เงากากี

บทที่ 15 ฟ้าถล่ม หัวใจแตกสลาย

ไม่กี่วันต่อมา อชิระวัตรก็ได้บอกกับแพรวพรรณว่าเขาจะเดินทางติดตามนายไปทำงานที่ประเทศฮ่องกง โดยมีกำหนดการที่จะเดินทางไปในอาทิตย์หน้า รวมระยะเวลาที่จะเดินทางไปทั้งหมดห้าวันด้วยกัน

"แพรวจัดกระเป๋าเดินทางให้พี่ด้วยนะ อาทิตย์หน้าพี่ต้องตามนายไปฮ่องกง ไปประชุมและศึกษาดูงานกับทางบริษัทผู้ร่วมทุนที่โน้น" อชิระวัตรบอกเมียในขณะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน

"ทำไมไปอีกแล้ว แล้วก็ไปกะทันหันมากด้วย พี่บาสได้เตรียมหนังสือเดินทางแล้วหรือคะ"

"เตรียมแล้ว ที่บริษัทเขาจัดการให้ครับ" อชิระวัตรตอบแพรวพรรณแบบไม่สบตา

"เหรอคะ แล้วเพื่อนพี่บาสละคะ พี่วัตรเขาไปกับพี่ด้วยมั้ยหรือพี่ไปกับนายแค่สองคน" แพรวพรรณซักถามสามี

"ไป ไปกันเป็นทีม ก็จะมีทีมวิศวกร ทีมขาย แล้วก็นายนะ" อชิระวัตรตอบแพรวพรรณหน้าตาดูเหมือนกำลังใช้ความคิด

"อยากไปด้วยจัง แต่ไปไม่ได้" แพรวพรรณแกล้งพูดเพื่อดูปฏิกิริยาของสามี

"ไว้ไปคราวหน้านะ สิ้นปีไปกันสองคนดีมั้ย คราวนี้พี่ไปทำงานจริงๆ" อชิระวัตรรีบพูดแต่ก็ยังไม่สบตาแพรวพรรณอีก

"พี่บาสลืมเรื่องทำลูกไปแล้วเหรอคะ ช่วงวันที่พี่บาสเดินทาง แพรวจะมีประจำเดือนเราต้องเข้าสู่ Process การทำเด็กหลอดแก้วนะ พี่บาสไม่อยู่แล้วจะให้แพรวไปคนเดียวหรือคะ" แพรวพรรณถามอชิระวัตรน้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด

"เลื่อนไปก่อนได้มั้ย เป็นเดือนหน้าก็ได้" อชิระวัตรเสนอ

"มันก็คงต้องเลื่อนนั่นแหละค่ะ แพรวจะไปทำยังไงคนเดียวได้ ถึงหมอจะช่วยทำแต่ก็ต้องมีน้ำเชื้อของพี่บาสอยู่ดี"

"แพรว นี่แพรวโกรธพี่เหรอ"

"เปล่าค่ะ แพรวไม่ได้โกรธ แพรวเข้าใจว่าพี่ไปทำงาน เรื่องไปทำลูกก็เลื่อนออกไปก่อนนะ" แพรวพรรณพูดน้ำเสียงฟังดูก็รู้ว่าเศร้าและรู้สึกเหงาจับขั่วหัวใจ

"นะแพรวเลื่อนออกไปก่อนเถอะนะ" อชิระวัตรพูดได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้

"ค่ะ..." แพรวพรรณรับคำเพียงสั้นๆ พร้อมกับพยายามฝืนยิ้มส่งไปให้อชิระวัตร

จนถึงวันที่อชิระวัตรเดินทาง แพรวพรรณเสนอตัวว่าจะเป็นคนไปส่งอชิระวัตรที่สนามบินด้วยตัวเองแต่อชิระวัตรก็บอกปฏิเสธให้เหตุผลกับแพรวพรรณว่ามันดึกแล้ว

"พี่บาสเดี๋ยวแพรวไปส่งสนามบินค่ะ จะได้ไม่ต้องจ่ายค่าที่จอดรถแพงๆ" แพรวพรรณอาสาไปส่งเพราะไม่อยากให้อชิระวัตรจ่ายค่าที่จอดรถที่สนามบินหลายวัน

"ไม่เป็นไรแพรว พี่ไปเองจะสะดวกกว่าออฟฟิศเขาออกให้หมดอยู่แล้ว เอาใบเสร็จไปเบิกได้ อีกอย่างตอนนี้มันจะสี่ทุ่มแล้วด้วย แพรวขับรถกลับมาตอนดึกมันอันตรายด้วยพี่เป็นห่วง แพรวเข้านอนเถอะพี่จะไปแล้ว" อชิระวัตรบอกปฏิเสธและให้เหตุผลที่ดีบอกกับแพรวพรรณเพื่อไม่ให้แพรวพรรณไปส่ง

"อ๋อค่ะ จะเอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นพี่บาสก็ขับรถดีๆ เดินทางปลอดภัยนะคะ" แพรวพรรณพูดแต่รู้สึกใจหายแปลกๆ เหมือนการเดินทางไปในครั้งนี้ของอชิระวัตรมันต้องมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้ แต่แพรวพรรณเองก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่ามันคืออะไร

"ครับ แล้วพี่จะไลน์หาแพรวบ่อยๆ ดูแลตัวเอง ปิดบ้านล็อกประตูดีๆ นะแพรว กลับมาแล้วพี่จะซื้อของมาฝากนะ" อชิระวัตรบอกลาเมียพยายามพูดให้แพรวพรรณสบายใจ

แปลกมากที่คืนนั้น แพรวพรรณร้อนอกร้อนใจเหมือนมีไฟมาสุมอยู่ในหัวอกจนนอนไม่หลับเลยทั้งคืน จนเช้าของวันใหม่แพรวพรรณก็ได้รับข้อความผ่านทางไลน์ของอชิระวัตรในช่วงสิบโมงเช้า ส่งข้อความมาบอกว่า

"แพรว พี่ถึงฮ่องกงแล้วนะครับ แพรวถึงที่ทำงานแล้วยัง" อชิระวัตรส่งข้อความมา เมื่อเห็นว่าไลน์เด้งแพรวพรรณก็รีบเปิดอ่านทันทีด้วยความเป็นห่วงและคิดถึงสามีจับใจ ตั้งแต่แต่งงานกันมายังไม่เคยต้องแยกกันนอน อยู่ไกลกันคนละประเทศแบบนี้มาก่อน

"ค่ะพี่บาส แพรวมาถึงที่ทำงานแล้ว แต่วันนี้แพรวนั่งรถไฟฟ้ามาทำงานเพราะแพรวง่วงนอนขับรถไม่ไหวเมื่อคืนแพรวนอนไม่หลับเลย"

"อ้าวทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกัน มันใจหายแปลกๆแล้วก็นอนไม่หลับเลย"

"คงเพราะเลยเวลานอนของแพรวหรือเปล่า ปกติสี่ทุ่มแพรวก็หลับแล้วแต่นี่เมื่อคืนอยู่รอส่งพี่ แพรวทำงานเถอะนะ เดี๋ยวพี่ก็จะต้องทำงานด้วย" อชิระวัตรพูดปลอบเมียไม่ให้เมียกังวลและทำงานต่อในวันนี้ได้

"ค่ะ พี่บาสดูแลตัวเองนะ เลือกดูอาหารที่สุกร้อนๆ อย่ากินของไม่สุกนะคะ พี่บาสท้องเสียง่ายแพรวเป็นห่วงนะ พี่ไปทำงานเถอะแพรวก็จะทำงานเหมือนกัน" แพรวพรรณพิมพ์กลับมาไม่อยากทำตัวให้เป็นภาระกับสามีของตัวเองเหมือนกัน

"ครับ..." อชิระวัตรพิมพ์ตอบกลับมาสั้นๆ

หลังจากไปถึงฮ่องกงเป็นวันที่สาม อชิระวัตรก็มีส่งข้อความมาทางไลน์ทุกวันแต่ก็ไม่ได้บ่อยถี่มาก แต่วันนี้ช่วงสองทุ่มตรงตามเวลาในประเทศไทย อชิระวัตรโทรมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจนแพรวพรรณตกใจ

"พี่บาส ทำไมวันนี้โทรมาได้คะ ว่างคุยไม่ติดงานเหรอคะ" แพรวพรรณกดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าอชิระวัตรโทรไลน์มา แล้วก็พูดถามออกไปด้วยเสียงตื่นเต้นดีใจ ความเป็นห่วง ความคิดถึงอัดแน่นอยู่ในหัวใจของแพรวพรรณ

"แพรว พี่คิดถึงแพรวนะ ต่อไปพี่จะไม่เดินทางมาไกลๆ โดยไม่มีแพรวมาด้วยอีกแล้ว" อชิระวัตรพูดบอกเมียด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"พี่บาสเป็นอะไรไป นี่ร้องไห้เหรอ ไม่สบายหรือเปล่า" แพรวพรรณถามออกไปด้วยความเป็นห่วงอชิระวัตรมาก ฟังดูน้ำเสียงเหมือนไม่สบายหรือมีอะไรที่กระทบกระเทือนใจของอชิระวัตรอย่างรุนแรง

"พี่ไม่ได้ป่วยครับ แค่คิดถึงแพรวมากเฉยๆ"

"คิดถึงแพรวมากขนาดนั้นเชี่ยว แล้วนี่กินข้าวแล้วยัง ไม่เห็นลงรูปกับชาวแก๊งวิศวกรบ้างเลย"

"รูปอยู่ในกล้องรวมครับ พี่ไม่ชอบลงรูปด้วยแพรวก็รู้"

"ค่ะๆ ไม่ลงก็ไม่ลง แล้วนี่มีอาการจะป่วยหรือเปล่า กินน้ำเยอะๆ นะ แพรวใส่ยาพาราไปให้อยู่ในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ด้านข้าง แล้วก็มีวิกกับผ้าเช็ดหน้าด้วย พี่บาสเอาวิกมาทาที่ผ้าแล้วหมุนๆ ให้เป็นเส้นเอามาผูกไว้ที่คอตอนก่อนจะนอน ทำเหมือนที่แพรวเคยทำให้บ่อยๆ จำได้มั้ยคะ" แพรวพรรณพูดไปเรื่อยๆ ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย จนในที่สุดอชิระวัตรก็เป็นฝ่ายปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่

"แพรว พี่คิดถึงแพรว พี่รักแพรวมากนะครับ ต่อไปถ้าพี่ต้องมาทำงานต่างประเทศแพรวมากับพี่ด้วยนะ" อชิระวัตรพูดไปแล้วก็อดทนกลั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่อยู่

"พี่บาส เป็นอะไรไป แน่ใจนะคะว่าไม่ได้ไม่สบาย"

"ครับ พี่ไม่เป็นไรพี่แค่คิดถึงแพรวมากๆ แค่นี้ก่อนนะ อีกสองวันเจอกันที่บ้านของเรานะแพรว แล้วพี่จะซื้อของไปฝากนะครับ"

"ค่ะ..." แพรวพรรณรับคำสั้นๆ ก่อนจะวางสาย วางสายแล้วสีหน้าของแพรวพรรณก็อยู่ในอาการครุ่นคิด

"แปลก เหมือนมีเรื่องให้ต้องสะเทือนใจ ถึงกับต้องร้องไห้เลยหรือ ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ" แพรวพรรณคิดทบทวนซ้ำๆ แปลกใจในท่าทีของอชิระวัตรเป็นอย่างมาก

