Chapter 14

1343 คำ

หลังจากกลับมาถึงที่เกาะผมกับพลอยไพลินก็แยกกันทันที กลัวใจเธอเหลือเกินไม่รู้ว่าจะคิดมีแผนอะไรอีกหรือเปล่า ผมกดไอแพตเพื่อติดต่อไปยังลุงของผมเพื่อเช็คความคืบหน้าของคดี ตอนนี้ก็เกือบเย็นแล้วผมว่าออกไปเดินเล่นสักหน่อยดีกว่า ผมเดินออกมาจากห้องมองไปยังห้องของพลอยไพลิน ปิดอยู่สงสัยจะนอนหลับหละมั่งเดินทางเหนื่อยๆ . ผมเดินมาเรื่อยๆตรงใจกลางบ้านมองลงไปข้างล่างอ่าวพลอยไพลินนี่นา ผมวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อไปหาเธอดูเหมือนว่าเธอจะทำอะไรสักอย่างข้างล่างผมเดินมาถึงชั้นล่างกำลังจะตะโกนเรียกเธอก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อตอนนี้เธอกำลังถอดผ้าคลุมของตัวเองออกเผยให้เห็นผิวขาวระหงส์ ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก คือนี่ผู้ชายมะเห็นแบบนี้แล้วมัน  "อึกกกก เชี่ยเอ้ยไม่น่าลงมา" ผมรีบหันหลังกลับทันทีไม่อยากกลายเป็นพวกถ้ำมองโว๊ยยย ผมเดินไปได้สองก้าวก็มีเสียงเล็กเรียกไว้ซะก่อน "พี่กวินนนนนนนน" ผมสะดุ้งเฮือกทันทีก่อนจะกลืนน้ำลายลงค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม