24 ลองรถ
“มันก็หวงมาแต่ไหนแต่ไร” พฤทธิ์ว่าขึ้นบ้าง
คมคายมองหน้าเพื่อนแต่ละคนแล้วส่ายหน้า สายตาพวกมันราวกับเหล็กแหลมทิ่มทะลุตัวเขา ต้องเมินหนีไปมองร่างระหงที่กำลังถ่ายรูปมุมต่างๆ ในร้าน
“พวกนายเป็นอะไร วัยทองจับรึไง ค่อนแคะยังกับผู้หญิง”
“พูดกับพวกฉันก็ช่วยมองพวกฉันด้วย”
“รึพวกฉันไม่มีอะไรน่าสนใจวะ”
“ดีที่ยังรู้ตัว”
คมคายเดินหนีเพื่อนเข้าไปในร้าน ปล่อยเสียงหัวเราะร่วนของพวกมันผ่านหู
มัลลิกากานต์กำลังเลือกขนม พอเขานั่งลงตรงข้าม เธอก็ยิ้ม
“คุณเอาอะไรเพิ่มไหมคะ หน้าตาน่ากินทั้งนั้นเลย”
“ยิ้ม”
“คะ”
“ฉันชอบยิ้มของเธอ”
“คุณนี่”
มัลลิกากานต์หน้าร้อนผ่าว ใจเต้นแรง แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ที่คมคายยอมตามใจกับการเรียกร้องความสนใจเล็กๆ ของเธอ สั่งน้ำและขนมหน้าตาน่ากิน สั่งเผื่อไปถึงเขาและเพื่อนๆ ด้วย เมื่อของที่สั่งถูกนำมาเสิร์ฟ เธอหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาถ่ายรูป เครื่องที่คมคายซื้อให้ อย่างหนึ่