จนถึงวันกำหนดกลับมาถึงเมืองไทย อชิระวัตรกลับมาถึงบ้านตอนสิบโมงเช้า แต่แพรวพรรณก็ได้ออกไปทำงานแล้ว ตอนเย็นเลิกงานแพรวพรรณกลับมาถึงก็พบว่าอชิระวัตรก็เป็นคนรื้อกระเป๋าและจัดการแยกผ้าลงตะกร้าซักด้วยตนเอง แพรวพรรณกลับมาถึงก็จับตาดูอาการของสามีว่ามีสิ่งใดแปลกตาหรือเปลี่ยนไปบ้าง เริ่มจากของฝาก อชิระวัตรซื้อน้ำหอมมาฝากแพรวพรรณทั้งๆ ที่รู้ดีว่าแพรวพรรณไม่ชอบฉีดน้ำหอมและดูท่าว่าจะซื้อมาจากสนามบินด้วยเพราะแพรวพรรณสังเกตเห็นกล่องและถุงผ้าที่ใส่มา แต่ก็ทำเป็นนิ่งไม่พูดสิ่งใดออกมาเพราะไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น  

แพรวพรรณกลับมาถึงจอดรถเสร็จอชิระวัตรก็เดินออกมาที่โรงจอดรถแล้วพุ่งตัวเข้าสวมกอดแพรวพรรณไว้ทั้งตัวด้วยความคิดถึง

"กลับมาถึงไวนะคะ เพลียหรือเปล่าพักผ่อนเร็วๆ หน่อยก็ดีค่ะ พรุ่งนี้พี่ต้องทำงานหรือเปล่าคะ" แพรวพรรณกอดตอบแล้วถามอชิระวัตรออกไปด้วยความเป็นห่วงและคิดถึงมากเช่นกัน

"ทำครับ แต่ตอนนี้พี่หิวมาก คิดถึงแพรวและกับข้าวฝีมือของแพรวมากที่สุด อยู่ฮ่องกงมีแต่อาหารรสชาติหวานๆ เลี่ยนๆ" อชิระวัตรกอดเมียแล้วอ้อนเบาๆ อยากให้แพรวพรรณทำกับข้าวให้กิน

"พี่บาสอยากกินอะไรคะ เดี๋ยวแพรวทำให้กินค่ะ แต่เมื่อเช้าแพรวก็ทำแกงเหลืองกับปลาทรายแดงทอดขมิ้นไว้นะคะ ถ้าพี่บาสพอจะกินได้เดี๋ยวแพรวผัดผักเพิ่มอีกอย่างหรือพี่อยากกินอะไรเป็นพิเศษเดี๋ยวแพรวทำให้ใหม่ก็ได้ค่ะ"

"กินเท่าที่มีก็ได้ครับ แกงเหลืองพี่ก็อยากกินมากเหมือนกัน" อชิระวัตรบอกภรรยาแล้วพากันเดินเข้าบ้านเพื่อทานข้าวมื้อเย็นด้วยกัน

หลังจากวันนั้นแพรวพรรณก็เฝ้าสั่งเกตอาการและพฤติกรรมของอชิระวัตรเรื่อยมา อชิระวัตรกลับบ้านดึกสี่ทุ่มห้าทุ่มตลอดอ้างว่าไปแตะบอลกับเพื่อนบ้าง ทำงานบ้าง จนอยู่มาคืนหนึ่งอชิระวัตรนอนละเมอ

"อย่าแพรว อย่า"

"พี่ขอโทษครับแพรว พี่ขอโทษ"

"พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษนะครับแพรว..."

"อึ อือ..." เสียงสะอื้นของคนนอนละเมอ แพรวพรรณรู้สึกตัวตื่นแล้วลุกขึ้นมานั่งฟังได้ยินในสิ่งที่อชิระวัตรพูดละเมอทุกคำ

"คนละเมอไม่โกหก พูดออกมาจากจิตใต้สำนึกไม่โกหกหรอก" แพรวพรรณได้แต่ครุ่นคิดว่าอชิระวัตรต้องมีเรื่องอะไรปิดบังแพรวพรรณไว้แน่ ๆ

แพรวพรรณได้แต่คิดหาวิธีเพื่อให้ได้รู้ความจริงที่อชิระวัตรปิดปังซ่อนเร้นเอาไว้

"ทุกอย่างของคำตอบอยู่ในโทรศัพท์ แล้วเราจะทำยังไงถึงจะเอาโทรศัพท์มาดูได้" แพรวพรรณคิดวนไปซ้ำๆ จนคิดออกว่าต้องดูโทรศัพท์แต่ก็ติดที่ว่าโทรศัพท์มันตั้งรหัสหน้าจอเอาไว้ แพรวพรรณไม่รู้รหัสจึงต้องคิดหาวิธีอีก

แพรวพรรณตัดสินใจซื้อยานอนหลับชนิดแรงที่ไม่มีกลิ่น ไม่มีรสชาติมาใส่ลงไปในหม้อซุปน่องไก่ โดยยานอนหลับนั้นแพรวพรรณฝากสิริกัลยาเพื่อนของตนเองซึ่งทำงานอยู่ในบริษัทยาให้ช่วยซื้อหามาให้ เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างตามแผนแล้ววันนั้นอชิระวัตรก็ได้กินซุปเข้าไปหลังจากกลับมาจากแตะบอลในคืนวันหนึ่ง หลังจากกินเข้าไปอชิระวัตรก็หลับเป็นตายไปตามที่คาดหมายเอาไว้ แพรวพรรณจึงเอามือถือมาแปะลายนิ้วมือของอชิระวัตรและแอบไปดูข้อมูลข้างในเครื่อง แล้วสิ่งที่แพรวพรรณเห็นในอัลบั้มคลังรูปภาพ

"ทริปนครปฐม"

"ทริปเมืองโบราณ"

"ทริปแอร์ออคิด"

"ทริปขอนแก่น"

"ทริปสวนผึ้ง"

"ทริปกาญจนบุรี"

"กินข้าวฉลองวันเกิด"

"ทริปฮ่องกง"

ทุกทริปล้วนแล้วแต่มีรูปของผู้หญิงคนนั้นที่ขึ้นมาเป็นชื่อบุคคลที่คุณอาจจะรู้จักใน facebook เมื่อหลายเดือนก่อน เขาตั้งชื่อใน facebook ว่า suchawadee แพรวพรรณจำหน้าเขาได้ดีมิมีลืมเลือน เขาเป็นคนเดียวกันเป็นคนที่ไปไหนมาไหนกับอชิระวัตรในหลายๆ ที่ รวมถึงการไปต่างประเทศในครั้งนี้ด้วย ภาพที่เขาถ่ายรูปโอบกอดกันมันช่างเป็นภาพที่ทำร้ายหัวใจแพรวพรรณเหลือเกิน

แพรวพรรณนั่งมองหน้าจอมือถือด้วยหยาดน้ำตาที่ร่วงรินไหลไม่ขาดสาย มือไม้สั่นเทาเย็นเฉียบ เหมือนฟ้าถล่มหัวใจแตกสลาย มีสายฟ้าฟาดลงมากลางหัวใจของแพรวพรรณ แพรวพรรณเลื่อนไปหาโปรแกรมไลน์ปรากฏว่าอชิระวัตรใส่รหัสล็อกเอาไว้อีกชั้น จึงไม่สามารถเปิดดูข้อความบทสนทนาใดๆได้

"ใจเย็นๆ นะแพรว มีสตินะแพรว" แพรวพรรณได้แต่พูดรำพึงกับตัวเองเบาๆ แล้วทำการคัดลอกสำเนาภาพถ่ายตามสถานที่ต่างๆ เอาไว้แล้วส่งเขา E-mail ของตัวเองทั้งหมด หลังจากนั้นแพรวพรรณก็เปิดดูE-mail ของอชิระวัตร พบว่ามีหลักฐานการจองโรงแรมตอนไปต่างประเทศด้วยกันและไปยังสถานที่ต่างๆ อีกหลายที่ เป็นE-mail ที่ส่งออกไปหา สุชาวดี หรือคุณวดีที่อชิระวัตรพูดถึงในอีเมล แพรวพรรณยังคงนั่งดูหาหลักฐานต่อไปเข้าไปดูใน Facebook ส่วนตัวของ อชิระวัตรก็พบว่าอชิระวัตรเป็นเพื่อนกับสุชาวดีใน Facebook และพบว่าตัวของสุชาวดีคนนี้เองก็มีสามีอยู่แล้ว สามีของเขาเป็นเจ้าของบริษัทรับออกแบบตกแต่งภายในซึ่งเป็นญาติกับเจ้าของบริษัทที่อชิระวัตรทำงานอยู่

