ฉินจางหย่งมองดูอาการเหม่อลอยของพี่ชาย เขาลอบเข้าไปด้านหลังจนจะจวนตัวแล้ว ฉินผู้พี่ก็ยังไม่มีทีท่าจะเคลื่อนไหว “พี่หวังหย่ง!”
พลันกระบี่ก็หลุดจากฝักหันคมยื่นมาทาบคอเขาอย่างรวดเร็ว “เจ้าคิดจะทำอันใด?” ความรำคาญเจืออยู่ในปลายเสียง
“ท่านดูเหม่อลอย ข้าจึงทดสอบไหวพริบของท่าน” องค์รักษ์ฉินผู้น้องยิ้มละไม
“หึ! อย่าคิดมาทดสอบคมกระบี่ของข้า”
เห็นพี่ชายหงุดหงิด ฉินผู้น้องจึงหันไปดูเรือนอักษร “ท่านอ๋องคงอยู่กับแม่นางเหออีกแล้วกระมัง”
ฉินผู้พี่ไม่ตอบ เบือนหน้าไปทางโรงครัว
“ท่านจะไปไหน?”
“จับผีโรงครัว” แล้วร่างนั้นก็กระโจนหายไป
องค์รักษ์ฉินหวังหย่งแอบเข้ามาในเรือนเล็กนี้บ่อยครั้ง หลังจากที่ได้เจอกับนางใน คืนนั้น เขาแฝงกา
