นิสัยเดิมๆ
924 คำ
X Part.
ผมเดินออกมาเพื่อสูบบุหรี่ดับอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีนะ ผมเอนหลังพิงเสาตรงนี้เงียบสงบไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเท่าไหร่นักหรือพูดง่ายๆก็คือไม่มีคนเลย
"ไม่เข้าไปในงานหรอคะ?"
ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเอ่ยถามผม เธอเป็นคนผิวขาวตัวเล็กและหน้าหวานมาก
"พอดีผมอยากออกมาสูดอากาศนะครับ แล้วคุณล่ะ?"
"ฉันก็ออกมาสูดอากาศเหมือนกันค่ะ"
สายตาที่เธอมองผมมันไม่ค่อยปกติ ซึ่งเสือตัวพ่อแบบผมมีเหรอจะดูไม่ออก
"ตรงนี้เงียบดีนะคะ"
เธอยกยิ้มหวานเชิญชวน ซึ่งก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องปฏิเสธ เธอเสนอผมก็แค่สนองเท่านั้น วินวินกันไป
"ไปหาที่เงียบๆกว่านี้ดีมั๊ยครับ?"
ตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีอยากหาที่ระบายอย่างมาก และเเน่นอนว่าผมก็ยังชอบเรื่องแบบนี้อยู่ เพราะถ้าจะให้ลดหรือเลิกมันก็คงยาก นอกจากว่าเอโกะจะยอมกลับมาอยู่กับผมเท่านั้นแหละ
แต่ตอนนี้ผมถ้าผมจะขอตักตวงความสุขให้ตัวเองก่อน คงไม่ผิดอะไร จริงมั๊ย?
=br=
Ako Part.
ฉันยืนมองเอ็กซ์ที่นัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งหลังเสา อันที่จริงฉันไม่ได้ตั้งใจตามมาดูหรอก เพียงแค่ฉันต้องการหาที่สงบสงบเพื่อโทรศัพท์หาคุณพ่อเท่านั้น ไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ
"อ๊ะ! เบาๆหน่อยค่ะ"
ฉันมองสถานการณ์เร่าร้อนตรงหน้าด้วยความหงุดหงิดก่อนตั้งใจจะหันหลังเดินออกมา แต่จู่ๆก็นึกเปลี่ยนใจหาอะไรสนุกเล่นดีกว่า
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดหาซากุระและเอ่ยเสียงดังๆให้สองคนนั้นได้ยิน
'ว่าไงคะ คุณเอโกะ'
"ฉันแค่จะโทรมาถามว่านานะนอนหรือยัง?"
ฉันแอบเหลือบสายตาไปมองสองคนนั้นเห็นว่าทั้งคู่ชะงักตอนที่เห็นฉัน แต่ฉันก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและไม่สนใจ
'คุณหนูนานะนอนแล้วค่ะ แล้วคุณก็จะกลับมาตอนไหนคะ?'
"อีกสักพักฉันก็จะกลับแล้วเธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ"
ฉันเหลือบสายตาไปทางสองคนนั้นอีกที แต่ฉันไม่เห็นผู้หญิงแล้วมีแต่เอ็กซ์ที่ยืนมองฉันอยู่เท่านั้น
"งั้นแค่นี้นะซากุระ เดี๋ยวฉันต้องเข้าไปคุยธุระต่อ"
ฉันกดวางสายก่อนจะหันหลังเพื่อเดินเข้าไปในงาน
"เดี๋ยวก่อน!"
เอ็กซ์เรียกฉันไว้และฉันก็ดันหยุดและหันไปมองเขา
"คือ...เมื่อกี้..."
เขามีสีหน้าเหมือนไปทำอะไรผิดมาสักอย่างแล้วพยายามแก้ตัว แต่ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงฉันก็ไม่เชื่ออะไรเขาหรอกเพราะฉันไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนตัวเองได้เพื่อฉันและลูก
"ถ้าไม่มีอะไรจะพูดฉันขอตัวนะคะ"
"ฉันขอโทษ"
"ฉันว่าคนที่นายควรขอโทษคือผู้หญิงคนนั้นนะ"
เขาหลุบตาลงมองพื้นไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับฉันด้วยซ้ำ ฉันหันหลังจะเดินออกมาเพราะไม่อยากเสียเวลากับคนแบบเขาอีกแล้วแต่เขาดันคว้ามือฉันเอาไว้แน่น
"ปล่อยฉันนะ"
"คุยกันก่อนได้ไหมอย่าเพิ่งไป"
"คุยเรื่องของนายกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า เพราะถ้าใช่ฉันไม่อยากฟัง"
ฉันไม่รู้ว่าเขาจะแก้ตัวอะไรอีก แต่เขาไม่คิดบ้างหรอว่าคำแก้ตัวเขาคงใช้ไม่ได้ผลหรอกเพราะฉันเห็นมันเต็มสองตาอยู่ว่าเขากำลังทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น
"ที่เธอเห็นเมื่อกี้มัน..."
"ไม่เป็นไรหรอกฉันเห็นจนชินแล้ว เมื่อก่อนนายก็ไม่เห็นต้องมานั่งอธิบายแบบนี้ ก็แค่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนที่เคยทำสิ"
เขาเป็นยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้น ทั้งผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อฟ้าและยังมีเรื่องของผู้หญิงคนนี้อีก
ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดว่าเราสองคนจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ คนอย่างเขาคงไม่สามารถเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครได้หรอก ไม่มีทาง!
=br=
X Part.
ผมพลาดเต็มๆเลยล่ะครั้งนี้ เมื่อกี้ผมควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้เท่าไหร่ สันดานแบบนี้จะแก้ยังไงดีวะ?
ผมยอมรับนะว่าเมื่อก่อนผมก็เคยทำแบบนี้ต่อหน้าเธอ แต่ตอนนั้นผมไม่เคยสนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไงหรือว่าคิดยังไง แต่ตอนนี้ผมกลับกระวนกระวายแล้วก็ร้อนรน
"กรุณาปล่อยฉันด้วย"
"ไม่!"
ว่าผมบ้าก็ได้นะแต่ตอนนี้ผมคงปล่อยเธอไปไม่ได้อีกต่อให้พ่อเธอเอาปืนมายิงผมก็เถอะ
"ปล่อยฉันนะ!"
ผมอุ้มร่างบางขึ้นพาดไหล่เดินมาที่รถแล้ววางเธอลงบนเบาะก่อนจะปิดประตูเพื่อไม่ให้เธอออกมา
"จะทำอะไร?!"
ผมดึงโทรศัพท์ออกมาจากมือเอโกะก่อนจะโยนออกไปนอกรถและขับออกมา ผมต้องการเวลาที่จะอยู่กับเธอโดยไม่มีใครมาขัดขวางเราสองคน!
=br=
=br=
โอ๊ยยย! พระเอกของไรท์นี่มันเลวจริงๆ!
- ผู้เขียน