แพรวพรรณนั่งมองหน้าจอมือถือแล้วนั่งเปิดดูข้อมูลอื่นๆเพิ่มเติมก็พบว่ามี อชิระวัตรได้พูดคุยกับสุชาวดีผ่าน Wechat ด้วย สุชาวดีได้ส่งรูปวาบหวิวที่ตนเองใส่ชุดนอนถ่ายโชว์หน้าอกที่โนบรา โชว์เต้าขาวเนียนแม้ว่าจะเล็กและหย่อนคล้อยมากแล้วตามวัยของผู้หญิงอายุวัยสี่สิบปลาย แพรวพรรณกำโทรศัพท์มือถือไว้แน่น เจ็บปวดร้าวรานหัวใจจนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือด

"ทำไม ทำไมทำกับแพรวแบบนี้พี่บาส" แพรวพรรณพูดออกมาราวคนละเมอ เหมือนคนไม่มีหัวใจอยู่กับร่างเพราะมันได้หลุดลอยขาดวิ่นแตกสลายไม่มีชิ้นดี สติแทบจะไม่มีหลงเหลือ มันเจ็บร้าวลึก เลือดในกายเย็นเฉียบ ร่างบางสั่นเทาไปทั้งร่าง แพรวพรรณนั่งอยู่กับมือถือเครื่องนั้น ดูจนหมดแล้วก็ทำการคัดลอกข้อมูลส่งเข้าเมล์เอาไว้ แล้วนั่งแช่อยู่แบบนั้นมีโทรศัพท์มือถือที่เป็นความจริงอันเลวร้ายว่าแพรวพรรณโดนสามีที่รักมากนอกใจกับหยาดน้ำตาเป็นเพื่อน แพรวพรรณนั่งรอให้อชิระวัตรตื่นขึ้นมาหลังจากหมดฤทธิ์ยานอนหลับจนถึงเช้าโดยที่แพรวพรรณไม่ได้หลับแม้แต่งีบเดียว

แพรวพรรณนั่งคิดไปคิดมาหลายตลบ

"มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉันหรือแพรว"

"พี่บาสเขาเป็นคนเลวแบบนั้นหรือ"

"แล้วเราจะทำยังไง เลิกกันหรือ หย่ากันอย่างนั้นหรือ"

"แล้วเราจะบอกที่บ้าน บอกพ่อแม่ของเรายังไง ตอนแต่งท่านก็เตือนนักเตือนหนา"

"นี่เราแพ้แล้วเหรอ เราพาครอบครัวไปไม่ถึงฝั่งฝันเหรอแพรว"

"เราผิดอะไร เราพลาดตรงไหน"

"พี่บาสโกรธเราเรื่องที่บ้าน เรื่องพ่อแม่เขาเหรอ ถึงได้ตัดสินใจแบบนี้"

"แล้วผู้หญิงคนนี้ก็มีสามีอยู่แล้ว นี่พี่บาสไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้านหรือ"

"แพรวแกใจเย็นๆ นะรอเขาตื่นขึ้นมาคุยกันนะ แพรว สตินะอย่าให้ความโกรธทำชีวิตแกพังนะแพรว"

แพรวพรรณนั่งคิดไปแล้วโยกตัวเบาๆ คิดไปอย่างคนหัวใจเลื่อนลอย น้ำตายังคงไหลรินไม่ขาดสาย เป็นภาพที่ช่างแสนทรมานสำหรับชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องมาพบเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้