“กูว่างานเข้าว่ะปีเตอร์!” เดเนียลขยับปากพูดเปรยๆ โดยที่ใบหน้ายังนิ่งสนิทเหมือนเคย
“เห้อ! ปวดตับแทน...ถ้ามีมากกว่าหนึ่งนะ...รับรองปวดหัว” หนุ่มหน้าหยกตอบกลับ...มันเป็นความวุ่นวายของแท้เมื่อความอิจฉาริษยาของผู้หญิงนั้น น่ากลัวกว่าวาตภัยทั้งปวง
“ฉันไม่เคยเจอใครที่ทั้งฉลาดและหลักแหลมเหมือนเธอเลยนะผิง” ฟาบริซแสร้งเอ่ยชมประชด เขาเบื่อเสียงแว๊ดๆของหญิงสาวแทบจะกระอัก
พิศตรายิ้มย่อง เธอรู้สึกเหมือนตัวลอย เขากล่าวชมเธอท่ามกลางบริวารและนังใบบัวก็ได้ยิน มันคนละชั้นกันเห็นๆ
“บัวไปช่วยป้าในครัวนะ...ตรงนี้คนเยอะแล้ว” หญิงสาวสะกิดสาวใช้คนหนึ่ง เธอต้องรีบปลีกตัวไปก่อนที่น้ำตาจะหยด...ถึงจะพยายามบอกตัวเองว่าเธอไม่รู้สึกรู้สา แต่เวลาเอาเข้าจริงๆ เธอกลับเจ็บรวดร้าว...หัวใจเจ็บแปลบเหมือนปลายมีดแหลมกรีดจนเป็นแผล ลิ่มเลือดทะลักไหลโทรม
สายตาของฟาบริซมองตามแผ่นหลังที่ห่อลงของใบบัวไปจนลับตา เขาผ่อนลมหายใจ รู้สึ
