ไป๋หนิงอ้ายคิดเงียบ ๆ คนเดียวในใจ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อระงับสติอารมณ์
“เล่าเรื่องของฝ่าบาทให้ข้าฟังทีเสี่ยวขุย” ไป๋หนิงอ้ายถามต่อ
“นี่พระสนมทรงจำเรื่องราวของพระสวามีตัวเองไม่ได้สักอย่างเลยหรือ
เพคะ?” เสี่ยวขุยถามด้วยความประหลาดใจ
“จำไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว” ไป๋หนิงอ้ายตอบเสียงดังฟังชัด พร้อมทั้งอมยิ้มน้อย ๆ กับหน้าตาท่าทางการประหลาดใจของเสี่ยวขุย
“ฝ่าบาทมีชื่อว่าหยวนหมิงตี้เพคะ”
“อ่อแซ่หยวน” ไป๋หนิงอ้ายแทรกขึ้นด้วยเอ็นดูในสีหน้าท่าทางจริงจังของเสี่ยวขุย เมื่อเห็นหน้าตาเลิ่กลั่กของเสี่ยวขุยแล้วไป๋หนิงอ้ายจึงพูดต่อไปว่า “เล่าต่อไปสิเสี่ยวขุย ข้ารอฟังอยู่”
“ฝ่าบาททรงขึ้นครองราชย์เมื่อพระชนมายุได้ยี่สิบชันษา ทรงครองราชย์มาได้จะสองปีแล้วเพคะ ใช่แล้ว!! พระสนมเพคะ อีกสามเดือนข้างหน้าฝ่าบาทก็จะทรงครองราชย์ครบสองปีแล้วเพคะ ดูท่าคงจะมีงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ ฝ่ายในของเราคงจะรื
