32 ขี้หวง
มัลลิกากานต์กำลังจะหมดความอดทนกับหลงคนตัวเองสุดๆ แบบกีรติ เขาไม่มีความยำเกรงรัฐกรที่อยู่กับเธอสักนิด หว่านวาจาโอ้โลมหวังจะให้เธอเคลิ้มคล้อยตาม เธอรับรู้โดยสัญชาตญาณว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดาจึงปั้นหน้าฉีกยิ้มเก็บความไม่พอใจเอาไว้ กระทั่งมองเห็นร่างสูงสง่าคุ้นตาคุ้นใจกำลังเดินตรงมาหา
“ดูเหมือนเจ้านายจะเสร็จธุระแล้ว” รัฐกรมองเห็นความอึดอัดนั่น ไม่พลาดที่จะรีบเอ่ยบอกเมื่อเห็นผู้เป็นนาย
นั่นทำให้กีรติหันไปมองตาม เขาแค่นเสียงลอดไรฟัน ก่อนจะหันมามองเธอ เริ่มยื่นข้อเสนอ
“ผมสนใจมะลิ ถ้าคุณอยากออกจากชีวิตเดิมๆ ผมช่วยคุณได้”
“ตอนนี้ชีวิตมะลิก็ดีค่ะ”
“จะดีไปถึงเมื่อไหร่ล่ะครับ”
เมื่อเธอไม่ตอบ เขายิ้มกรุ้มกริ่ม พลางยื่นมือมาจับมือบางอย่างถือวิสาสะ
“ถ้าเป็นผม ผมจะให้ชีวิตดีๆ กับมะลิตลอดไป”
มัลลิกากานต์ยิ้มหวาน ดึงมือออกอย่างแนบเนียน
“ขอบคุณค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
เธอเป็นฝ่ายเดินแยกไปหาคม
