ไอ้เหมคนเหี้ย 25+

เช้าวันนึงอากาศที่ร้อนในช่วงเดือนเมษายน พวกผมในชุดสีน้ำตาลเข้มกางเกงขาสั้น มีโซ่ตรวนล่ามที่ข้อเท้า กำลังทำความสะอาดอยู่ บางคนก็กวาดใบไม้ บางคนตัดหญ้า บางคนถูพื้น ส่วนผมนะหรอ นั่งเอาขาซ้ายวางบนเข่าขวาแล้วกระดิกเท้า เอาศอกทั้ง2ข้างค้ำไปบนโต๊ะด้านหลังอย่างสบายใจ พวกผู้คุมที่เป็นผู้ชายในชุดกากีในมือถือไม้กระบองสีดำเดินไปเดินมา เพื่อเฝ้าพวกผม ..?? ..: ไอ้เหม มึงนั่งสบายเชียวนะ// มีผู้คุมคนนึงที่รู้จักผมดีมันชื่อไอ้แสง มันพูดทักมาจากด้านข้างตรงระเบียงทางเดิน ผมหันไปมองมันอย่างเอือมระอาในคำพูดที่มันพูดออกมาเมื่อกี้ แล้วผมหันกลับไปมองกำแพงสูงที่ล้อมอยู่ ใช่แล้ว ตอนนี้ผมอยู่ในคุก เป็นคุกที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพ ผมมาอยู่ในนี้ได้ยังไงหรอ ผมจะเล่าให้ฟัง ผมชื่อเล่น เหม ใครๆ ก็ต่างเรียก "ไอ้เหม" อายุตอนนี้22ปี หน้าตาผิวขาว จมูกเป็นสัน คิ้วคม ร่างกายผอมเพราะไม่ใช่คนดูแลสุขภาพสักเท่าไหร่ ไว้เครานิดหน่อย รอยสักบนร่างกายมีประมาณ6ที่ ชีวิตตอนนี้ก็อยู่ในคุก และจะต้องอยู่ในนี้ไปตลอดชีวิต ผมทำใจและยอมรับไว้แล้ว นิสัยของผมเหรอ จะบอกว่าไงดี? ผมเป็นคนเรียบๆ ไม่สนโลกไม่สนใคร ขอแค่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ หาความสุขให้ตัวเอง สบายๆ ติดเพื่อน ชอบสังสรร คิดว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้ว ผมไม่เคยรักใครจะบอกว่าเย็นชาไหม ก็ไม่รู้สิ ผมแค่ไม่ต้องการมีพันธะ ทำอะไรตามใจก็ง่ายดีไม่ต้องแคร์ใคร เรื่องทำร้ายคน ฆ่าคนสำหรับผมมันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว เพราะพวกมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับผมสักหน่อย จะไปแคร์ทำไม ผมเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่และไม่สนใจด้วยว่าพ่อแม่จะเป็นใคร ผมโตมาจากสลัมแถวคลองxxx ผมอาศัยนอนในวัดกินข้าววัด หลวงตาสอนหนังสือให้และให้ผมเรียนฟรีในโรงเรียนวัด จนผมจบม.3 แต่ชีวิต ของผมต้องดิ้นรนมาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆ ผมถูกจ้างด้วยเงินแค่10บาทให้ดูต้น ทางให้กลุ่มพวกพนัน เวลาตำรวจมาก็ส่งสัญญาณให้พวกพนันหนี โตขึ้นมาหน่อยผมหาเงินโดยการขโมยเงินในตู้ทำบุญของที่วัดเล็กๆ น้อยๆ โดยคนในวัดไม่มีใครรู้ ผมเอาเงินซื้อขนมกิน ช่วงม.1ผมเริ่มคบเด็กเกเรที่อยู่ในสลัมพวกมันอายุมากกว่าผมทั้งนั้น