ตอนที่1 บทนำ
1454 คำ
สวัสดีครับ ผมชื่อเจ้านาย อัศวะโยธินหรือเรียกสั้นๆว่านาย ผมเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อเจ้าขุนกับแม่ชะเอม ฮันแน่ ชื่อพ่อกับแม่ผมคุ้นๆใช่ไหมล่ะ นั่นแหละครับผมเกิดมาจากความรักและความเร่าร้อนของพ่อกับแม่ จนตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 2 แล้ว
"สวัสดีตอนดีตอนเช้าครับแม่"เสียงทุ้มเอ่ยสวัสดีผู้เป็นแม่แต่เช้า พร้อมกับเดินลงมาจากชั้นบนด้วยสีหน้าท่าทางสดใส
"จะไปมหาลัยแล้วเหรอลูก มานั่งทานข้าวกับแม่ก่อนสิ"ทันทีที่เจ้านายเดินลงมาจากชั้นบน ชะเอมก็เอ่ยปากถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะชวนเจ้านายทานมานั่งทานข้าวด้วยกัน
"ครับ แล้วพ่อล่ะครับ"เมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหารแล้ว เจ้านายก็เอ่ยถามหาพ่อสุดที่รักของเขาทันที เพราะทุกครั้งที่เขากลับมานอนที่บ้านเขาต้องได้ทานอาหารเช้าพร้อมหน้าพร้อมตากัน
"พ่อเคลียร์เอกสารอยู่ที่ห้องทำงาน เดี๋ยวก็ลงมาค่ะ"ชะเอมเอ่ยบอกลูกชายพร้อมกับตักข้าวใส่จานให้ลูกชายกับให้สามี พักหลังๆมานี้เจ้าขุนค่อนข้างที่จะยุ่งกับเรื่องงานมาก แต่เขาก็มักจะหาเวลาว่างจากการทำงานมาใส่ใจคนในครอบครัวอยู่เสมอ
"แม่ครับ ช่วงนี้ปี 2 กิจกรรมเยอะหน่อยนะครับผมอาจพักอยู่ที่คอนโดยาวเลยนะครับ"เมื่อนั่งลงประจำที่เรียบร้อยแล้ว เจ้านายก็รีบเอ่ยปากบอกชะเอมแม่ของเขาทันที ว่าช่วงนี้กิจกรรมที่มหาลัยเยอะ เขาอาจจะพักที่คอนโดยาวๆ ทำไมเขาถึงต้องบอกแม่ของเขางั้นเหรอ ก็เพราะว่าเขาจะกลับบ้านทุกๆอาทิตย์ โดยอาทิตย์หนึ่งกลับ 2-3 ครั้ง นี่จึงเป็นเหตุผลหลักที่เขาต้องบอกผู้เป็นแม่...
"ค่ะ แม่เข้าใจ"สิ้นสุดทำพูดของลูกชาย ชะเอมก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม ยุคนี้สมัยนี้ไม่มีครอบครัวไหนเขาเคร่งครัดกันหรอก ยิ่งเป็นลูกผู้ชายยิ่งต้องปล่อยให้ลูกๆเรียนรู้ สิ่งไหนผิด สิ่งไหนถูกค่อยบอกสอนและกำชับเอา
ตึก ตึก ตึก
ในระหว่างที่สองแม่ลูกกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เจ้าขุนที่ทำงานเสร็จก็เดินลงมาจากห้องทำงานพอดี
"อ้าวพ่อ สวัสดีตอนเช้าครับ"ทันทีที่เห็นหน้าผู้เป็นพ่อเจ้านายก็รีบเอ่ยทักทายผู้เป็นพ่อทันที
"ไงลูก ที่มหาลัยเป็นไงบ้าง"เสียงทุ้มเอ่ยถามลูกชายตามสไตล์สายคุณพ่ออบอุ่น พร้อมกับสาวเท้าเดินมานั่งลงที่หัวโต๊ะเพื่อทานข้าวพร้อมกับภรรยาและลูกชาย
"ก็ดีครับ เพียงแค่ช่วงนี้กิจกรรมเยอะไปหน่อยครับ"เจ้านายเอ่ยตอบผู้เป็นพ่อพร้อมกับรอยยิ้ม แน่นอนว่าใครๆที่เห็นการแสดงออกของเขาในตอนนี้ ต่างก็ต้องพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่าเจ้านายเป็นผู้ชายเรียบร้อยและอ่อนโยน ซึ่งมันก็ดูต่างจากนิสัยจริงๆของเขามาก
"อืม ตั้งใจเรียนนะลูก พ่อไม่ขออะไรมาก ส่วนเรื่องแฟนจะมีก็มีได้ แต่ต้องพามาแนะนำกับทางบ้านก่อน เราเป็นลูกผู้ชายเราต้องเปิดเผย เข้าใจไหม"เจ้าขุนเอ่ยบอกลูกชายด้วยน้ำเสียงอ่อน ก่อนจะโยงไปถึงเรื่องแฟนสาว ถามว่าไม่เร็วไปเหรอสำหรับเด็กปี 2 หึ จะเร็วหรือช้าเขาก็เชื่อว่าสักวันลูกชายของเขาจะต้องมีแฟนอยู่ดี เหมือนเขาไง....
