว แผนการณ์ของเหล่าเทพและมนุษย์สำเร็จ แต่พลังของพวกเขาไม่อาจทำลายเหล่าจอมเวทย์ได้ พวกเขาทำได้เพียงจองจำผนึกพลังและร่างกายไว้ได้เท่านั้น
แต่เหล่าจอมเวทย์ไม่ใช่ว่าเผ่าพันธุ์ใดจะกำจัดได้ง่ายๆ ก่อนที่พวกเขาจะถูกจองจำนั้น พวกเขาได้ร่ายเวทย์แสดงพลังครั้งสุดท้าย เปิดประตูโลกมารทำให้เหล่ามารหลุดออกมาจากเส้นขอบขวางกั้นเข้าสู่โลกมนุษย์
โลกมนุษย์ที่สงบสุขกันมาหลายแสนล้านปีนั้น เกิดการโกลาหลฆ่าฟันกันเองที่ในโลกปัจจุบันเรียกว่าศึกสงคราม กิเลสตัณหาความไม่รู้จักพอเสาะแสวงหาผลประโยชน์จากธรรมชาติก่อสร้างก่อกำเนินเทคโนโลยีมากมาย ค่อยๆวางระเบิดทำลายตัวเองช้าๆ ด้วยมลพิษทำลายชั้นบรรยากาศทะลายม่านหมอกเส้นแบ่งกั้นของเหล่าเทพที่อยู่ชนชั้นบนอย่างช้าๆ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนเป็นการแก้แค้นของเหล่าจอมเวทย์ที่ไม่ยอมแหลกพ่ายยับเพียงฝ่ายเดียว
✍
“มาลา เจ้าส่งกระแสจิตต่อนายท่าน...ในที่สุดพวกเราก็เจอกับนาง ใช้เวลาไม่กี่วันเองเท่านั้น” มาลายิ้มและพยักหน้า มาลีและมาลาปีศาจสายเลือดใหม่ ไม่ได้รู้ไปทุกอย่างว่าเมื่อใดที่พวกนางแสดงพลังของตนออกมาก็จะเป็นการแจ้งตำแหน่งและตัวตนที่แท้จริงให้กับเทพกำจัดมารได้รู้สึกหากอยู่ในรัสมีสองกิโลเมตร หากมีเทพกำจัดอยู่ระแวกนี้พวกเขาจะรู้สึกถึงกลิ่นมาร หน้าที่พวกเขาคือกำจัด! ให้สิ้นซาก
อาร์รรร “จ้าวหลิน...อาร์รรร ฉันเสียวจังเลยของคุณทั้งใหญ่ ทั้งแข็งแรง แรงส์อีก...” หญิงสาวเรือนร่างเปลือยเปล่ากำลังโยกยั่วส่ายสะโพกส่งก้นบดขยี้ประสานจังหวะการกระแทกส่งแท่งเนื้อเสียดสีโพรงสวาทของเธออย่างบ้าคลั่ง
“คุณก็ทำให้ผมเมามันส์...ซี๊ดดดด...จริงๆ” จ้าวหลิน เขาเป็นใครกัน ถึงมีใบหน้าหล่อเหลาดั่งเทพมาจุติ มีพลังบางอย่างที่สืบทอดกันมาตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย แต่เขากลับเป็นหนึ่งในผู้สืบทอดไม่กี่คนที่กลับใช้ชีวิตเสเพล มั่วเซ็กส์เสพสมกับสตรีทุกชนชั้นไม่เลือกยามที่ใจตนต้องการ
พั่บ พั่บ ในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่ใหญ่ในอาคารหนึ่งเขาและสตรีที่มีอาชีพนางบาร์ขับร้องเสิร์ฟเหล้าตามสถานแหล่งบันเทิงกำลังเริงสวาท เสียงครวญครางดังทะลุกำแพงไปยังอีกห้องที่ตอนนี้เจ้าของห้องพักยังไม่กลับมาจากทำงาน
ผลุบ! จ้าวหลินเร่งแรงเร่งจังหวะถี่เร็วๆ แต่เมื่อเขาจะส่งสตรีที่สละโพรงหลืบให้กำลังจะถึงฝั่ง เขากลับดึงแท่งเนื้อร้อนผ่าวขยายใหญ่ออกมา เขาขยับยัดแท่งลำเนื้อดังกล่าวอัดใส่เข้าโพรงปากแดงของเจ้าหล่อนแทน