มีเรื่องชกต่อยตลอด มีการชวนไปวิ่งราว ชิงทรัพย์ล้วงกระเป๋าของคนอื่นและรับจ๊อบเป็นเด็กส่งยาให้ผู้มีอิทธิพลในสลัมชื่อเสี่ยผา ส่งครั้งนึงได้เงินมา3-4ร้อยบาท ก็จะเอาเงินมาทำเหล้าขาวกินกันเอง กลางคืนไม่หลับไม่นอน นั่งปากซอยกินเหล้าขาว ดมกาว สูบบุหรึ่ กับเพื่อนอีก4-5คน นั่งแซวผู้หญิงที่กลับดึกๆ อย่างสนุกปาก จนมีคืนนึงฝนตกหนักพวกผม5คนก็ยังนั่งกินเหล้าที่เดิม กินไปร้องเพลงเสียงดัง เคาะขวดเหล้าเป็นจังหวะดนตรีแข่งกับเสียงฝนตก จนเกือบตี1พวกผมเริ่มเมา มีผู้หญิงคนนึงแต่งชุดกระโปรงขาสั้นลงจากรถแท็กซี่สภาพเดินเซเซกำลังจะเดินเข้าซอย ก็น่าจะเมาด้วย เพื่อนผมคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น ไอ้เปี๊ยก : คืนนี้กูจะให้ไอ้เหมขึ้นครูว่ะ// ไอ้เปี๊ยกผู้ชายที่อายุเยอะที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น แล้วลุกขึ้นยืนกวาดสายตามาหยุดมองผม ผม : อะไรวะไอ้เปี๊ยก เกี่ยวอะไรกับกู //ผมพูดแย้งขึ้นทันที ถามไปยังไอ้เปี๊ยกผู้ชายที่พูดมาเมื่อกี้ ไอ้ต้อย : เออหน่าๆ พวกกูจะได้เล่นอะไรสนุกๆ ด้วย// เพื่อนผมที่ชื่อไอ้ต้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ มากอดคอผมไว้ ไอ้เปี๊ยกลุกเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นทันที มันกับผู้หญิงคนนั้นยืนคุยกันท่ามกลางสายฝน พวกผมไม่ได้ยินหรอกว่าคุยอะไรกัน แต่สีหน้าผู้หญิงเริ่มไม่พอใจ ไอ้เปี๊ยกเริ่มจะจับตัวถือแขนผู้หญิงคนนั้น แต่หล่อนพยายามเดินหลบไอ้เปี๊ยก ปึก!! ไอ้เปี๊ยกต่อยเข้าไปที่ท้องของหล่อนเต็มแรง จนหล่อนตัวงอเอามือกุมท้องตัวเองไว้ คงจะจุกหน้าดู ไอ้เปี๊ยกไม่สนใจสักนิดที่ทำ ร้ายผู้หญิง พวกผมเองก็ไม่คิดจะห้าม ได้แต่นั่งดูเหตุการณ์ต่อไป ไอ้ค้อน : หู้ย~~เชี้ย ไอ้เปี๊ยกมึงเล่นแรงวะ //ไอ้ค้อนเป็นคนตะโกนไปทางไอ้เปี๊ยก ไอ้เปี๊ยกเดินลากตัวหล่อนมาหาพวกผมที่นั่งอยู่ในศาลา ผู้หญิงคนนั้น : ชะ..ช่วยด้วย//หล่อนพูดออกมาเสียงเบาๆ ทำสายตาเศร้า น้ำตาไหล เอามือกุมท้องตัวเองไว้ กวาดสายตามองทุกๆ คน ไอ้เปี๊ยกลากผู้หญิงคนนั้นให้นอนลงตรงกลางวงเหล้า พวกเพื่อนผมแต่ละคนมองผู้หญิงคนนั้นที่เปียกไปทั้งตัวด้วยสายตาหื่นแทบจะกินเลือดกินเนื้อของหล่อน เสื้อผ้าที่แนบเนื้อรัดรูปจนเห็นสัดส่วนนู้นเว้า ผมมองตั้งแต่หน้าอกของหล่อนไล่ลงมาถึงขาอ่อนขาวๆ เนียนๆ ไม่รู้ว่าใต้เสื้อผ้าผิวของหล่อนจะเนียนขนาดไหน ไอ้เปี๊ยก : กูไม่ไหวแล้ว// ไอ้เปี๊ยกพูดจบ ดึงกางเกงขาสั้นที่มันใส่อยู่ออก แล้วก้มไปไซร้คอผู้หญิงคนนั้นทันทีอย่างหื่นกระหายเหมือนอดอยากมานาน ผู้หญิงคนนั้น : ไม่..