บทที่8.เจ้าชีวิตลิขิตทางเดิน..

1565 คำ

ฟาบริชรู้สึกไม่พอใจอย่างแรง!! ใบหน้าของเขาตึงเปรี๊ยะ! เมื่อเสร็จงาน สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำคือกระโจนขึ้นรถยนต์เพื่อกับบ้านพัก พร้อมกับเร่งปีเตอร์มาตลอดทางด้วยเสียงเคร่งๆ กับใบหน้าดุกระด้าง...พอลงได้ก็เดินหน้าตั้ง สอดส่ายสายตามองหาแต่ใบบัว มุ่งหน้าไปหาด้วยหัวใจเต้นระรัว...ห้องนอนว่างเปล่า ห้องหนังสือไร้เงาเจ้าตัวคนที่เขาอยากเจอที่สุด เพราะฉะนั้นจึงเหลือแค่ที่เดียว ที่ๆ หญิงสาวชอบมาบ่อยๆ หากเขาไม่อยู่ ไม่รู้ถูกใจอะไรหนักหนากับก้นครัวที่เต็มไปด้วยกลิ่นฉุนๆ ของเครื่องเทศ แต่เพราะเป็นที่ที่เดียวที่ทำให้ใบบัวยิ้มได้ เขาจึงพยายามอนุโลมให้ แม้จะรู้สึกขัดใจ แต่สิ่งที่เขาได้ยิน...เขาไม่คิดว่าใบบัวนอกจากต้องก้มหน้าทนกับคนอย่างเขาแล้ว ใบบัวยังต้องผจญกับอะไรบ้างนี่คือสิ่งที่เกินความคาดหมายของเขา ชายหนุ่มเดินฝ่าเข้าไปในห้องครัว และผลคือวงนินทาแตกกระจัดกระจาย!! เสียงก่นด่าใบบัวเงียบกริบ แม่คนตัวตั้งตัวตีห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม