13 เจ้ามะลิตัวจ้อย
เมื่อคืนฝนตกหนัก เช้านี้อากาศสดชื่นและเป็นวันเสาร์ คมคายในวัยสิบขวบตื่นมาวิ่งออกกำลังกายพร้อมผู้เป็นพ่อ ทางเดินเล่นในสวนที่ทำจากอิฐอาจจะเปียกและชื้นไปบ้าง ไม่เป็นปัญหา
สองพ่อลูกวิ่งเหยาะๆ จากสวนด้านหน้าอ้อมมาด้านหลัง กลิ่นหอมอ่อนของอะไรสักอย่างดึงความสนใจของเด็กชาย
“หอมจังครับพ่อ”
“โน่นไงคาร์ล ดอกมะลิ”
“โห”
ทางเดินด้านหนึ่งของสวน ดอกไม้สีขาวดอกเล็กบานสะพรั่งเป็นแนวยาวตามทางเดินไปยังบ้านพักคนงาน
“ดอกมะลิเหรอครับ สวยจัง” เขาจับกลีบขาวสะอาดขนาดเล็ก บางดอกมีร่องรอยช้ำจากฝน ตลอดสิบปีมานี้ เขารู้จักดอกไม้ไม่กี่ชนิดแต่รู้จักปืนทุกชนิดทุกยี่ห้อก็ว่าได้
พนัสเห็นท่าทางลูกชายก็อดยิ้มไม่ได้ เขาเองก็รู้จักดอกไม้ไทยไม่มาก แม่ของเขามีเชื้อสายอเมริกันบราซิล พ่อเป็นคนไทยที่บ้างาน ตัวเขาถูกส่งไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก เพิ่งมารู้จักตอนหลังแต่งงานกับบงกชนี่เอง เมียเขาชอบดอกไม้ไท