ออกไป อย่าทำอะไรฉันเลย ฮือๆ ฉันขอร้อง//ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้เสียงดัง เอามือผลักไอ้เปี๊ยกออก ไอ้เปี๊ยกลุกขึ้นนั่งคร่อมบนท้องของหล่อนไม่สนใจเสียงขอร้องสักนิด มันจับมือผู้หญิงล็อคไว้เหนือหัวแน่น แขวก!! ไอ้ค้อนเพื่อนผมอีกคนฉีกเสื้อสีครีมของผู้หญิงคนนั้นจนขาด ทำให้เห็นยกทรงและหน้าอกที่ใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ไอ้โจ้ : อีนี่นมใหญ่ว่ะ กูชอบ// ไอ้โจ้เพื่อนอีกคนของผมพูดขึ้น มันดึงยกทรงของหล่อนขึ้นมาถึงคอผู้หญิง นมใหญ่ทั้ง2ข้างที่มีหัวนมสีดำเด้งออกมาทันที ไอ้โจ้เอามือทั้ง2ข้างไปบีบหน้าอกของหล่อนแรงๆ จนนมแทบแตกคามือ ไอ้เปี๊ยก : กูจะเยให้หอยแหก//ไอ้เปี๊ยกยกยิ้มอย่างชอบใจ ผู้หญิงคนนั้น : กรี๊ดดดด ปล่อยกูนะ//หล่อนกรี๊ดออกมาเสียงดัง พยายามขัดขืนสะบัดมือให้หลุดจากไอ้เปี๊ยก ไอ้ค้อนมาช่วยจับมือของหล่อนไว้แทน ไอ้เปี๊ยกเลยปล่อยมือยกตัวขึ้นถอดกางเกงในของมันออก ผมเห็นท่อนเอ็นของมันที่ใหญ่เต็มตัวมีขนดกดำหนาปกคลุม เด้งออกมา แล้วมันยัดกางเกงในตัวเองใส่ปากของ ผู้หญิงคนนั้นทันที ไอ้เปีํยก : ค่อยโล่งหูหน่อย //ไอ้เปี๊ยกพูดจบ ก็ไปถกกระโปรงของผู้หญิงคนนั้นขึ้น ทำให้เห็นกางเกงในสีเนื้อ แขวก!! ไอ้เปี๊ยกกระชากกางเกงในขาดทันที เผยให้เห็นร่องหอยที่มีขนบางๆ สั้นๆ ขึ้นปกคลุมในบริเวณนั้น ไอ้ต้อย : ไอ้เหมมึงมาดูนี่สิ//ไอ้ต้อยเรียกผม แล้วมันก็ใช้นิ้วแหกที่รูหอยของหล่อน ผมมองไปในรูหอยของหล่อน กลีบสีแดงๆ ผมพึ่งจะเคยเห็นสดๆ เป็นครั้งแรก เหมือนเนื้อหอยมาก มีเม็ดเนื้อกลมๆ อะไรสักอย่างอยู่ตรงด้านบนของเนื้อหอย ไอ้เปี๊ยก : กูก่อนล่ะกัน//ไอ้เปี๊ยกพูดขึ้น มันเอื้อมมือเอานิ้วกลางและนิ้วชี้เสียบเข้าไปในร่องหอยจนสุดนิ้ว ผมและไอ้ต้อยยังมองหอยของหล่อนที่กลืนนิ้วเข้าไป หล่อน : อือ!! อือ!! //ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะพูดพวกผมไม่มีใครสนใจสักนิด หล่อนเริ่มใช้ขาถีบๆ ดันๆ พยายามดิ้นเพื่อให้ไอ้เปี๊ยกเอานิ้วออก ไอ้โจ้ : ไอ้เปี๊ยก ไหนมึงบอกว่าจะให้ไอ้เหมไง//ไอ้โจ้ที่เอามือบีบหน้าอกของหล่อนอยู่พูดขึ้นมา ไอ้เปี๊ยก : เออๆ กูแค่เปิดทางให้ก่อนไงวะ//ไอ้เปี๊ยกหันมามองหน้าผม