ฉันนั่งเขี่ยเม็ดข้าวในจานเล่นเพราะไม่รู้สึกหิว และเบื่อตัวเองเอามาก ๆ ที่ทำอะไรแบบนี้ แต่ไม่สามารถห้ามปรามได้
คุณต้าตักอาหารมาใส่จานให้ ก่อนที่เขาจะออกคำสั่ง “กินเข้าไป”
“ก็บอกว่าไม่หิว ต้องให้มีนพูดอีกกี่ครั้งถึงจะเข้าใจคะ”
คุณต้าพ่นลมหายใจแรง ๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเปิดเครื่องจากนั้นเขากดอะไรไม่รู้ ไม่นานก็มีข้อความเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ของฉัน
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูด้วยความสงสัยก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างเมื่อเห็นว่ามีเงินถูกโอนเข้ามาในบัญชีจำนวนหนึ่งแสนบาท
“อะ... โอนเงินมาให้มีนเหรอคะ”
“อืม”
“หะ... ให้มีนทำไม” ฉันถามอย่างงุนงง ทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ขอด้วยแต่กลับโอนเงินมาให้ จะใจดีเกินไปหรือเปล่า
“กินข้าวได้หรือยัง?” คิ้วหนาขมวดชนกันพร้อมกับคำถาม ยิ่งทำให้ฉันงุนงงมากกว่าเดิม “ให้เงินมีน เพราะอยากให้กินข้าวแค่นี้เหรอคะ”
“…”
ตึกตัก! ตึกตัก! เมื่อกี้เพิ่งจะน้อยใจเขาแท้
