ทนเพราะหน้าที่
903 คำ
Ako Part.
ฉันเพิ่งวางสายจากคุณพ่อหลังจากที่โทรไปขออนุญาตท่านกลับญี่ปุ่น และแน่นอนว่าฉันไม่ได้รับอนุญาตโดยท่านให้เหตุผลว่าควรแยกแยะความรู้สึกส่วนตัวออกจากหน้าที่
คุณพ่อดูมาโดยตลอดเรื่องของฉันกลับเอ็กซ์ ตอนที่ฉันเล่าให้คุณพ่อฟังท่านไม่ได้มีท่าทีอะไรเพียงแค่ฟังนิ่งๆเท่านั้น แต่หลังจากนั้น 2 ปี คุณพ่อก็ตัดสินใจขยายธุรกิจมาเมืองไทยโดยเลือกบริษัทของครอบครัวเอ็กซ์เป็นพันธมิตร
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าคุณพ่อคิดจะทำอะไร เพียงแต่ว่าฉันไม่ได้ต้องการให้คุณอนันต์และคุณศิริที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ต้องมาเดือดร้อนเพราะการกระทำของลูกชายเขาเพียงคนเดียว
"ท่านฮิโรชิว่ายังไงบ้างคะ?"
"ก็คำตอบเดิมๆ"
ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้เส้นทางชีวิตของฉันไม่ได้ราบเรียบมากมายอะไรนัก อีกทั้งคุณพ่อก็ไม่เคยสนับสนุนในสิ่งที่ฉันต้องการสักเท่าไหร่ ท่านมักจะขีดเส้นทางเดินให้ฉันเสมอแม้กระทั่งตอนนี้ก็ตาม
"คุณริเอโกะคิดว่าท่านฮิโรชิจะทำยังไงกับผู้ชายคนนั้นหรอกค่ะ?"
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคุณพ่อต้องการผลลัพธ์แบบไหน ทำลายชีวิตเขาให้ย่อยยับหรือว่าต้องการให้เขาหายไปจากโลกนี้กันแน่ แต่อย่างหลังไม่น่าเป็นไปได้เพราะคนอย่างคุณพ่อไม่เคยให้ใครตายง่ายๆโดยไม่ทรมาน
"คุณทนเห็นผู้ชายคนนั้นต้องถูกท่านฮิโรชิจัดการได้จริงๆหรอคะ?"
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกของฉันในตอนนี้เป็นยังไง นอกจากความโกรธเคืองแล้วยังมีความรู้สึกเหมือนหลงเหลืออยู่อีกมั๊ย?
"ยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูกฉัน ให้เขาได้รับบทเรียนบ้างก็คงเพียงพอแล้ว"
ฉันตัดสินใจที่จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับแผนการของคุณพ่อ ไม่ว่าครอบครัวของเขาจะต้องเจอกับอะไร ทั้งหมดทั้งมวลก็เกิดขึ้นจากการกระทำของเขาทั้งนั้นไม่ใช่ใครอื่น
"คุณริเอโกะครับมีคนมาขอพบ"
ฉันพยักหน้าส่งสายตาให้ซากุระออกไปดูเพราะรู้ดีว่าคนที่มาขอพบนั้นคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเอ็กซ์
=br=
X Part.
ผมร้อนรนกระวนกระวายอยากเจอหน้าเอโกะและลูกมาก ผมกลัวว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกับพวกเธอ
"มีธุระอะไรคะ?"
เอโกะไม่ยอมออกมาพบผมแต่เลือกที่จะส่งบอดี้การ์ดหญิงคนสนิทออกมาแทน
"ฉันอยากพบคุณริเอโกะ"
"คุณริเอโกะไม่สะดวกพบคุณ ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้วก็เชิญกลับไปเถอะค่ะ"
ยัยผู้หญิงหน้านิ่งหันหลังและเดินออกไปทิ้งให้ผมนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียวด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปความรู้สึกตอนนี้มันสิ้นหวังเหมือน 3 ปีที่แล้วไม่มีผิด
ผมเดินลงมาที่รถของตัวเองก่อนจะนั่งอยู่ด้านใน ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกเลยไม่รู้ว่าจะทำอะไรก่อนเป็นอันดับแรกจึงได้แต่นั่งอยู่ในรถนิ่งๆรอให้เธอออกมาเอง
แต่เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆจนกว่าเริ่มมืดริเอโกะก็ยังไม่ออกมา แต่ผมก็ไม่ได้ท้อและยังคงนั่งรอเธออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วก็ตาม
=br=
=br=
Ako Part.
ฉันมองลงมาจากชั้นบนเห็นรถของเอ็กซ์ยังคงจะอยู่ไม่ไปไหน ฉันไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากฉัน แต่ถ้าเขาต้องการพรากลูกไปฉันไม่มีทางยอมแน่
"ให้คนของเราไปจัดการดีไหมคะ?"
ซากุระเคยถามความเห็นจากฉันซึ่งปกติเธอเป็นคนเด็ดขาดแบบนี้อยู่แล้ว ใครก็ตามที่เข้ามาทำให้ฉันลำบากใจเธอก็ไม่เคยปล่อยไว้สักคน
"ไม่ต้อง ช่างเขาเถอะ"
ฉันพยายามไม่สนใจแต่ลึกๆก็เอาแต่คิดเรื่องเขา
"คุณแม่ขา"
นานะอุ้มตุ๊กตาตัวใหญ่เดินออกมาจากห้องก่อนจะเงยหน้ามองฉันและซากุระที่ย่อตัวลงไปอุ้มร่างเล็กขึ้นมา
"จะนอนกับคุณแม่"
ฉันลืมไปเลยว่านานะจะนอนไม่ค่อยหลับถ้าฉันหรือซากุระไม่ได้นอนด้วย
"ไปค่ะ ไปนอนกับแม่นะ"
ซากุระส่งนานะให้กับฉันก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องนอนให้
"ฝันดีนะคะคุณริเอโกะ"
"เธอก็เหมือนกันนะ"
ฉันมองซากุระที่กำลังจะกลับเข้าห้องตัวเองก่อนจะเรียกเธอเอาไว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างอยากบอกกับเธอ
"ซากุระ"
"คะ?"
"ถ้าชินอิจิโทรมาหา เธอก็ช่วยคุยกับเขาหน่อยนะ"
ซากุระทำเพียงพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร ฉันคาดเดาไม่ได้ว่าเธอรู้หรือไม่รู้เพราะฉันไม่เคยบอกความรู้สึกของชินอิจิให้เธอฟัง
แต่ซากุระเป็นคนฉลาดเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้ว่าชินอิจิรู้สึกยังไงกับเธอ ซึ่งเป็นไปได้ที่เธออาจจะกำลังปิดกั้นหัวใจตัวเองเพื่อฉัน...
- ผู้เขียน