แต่ผมไม่พูดอะไร ไอ้เปี๊ยก : พวกมึง มาจับขามันไว้ดิ// ไอ้เปี๊ยกดึงนิ้วออก หันมาสั่งผมและไอ้ต้อย ไอ้ต้อยมันเลยจับขาหล่อนตั้งเป็นตัวM ผมจับขาขวาของหล่อนไว้ ไอ้ต้อยไปจับขาซ้ายคนละข้าง ไอ้เปี๊ยกลุกขึ้นมานั่งที่หว่างขาของหล่อน จับท่อนเอ็นตัวเองเสียบเข้าในหอยของหล่อนทันที ผู้หญิงคนนั้น : อื้อ!! //หล่อนสะดุ้งเกร็งขาด้วยความเจ็บ เพราะในหอยของ หล่อนยังแห้งไม่มีน้ำไหลออกมาบวกกับที่ท่อนเอ็นของไอ้เปี๊ยกที่มันใหญ่ด้วย ไอ้เปี๊ยกเริ่มโยกเอวกระแทกเข้าไปยังหอยหล่อนแรงๆ ตับ!! ตับ!! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งกับเสียงสายฝน ไอ้โจ้ล้วงท่อนเอ็นตัวเองออกมา นั่งคร่อมที่หน้าอกของหล่อน แล้วเยร่องนมของหล่อนทันที ผมรู้สึกร้อนไปทั้งตัว ท่อนเอ็นผมคับแน่นมาก อารมณ์อยากลองเสียบก็มา ผมล้วงท่อนเอ็นจากกางเกงขาสั้นออกมา รูดขึ้นรูดลงเร็วๆ เพราะท่อนเอ็นของผมเริ่มใหญ่เต็มที่แล้ว ยิ่งมาเห็นหนังสดเอากันต่อหน้าใครจะอดใจไหว ผมนั่งดูอยู่แบบนั้นใช้มืออีกข้างช่วยรูด หันไปมองไอ้ต้อยที่มันก็ทำแบบเดียวกับผม มันจ้องที่ท่อนเอ็นของไอ้เปี๊ยกที่แทงกระแทกเข้าไปในหอยอย่างไม่กระพริบตา ไอ้เปี๊ยก : เหี้ย!! อีนี่มันก็คงอยากว่ะ น้ำไหลออกมาเชียว// ไอ้เปี๊ยกพูดขึ้น ผมหันไปมองหน้าหล่อนที่ตอนนี้หล่อนกำลังทำหน้าเคลิ้ม แอ่นเอวยกสะโพกขึ้นไอ้ค้อนดึงกางเกงในที่ปากหล่อนออก จ่อท่อนเอ็นตัวเองไปที่ปากหล่อนทันที จ๊วบ!! หล่อนเอามือจับท่อนเอ็นไอ้ค้อนดึงเข้าไปอมในปากอย่างชำนาญ อีนี่มันเองก็คงร่าน จากนั้น5ท่อนเอ็นของพวกผมก็ละเลงลงไปในร่องหอยของหล่อนสลับกัน ตรงไหนที่มีรูพวกผมจัดหมด ให้หล่อนได้สมใจความร่าน ผมได้เอาท่อนเอ็นลองทุกอย่าง ทั้งให้หล่อนใช้ปากดูด เยร่องนม เสียบรูหอย เสียบรูตูด เสียบพร้อม2ท่อนเอ็น ลองกับหล่อนมาหมดจนถึงเช้า แต่คนที่มันส์สุดน่าจะเป็นไอ้เปี๊ยกมากกว่า นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เปิดซิง ตั้งแต่นั้นพวกผมก็แบ่งผู้หญิงกัน มีผู้หญิงมาจีบ มาเล่นด้วย พวกผมก็จะเอามาแบ่งปันกัน จนมีผู้หญิงอายุรุ่นๆ เดียวกันกับผมอายุไม่ถึง15 เป็นเด็กในสลัมนั่นแหละ มาจีบผมก่อน ผมเลยสนองให้โดยการพาเพื่อนๆ มาลงแขกกันที่บ้านร้างหลังนึงในซอยใกล้ๆ จนถึงเช้า เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ผมเข้าสถานพินิจ5เดือน การเข้าไปอยู่ที่นั้น5เดือนทำให้ผมได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ เพิ่มขึ้น ส่วนใหญ่เด็กที่อยู่ในนี้จะมาจากคดียาเสพติดทั้งนั้น จนนายใหญ่หรือเสี่ยผาคนที่ผมรับใช้ส่งยาให้ เขาเอาผมออกจากสถานพินิจ ผมกลับมาอาศัยอยู่ที่วัดเหมือนเดิมและส่งยาให้นายใหญ่ต่อ มาวันนึง ผมเรียนจบม.3พอดี นายใหญ่ให้ผมไปส่งยากับไอ้ต้อย โดนผมเป็นคนซ้อนรถมอไซต์ไอ้ต้อยเป็นคนขับ ให้ไปส่งยาจำนวน100เม็ด แถวxx ผมก็ไป แต่กลายเป็นว่าโดนตำรวจล่อซื้อ ไอ้ต้อยขี่มอไซต์หนีไปได้ ผมถูกจับ พวกตำรวจมันบังคับต่อยเข้ามาที่ท้องของผม2-3ทีเพื่อให้บอกถึงตัวนายใหญ่ แต่ผมอดทนไว้ ไม่พูดบอกอะไรไปเพราะผมมองนายใหญ่เป็นเหมือนผู้มีพระคุณ ที่ให้เงินและช่วยผมออกจากสถานพินิจ ผมโดนต่อยแค่นี้มันน้อยไป ที่ไอ้พวกตำรวจมันไม่ต่อยที่หน้าผมก็เพราะมันกลัวโดนข้อหาทำร้ายร่างกายเด็กล่ะสิ ผมรู้ดี จากนั้นผมก็ต้องกลับเข้าสถานพินิจอีกครั้งเพราะอายุผมยังไม่ถึง18 ผมแกล้งทำตัวดี ไม่ทะเลาะกับใคร ศึกษาวิชาชีพจากข้างใน ดูภายนอกเหมือนผมจะเป็นที่รักของเพื่อนๆ ในสถานพินิจแต่จริงๆ แล้ว พวกมันรู้ว่าผมเป็นเด็กเสี่ยผา พวกมันเลยไม่กล้ามายุ่ง เรื่องอดีตยาเสพติดนี้เสี่ยผาไม่กล้าเข้ามาช่วยผมหรอก หากเข้ามาจะมันจะสาวถึงตัวเสี่ยได้ ผมเข้าใจดี จนเวลาผ่านไป3ปี ผมอายุ18 ได้ออกจากสถานพินิจ ผมกลับไปหาเสี่ยผาที่สลัม เสี่ยผารับผมเข้าในแก๊ง ให้ผมทำหน้าที่เช็คยาและส่งของ จนผมได้รู้ว่าเสี่ยผาของผม มีนายใหญ่อีกคนที่ให้เงินทุนและอยู่เบื้องหลังการผลิตย***าอยู่ เสี่ยผาเริ่มทำอย่างอื่นเพิ่มคือการปล่อยดอก และผมมีหน้าที่ทำบัญชีเพราะเสี่ยผาไว้ใจผม และหน้าที่อีกอย่างของผมคือทวงหนี้ เสี่ยผาซื้อมอไซค์และรถกระบะให้ผมใช้เพื่อพาลูกน้องไปทวงเงินจากลูกหนี้ ผมยอมรับเลยว่าตัวเองเลวมากทั้งตบตี ฟันแทง เผาบ้าน หรือแม้กระทั่งยิงคนตายผมก็ทำมาแล้ว ผมไม่สนด้วยซ้ำว่าลูกหนี้จะเป็นผู้หญิง คนแก่หรือเด็ก ขอแค่ให้ได้เงินที่ค้างหนี้ผมทำทุกอย่าง ไม่มีใครมาเอาคืนหรือจับผมได้หรอก เพราะมีเสี่ยผาคุมหัวอยู่ ผมเริ่มมีเงินก็เริ่มเที่ยวใช้เงิน เสพยา ตีหรี่ กินเหล้า เที่ยวสังสรร เฮฮาอย่างมีความสุขแบบไม่สนโลกว่าใครจะเป็นยังไง หาเงินปรนเปรอความสุขของตัวเอง ผมเริ่มสักโดยเริ่มจากสักรูปปีกไว้ที่ท้ายทอย ผ่านมา1ปี วันนึงผมเข้าไปที่โกดังผลิตยาพร้อมเสี่ยผา วันนั้นมีทหารและตำรวจมากมายเข้ามาบุกจับพวกผม มีการต่อสู้ยิงกันกราด จนลูกระสุนยิงโดนเข้าแสกหน้าเสี่ยผาตายคาที่ ลูกน้องทุกคนเลยวางมือยอมให้ตำรวจจับไป ผมโดนพวกตำรวจโยนให้เป็นแพะรับแทนว่าเป็นหัวหน้ารายใหญ่ในการผลิตยาและเป็นเจ้าของทุกๆ อย่างที่ผิดกฏหมายแทนเสี่ยผาที่ตายไปแล้ว พวกตำรวจมันเลยได้เชิดหน้าชูตามีผลงานกันไป ผมโดนลงโทษติดคุกตลอดชีวิตในเรือนจำ ซึ่งผมก็ไม่สนอยู่แล้วจะอยู่ที่ไหนก็ได้ ดีซะอีกอยู่ในคุกมีข้าวให้กินทุกมื้อ วันแรกที่เข้ามาในเรือนจำที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ผมโดนรับน้องใหม่โดยการอัดถั่วดำ จากพวกรุ่นพี่นักเลงที่เป็นหัวโจกในคุก มันชื่อไอ้เดช มันเป็นนักเลงในคุก มันโดนข้อหาฆ่าคนตายเลยต้องติดคุกตลอดชีวิต มันเข้ามากร่างทำตัวใหญ่คุมนักโทษคนอื่น ไม่มีกล้าหือกับมัน ยิ่งผมตัวขาวๆ บอกเลยว่าพวกมันชอบมาก ผมพยายามต่อสู้แต่ก็สู้พวกมันที่คนเยอะกว่าไม่ไหว ผมโดนซ้อมเจียนตายและถูกอัดตูด ผมไม่เต็มใจแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะไม่มีพรรคพวก ไม่มีใครมาช่วยผมสักคน ส่วนเจ้าหน้าที่ผู้คุมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่สนใจว่าผมโดนอะไรบ้าง นี่สินะชีวิตในคุก 1อาทิตย์ผ่านไป ผมเด็กใหม่ที่โดนอัดตูดทุกวัน กำลังนั่งกินอาหารเที่ยงอยู่ในโรงอาหาร ไม่มีใครมานั่งกับเด็กใหม่อย่างผมหรอก ทุกคนในเรือนจำต่างพากันหัวเราะ ดูถูกผม ทำให้ผมแค้นมาก จะจำความอัปยศครั้งนี้ไว้ และจะแก้แค้นมันให้สาสม โดยเฉพาะไอ้เดช กูจะฆ่ามึงอย่างทรมานที่สุด ..?? ..: ขอนั่งด้วยคนได้ไหม//มีเสียงพูดขึ้นผมหันไปมอง เป็นนักโทษอีกคนที่ ร่างเล็กๆ ตัวผอม ใส่แว่นตาหนา อายุน่าจะพอๆ กับผม ซึ่งตัวผมเองอยู่มาเป็นอาทิตย์กลับไม่เคยเห็นหน้ามันมาก่อน ผม : นั่งดิ เก้าอี้ไม่ใช่ของกูอยู่แล้ว//ผมพูดกวนตีนใส่มัน มันก็นั่งลงตรงข้าม ผมหันมากินอาหารในถาดหลุมต่อ มัน : ผมชื่อเค คุณชื่ออะไร//มันถามผมด้วยคำสุภาพ ผมเงยหน้าไปมองมันทันที เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำดีๆ ในเรือนจำแห่งนี้ ผม : กูชื่อเหม//ผมพูดตอบไปส่งๆ ไอ้เค : ยินดีที่ได้รู้จัก ผม : รู้จักเหี้ยไร มึงไม่ต้องมาสุภาพกับกูหรอก กินเสร็จก็ไปๆ ซะ ไม่งั้นพวกนั้นมันจะ...