จ๊วบ จ๊วบ หญิงสาวหาได้หงุดหงิด กลับตะโลมดูดรูดเข้าออกอย่างไร้ยางอาย เรียกเสียงครางพึงพอใจให้กับจ้าวหลินดังลั่น
ร่างสูงกำยำร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง ขดเกร็งเส้นเลือดปูดโปนตามความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นของร่างกาย ความงดงามน่ากินของร่างกายนี้ไม่มีหญิงใดที่จะปฎิเสธจ้าวหลิน หญิงสาวมากมายพร้อมพลีกายเปิดอ้าเรียวขาให้เขาสอดใส่แท่งลำเนื้อเข้าไปอย่างไม่เกี่ยงงอน
!!! ดวงตาสีดำจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นสีทองกระทันหัน จ้าวหลินหยุดเสียงครางของตนอย่างฉับพลัน ผลั๊วะ เขาถอดถอนลำเนื้อออกมาจากโพรงปากโดยทันที “ไว้ผมจะชดเชยให้คราวหลัง” ไร้คำอธิบาย จ้าวหลินขยับไปหยิบเสื้อผ้าของตนสวมกลับอย่างรวดเร็ว ออกจากห้องสี่เหลี่ยมไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเขามาอยู่ที่ทางเดินทอดยาวหน้าห้อง สายตาทอดมองซ้ายและขวา เมื่อไม่มีผู้คน บางอย่างที่สอดแทรกอากาศทำให้เกิดเสียง แว็บ! และชั่วพริบตาร่างสูงกำยำในชุดสูทสีเข้มก็หายไปจากทางเดินทันที
แว็บ!! มาลา และ มาลี ร่างกายไร้การควบคุมเซถลาจนไปชนกับกำแพงเพียงแค่มีบางอย่างมาปรากฎตัวด้านหน้าที่ห่างออกไปไม่กี่เมตร คลื่นพลังบางอย่างสะท้อนใส่พวกนาง
“เจ้าปีศาจน้อยทั้งสองนี่เอง พวกเจ้ากล้ามากที่มาที่แสดงตัวตนระแวกบริเวณที่ข้าอยู่พอดี และพวกเจ้าก็มาผิดเวลามาก ข้ากำลังเสียวมีความสุขได้ที่เลยรู้มั้ย”
มาลา มาลี ตื่นตระหนกตกใจอย่างมาก เพราะพวกนางไม่มีพลังต่อสู้ใดๆ พวกนางรู้สึกถึงพลังอำนาจของชายตนหน้า
“พวกเจ้ารู้มั้ยว่าปากของหญิงสาวนางนั้นที่กำลังปรนเปรอให้ข้ามันเยี่ยมมาก แต่เพราะ...” จ้าวหลินยื่นแขนชี้นิ้วไปที่มาลีมาลา ดวงตาเปล่งแสงสีทองอีกครั้ง “พวกเจ้าต้องชดใช้ด้วยพลังชีพของพวกเจ้า...สลายหายไปจากโลกนี้ซะ”
มาลา มาลี กอดกันหลับตาปี๊ พวกเธอไม่มีทางหนีพ้น เมื่อในฝ่ามือของชายตรงหน้าเกิดลูกกลมๆแสงสีทอง เลือดในกายพวกเธอเริ่มเดือด ความเจ็บปวดของร่างกายเริ่มทวีมากขึ้น
อื้ม อื้ม ทั้งสองกอดกันร้องทรมาน แพร่บ!!! แต่แล้วความทรมานนั้นก็หายไปเฉียบพลันเพียงเกิดเสียงบางอย่าง ทั้งสองจึงลืมตาขึ้น
“นายท่าน!!” เสียงกังวาลร้องเรียกอย่างดีใจของพวกนางเมื่อเห็นแผ่นหลังร่างสูงตรงหน้า
- ผู้เขียน
