เช้าวันอาทิตย์ จริญญาแต่งตัวด้วยเสื้อลูกไม้สีขาว ตรงแขนที่เป็นทรงแขนตุ๊กตามีระบายลูกไม้สวยงาม เข้าชุดกับกระโปรงสีครีมที่ดูสุภาพ
ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดำขลับถูกมัดรวบไว้ที่ด้านหลังเป็นทรงหางม้าและผูกโบสีขาว เธอมองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มกว้างออกมา
หลายวันมานี้ภณดีกับตนมาก ทั้งยังเปลี่ยนสรรพนามที่เคยเรียกกัน ทำให้ทุกคนมีความสุขกับ ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างเธอและเขาในช่วงนี้
หญิงสาวเดินลงไปที่ชั้นล่างก็พบว่าภณนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว และกำลังนั่งพูดคุยกับมารดาอยู่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แสดงให้เห็นว่าเขาเต็มใจที่จะพาเธอไปจริงๆ ไม่ใช่ถูกบังคับอย่างที่เธอแอบเป็นกังวลอยู่ในใจ
“มาแล้วเหรอลูก เตรียมของเรียบร้อยหรือยัง” วิภาหันไปถามหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามานั่งข้างๆ
“เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ พี่ติ๋มยกขึ้นไปไว้บนรถพี่ภณตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่