//ผมหันหน้าไปมองไอ้เดชที่มันนั่งจ้องผมอยู่ด้านหลังไกลออกไป ไอ้เค : คงแค้นมันมากสินะ//ไอ้เคพูดขึ้น ควับ!! ผมหันกลับมามองหน้ามัน ผม : ใช่ กูแค้นมันมาก อยากจะฆ่ามันจริงๆ //ผมกัดฟันพูด กัดกรามไว้แน่น ไอ้เค : มาที่โซนvสิ รับรองมีคนช่วยคุณได้แน่ๆ ผม : โซนv? //ผมถามกลับไป เพราะไม่คิดว่าในเรือนจำนี้จะมีแบ่งเป็นโซนด้วย ผมไม่เคยรู้มาก่อน ไอ้เค : โซนvย่อมาจากv.i.p ส่วนโซนนี้เรียกว่าโซนa คุณมาใหม่คงไม่รู้หรอก ผมเองก็มาจากโซนv ดูสินักโทษคนอื่นไม่กล้าเข้ามายุ่งกับผมสักนิด//ผมมองไปรอบๆ มันเป็นเรื่องจริง นักโทษคนอื่นได้แต่นั่งมอง ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งสักคน ผม : มิน่า กูถึงไม่เคยเห็นมึง ไอ้เค : อยากฆ่าไอ้เดชไหม ตามผมมาที่โซนvสิ//ไอ้เคเอาศอกทั้ง2ข้างค้ำไว้ที่โต๊ะ เอามือท้าวคางตัวเอง จ้องหน้าผมทำหน้าจริงจัง ผมหันกลับไปมองหน้าไอ้เดชช้าๆ จ้องสบตามันด้วยความโกรธ ไอ้เดชยกนิ้วกลางชูมาให้ผมในท่าfuck you แล้วมันเอานิ้วกลางตัวเองไปเลีย สายตามันเหี้ยมาก นักโทษคนอื่นก็พากัน หัวเราะชอบใจ ผมหันกลับไปมองไอ้เค ผม : ได้ กูจะไปกับมึง//ผมพูดตอบไอ้เคทำหน้าจริงจัง ไอ้เค : งั้นไปกันเลย//ไอ้เคพูดจบ ลุกขึ้นยืนเดินออกไป ผมเดินตามไอ้เคไป ทันที เสียงโห่ร้องดังไปทั้งโรงอาหาร แต่ผมไม่สนใจ เดินตามไอ้เคต่อไป ผ่านอาคารนอน เดินไปตามทางเดิน ทางนี้ผมไม่เคยเดินมา จนถึงประตูกรงเหล็กที่มีผู้คุมในชุดสีกากียืนคุมประตูไว้ พอพวกนั้นเห็นไอ้เคก็เปิดประตูกรงเหล็กให้อย่างว่าง่าย ผู้คุมทั้ง2คนหันมามองผม ไอ้เคเดินผ่านเข้าไป ผมกำลังจะเดินตาม แต่ผู้คุมใช้ไม้กระบองสีดำยันหน้าอกผมไว้ ไอ้เค : นายใหญ่ให้มาตามคนนี้//ไอ้เคหันมาพูดกับผู้คุม พวกมันเอาไม้กระบองลง ผมเดินต่อเข้าไปในประตูตามไอ้เคไป จากนั้นก็เดินมาเรื่อยๆ เจอนักโทษในชุดสีน้ำตาล4-5คน กำลังยืนจับกลุ่มคุยกันเงียบๆ ืทุกคนหันมามองหน้าผม ทำสายตาเหมือนโกรธแค้นอะไรสักอย่าง แต่ผมมั่นใจว่่าผมไม่เคยเจอพวกมันอย่างแน่นอน ไอ้เค : อย่าไปสนพวกนั้นเลย//ไอ้เคพูดขึ้น แล้วหันกลับไปเลยต่อ ผมเดินตามมันไป จนเข้ามาในอาคาร เป็นหอนอนของนักโทษ แต่ที่นี่ไม่เหมือนกับหอนอนรวมของผม เพราะที่นี่จะมีแบ่งเป็นห้องๆ แต่ละห้องจะมีประตูทึบเหล็กหน้า สภาพในอาคารนี้ดูสะอาดกว่าอาคารที่ผมนอน ผมเดินตามไอ้เคไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ห้องขัง ห้องสุดท้าย ที่มีผู้คุม2คนยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า ก๊อก..ก๊อก ไอ้เคเคาะประตูเข้าไป ..?? ..: เข้ามา!! //เสียงจากด้านใน มีคนพูดออกมา ไอ้เคเปิดประตูเข้าไป ผมเดินตามเข้าไปด้วย ผมถึงกับอึ้ง