"หึ เรื่องนั้นผมยังไม่ใฝ่หาหรอกครับพ่อ คงอีกนานเลยล่ะครับ"ทันทีที่ผู้เป็นพ่อพูดจบ เจ้านายก็รีบส่ายหัวเชิงปฏิเสธทันที อีกอย่างรสนิยมของเขาก็ค่อนข้างที่จะสูงพอสมควร ดังนั้นมันคงยากหน่อยที่จะมีสาวสวยๆเข้าตาเขาได้ง่ายๆ ถ้าเขาไม่ถูกใจคน คนนั้นจริงๆ...
"หึ แม่จะรอดูนะคะพ่อเสือเบ๋บี๋ มาค่ะ รีบๆกินข้าวเลยพ่อลูกคู่นี้อาหารจะเย็นหมดแล้วค่ะ"ชะเอมพูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆอย่างเอ็นดูกับภาพของสองพ่อลูกที่กำลังพูดคุยกันอยู่อย่างสนิทสนม
"ครับ คุณภรรยา"ทันทีที่ชะเอมพูดจบ เจ้าขุนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม มือหนาพลางยื่นไปตักอาหารให้ภรรยาอย่างเอาใจใส่ ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี เขาเคยปฏิบัติแบบไหนต่อเธอ ณ ตอนนี้เขาก็ยังทำอยู่
สิ้นสุดคำพูดของเจ้าขุนทั้งสามคนก็นั่งทานข้าวเช้าด้วยกันอย่างมีความสุข โดยในระหว่างที่นั่งกินข้าว เจ้าขุนที่เป็นทั้งพ่อ สามีและผู้นำครอบครัวที่คอยตักอาหารใส่จานข้าวภรรยาและจานข้าวลูกชายอยู่ไม่ขาดสาย จนกระทั่งเจ้านายกินอิ่มและขอตัวมามหาวิทยาลัยก่อนเพราะเขากลัวว่าจะเข้าเรียนไม่ทัน
'30นาทีผ่านไป'
'มหาวิทยาลัย'
หลังที่ขับรถมาได้สักพัก ตอนนี้รถสปอร์ตคันหรูก็แล่นเข้ามาจอดในโรงจอดรถของมหาวิทยาลัยชื่อดังเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทันทีที่รถหยุดอยู่กับที่เจ้านายก็รีบเปิดประตูรถลงไป แล้วเดินตรงไปยังตึกเรียนของตัวเองที่มีกลุ่มเพื่อนๆของเขานั่งรออยู่ที่นั่นแล้ว
'ห้องเรียน'
"เจ้านาย ทางนี้ ซินจองที่ไว้ให้เเล้ว"เสียงแหลมของซินเอ่ยเรียกชื่อของเพื่อนสนิทที่กำลังสาวเท้าเดินเข้ามาในห้องเรียน ด้วยสีหน้าท่าทางดีอกดีใจ
"ขอบใจนะซิน"สิ้นสุดคำพูดของซินเจ้านายก็เดินไปนั่งลงเก้าอี้ที่เพื่อนสาวได้จองไว้ให้พร้อมกับหันใบหน้าหล่อไปขอบคุณเธอ
กลุ่มของเจ้านายมีกันทั้งหมด 4 คนรวมถึงเขาด้วย และคนที่จองที่นั่งไว้ให้เขาเมื่อครู่นั้น เธอชื่อซิน ซินเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มของเขา เธอมักจะตามติดเจ้านายเป็นพิเศษจนใครๆต่างก็คิดว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกัน ส่วนอีกคนชื่อนิก นิกเป็นคนร่าเริงเรียกได้ว่าเป็นเสียงหัวเราะของกลุ่มเลยก็ว่าได้ และคนสุดท้ายชื่ออาร์ต ผู้ที่ได้รับฉายาจากเพื่อนๆว่าพ่อนุ่มแว่นไมโคเวฟ
