CHAPTER 13 หลงเด็ก

3707 คำ

นิสัยประหลาดของเพียงพายที่แก้ไม่หายคงเป็นการรู้สึกง่ายแล้วก็ตัดใจได้เร็ว เขาสามารถรู้สึกดีกับคนที่เข้ามาทำดีด้วยได้ แต่เพียงแค่ชั่วความคิดหนึ่งที่คิดว่าตัวเองจะต้องเสียใจ เจ้าตัวก็สามารถตัดใจได้ง่ายไม่ต่างอะไรจากตัดกระดาษเลยแม้แต่นิดเดียว ภายนอกเป็นคนพวกขยาดความรักขึ้นสมอง แต่ภายในกลับอ่อนไหวง่ายราวกับสายลม หลังถูกเด็กมันรุกจนไม่มีหนทางหนี เพียงพายก็เอาแต่ดื่มกลบเกลื่อนพิรุธทางแววตา ทั้งที่เคยเป็นคนเก็บสีหน้าดีมาตลอด ทว่าเวลานี้เขากลับควบคุมทั้งสีหน้าแล้วก็อัตราการเต้นของหัวใจไม่ได้เลย บ้านพักตากอากาศท้ายไร่ของเพียงพายหลังพระอาทิตย์ตกดินเงียบจนได้ยินเสียงจิ้งหรีดเรไร บรรยากาศหนาวเย็นแต่สดชื่นไปด้วยกลิ่นไอดิน ธรรมชาติที่เมืองใหญ่ไม่เคยมี ทางด้านซ้ายของห้องนอนใหญ่มีมุมโซฟาเบดติดกับกระจกที่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์รอบด้าน เป็นมุมโปรดของเพียงพายที่เขามักจะนั่งทำงานและนอนทิ้งร่างจมอยู่กับควา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม