30 ฉันหิว
สิ้นเสียงแตกพร่า ตัวตนเข้มแข็งก็ดุนดันความอ่อนนุ่ม กายเล็กสะดุ้ง เม้มปากแน่น เธอยังหนึบหน่วงจากการถูกล่วงล้ำครั้งก่อน คมคายมองแล้วก็สงสารพอๆ กับอยากขย้ำคนตัวบาง เขาโฉบลงมาปิดปากนุ่มด้วยจูบร้อนแรง เธอหายใจสะท้าน เขาก้มหน้าลงไปหาพุ่มทรวงล่อตายั่วใจขณะกายส่วนล่างเย้าหยอกดอกไม้สดสวย ทำให้เธอฉ่ำชุ่มก่อนจะส่งความแกร่งกร้าวแทรกลึกสุดความยาว
มัลลิกากานต์หวีดเสียงหวาน เกาะเกี่ยวกายแกร่งไว้ ร่างกายสั่นสะท้าน มือหนาผลักดันให้ตัวเธอหยัดยกโยกย้ำ เริงรักเขาอย่างร่านร้อน
ปฏิกิริยาอันเป็นไปตามธรรมชาติ ถึงเธอไม่เคยลงมือภาคปฏิบัติกับใครแต่ไม่ใช่ไม่รู้ไม่เคยเห็น
คมคายกัดเม้มยอดทรวงงามที่แดงช้ำและเปียกเปื้อนน้ำลาย ลมหายใจเขาปั่นป่วนไปกับความนุ่มแน่นที่แสนเร้าใจ ปรารถนาจะมองเธอชัดๆ จึงทิ้งร่างกายลงบนที่นอน จับประคองเอวบางให้ขยับหยัดย้ำขึ้นลงไม่หยุด
“คุณคาร์ล...”
สองมือบางกดค้ำบนลอนหน้าท้องแข็ง