"เฮ้ยไอ้นาย คืนนี้พวกกูจะไปเที่ยวมึงไปป่ะ"เสียงของนิกเพื่อนสนิทหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นด้วยคำพูดคำจาที่ดูสนิทสนมกันพอสมควร
"ไปดิวะ ว่าแต่พวกมึงมีพิกัดหรือยัง"เจ้านายเอ่ยตกลงอย่างไม่ลังเล แถมเขายังถามนิกกลับอีกด้วยซ้ำว่าเขามีร้านเด็ดๆที่เล็งไว้หรือยัง
"ร้าน Zeed Pub เจอกัน 2 ทุ่ม"เป็นเสียงของอาร์ตที่เอ่ยตอบแทนเพื่อน ซึ่งร้านที่เขาเลือกนั้นก็เป็นร้านยอดฮิตอยู่ในช่วงนี้ มีทั้งวัยรุ่นทั้งสาวๆนักไลฟ์สดต่างๆพากันไปดื่มและไปทำคอนเทนต์กันเยอะแยะ
"ดีล..."เจ้านายเอ่ยขึ้นเพียงสั้นแต่ได้ใจความ
ส่วนซินที่เอาแต่นั่งฟังอยู่นั้นคงไม่ต้องถามเธอหรอกว่าเธอจะไปไหม เพราะที่ไหนมีเจ้านายที่นั่นมักจะมีเธออยู่ด้วยเสมอ....
'ฝั่งดาด้า'
'บ้านพิธากุล'
"คุณหนูคะ ตื่นไปอาบน้ำได้แล้วค่ะเดี๋ยวไปมหาลัยสายนะคะ"เสียงป้านีแม่บ้านคนโปรดเอ่ยเรียกคุณหนูของเธอให้ตื่นไปอาบน้ำ เพราะวันนี้คุณหนูของเธอตื่นสายกว่าทุกวัน
"อื้อ ขอบคุณนะคะป้านี เมื่อคืนด้าคุยกับคุณพ่อดึกไปหน่อยค่ะเลยตื่นสาย อื้ออ"เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นนั่งแล้วบิดร่างเล็กๆไปมาเพื่อไล่ความขี้เกียจในตัวออกไป
"โถ คุณหนูคงจะคิดถึงคุณท่านมากเลยใช่ไหมคะ อ่อ คุณผู้หญิงบอกว่าเดือนหน้าก็จะกลับมาแล้วนะคะ"ป้านีเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม ป้านีเธอเป็นแม่บ้านของตระกูลพิธากุลตั้งแต่ดาด้าเกิด จนตอนนี้เธอกับคุณหนูของเธอสนิทสนมกันราวกับว่าไม่ใช่คุณหนูกับคนใช้ แต่เป็นป้ากับหลานที่รักและเอ็นดูกันและกันมากกว่า
"ค่ะ แม่บอกด้าแล้ว ด้าขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ ปีสุดท้ายแล้วต้องขยันหน่อย"พูดจบดาด้าก็รีบลงจากเตียงนุ่มแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยทันที ส่วนป้านีที่เห็นคุณหนูของเธอเดินไปอาบน้ำแล้ว เธอก็รีบพับผ้าห่มและจัดห้องนอนของคุณหนูของเธอด้วยความเคยชินทันที
- ผู้เขียน
