เงากากี

บทที่ 19 ขอให้ไว้ใจทั้งที่ไม่น่าไว้ใจ

หลังจากตกลงกันแล้วแพรวพรรณกับอชิระวัตรก็ได้พากันไปเจาะเลือดเพื่อตรวจโรคที่เกี่ยวข้องกับโรคที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ทุกชนิด อชิระวัตรเป็นคนที่กลัวเลือดกลัวเข็มมากจึงมีอาการหน้าซีดมือไม้สั่นตอนเจาะเลือด

"แพรว พี่ยังไม่ได้มีอะไรกับคุณวดีเขาจริงๆ นะ แพรวมายืนใกล้ๆ พี่นะ" อชิระวัตรพูดขึ้นเบาๆ ในขณะที่กำลังจะเตรียมตัวเจาะเลือดไปตรวจหาเชื้อ แพรวพรรณรู้ดีว่าอชิระวัตรกลัวเลือดมาก

"หลับตาเสียพี่บาส แล้วเราจะตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายนี้ด้วยกัน มันจะเป็นเพียงความฝันที่พัดผ่านเข้ามาในชีวิตของเราเท่านั้น" แพรวพรรณพูดปลอบใจให้อชิระวัตรไม่กลัว

"พี่หมดสิ้นแล้วซึ่งความไว้ใจ ความเชื่อใจที่แพรวมีให้พี่ พี่กลายเป็นคนไม่มีค่าสำหรับแพรวแล้วใช่มั้ย" อชิระวัตรพูดออกมาน้ำตาซึม

"........" แพรวพรรณถอนหายใจไม่พูดสิ่งใดออกมา ทั้งหนักใจ สับสน นี่อชิระวัตรเป็นคนชั่วไปแล้วหรือยังเป็นคนดี เขาแค่พลาดพลั้งเพราะเผลอไปใช่หรือไม่ แพรวพรรณยังมีหวังยังมีโอกาสที่จะได้อชิระวัตรคนเดิมกลับคืนมาอยู่ใช่หรือไม่ แพรวพรรณคิดไปมาวนๆ จนสับสนไปหมด

เมื่อเจาะเลือดเสร็จแล้วแพรวพรรณกับอชิระวัตรก็นั่งรอผลตรวจออกซึ่งต้องนั่งรอประมาณหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนนั่งจับมือกันรอผลตรวจ แพรวพรรณนั่งคิดอะไรเพลินๆ แล้วพูดขึ้นด้วยความสะเทือนใจในชีวิตของตัวเองว่า

"เราสองคนไม่น่าที่จะต้องเดินมาถึงจุดนี้เลยนะคะพี่บาส เมื่อก่อนเราลำบากกว่านี้มากกว่าจะเก็บเงินค่าสินสอดได้ครบและได้แต่งงานกันมันลำบากมากเลย แต่เชื่อมั้ยตอนนั้นแพรวกลับไม่ทุกข์เท่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้เลย" แพรวพรรณพูดเสียงเศร้า

"โธ่แพรว พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้วแพรว" อชิระวัตรพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิดน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับจับมือของแพรวพรรณไว้แน่น แต่ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อนางพยาบาลก็เข้ามาเรียกตัวให้เข้าไปพบคุณหมอเสียก่อน

"สวัสดีครับผลตรวจของคุณสองคนออกแล้วนะครับ......" คุณหมอพูดแล้วเว้นระยะไม่พูดต่อแต่หยิบใบผลการตรวจส่งให้

"ว่ายังไงครับหมอ ผลเป็นยังไงครับ บอกผมเลยครับ...." อชิระวัตรละล่ำละลักถามหมอด้วยความร้อนใจ

"ใจเย็นๆ ครับ ผลการตรวจชี้ชัดว่าคุณทั้งสองคนไม่ได้ติดเชื้อ HIV หรือซิฟิลิสครับ ยินดีด้วยนะครับ" หมอแจ้งผลสีหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตร

"ขอบคุณค่ะคุณหมอ ขอบคุณมาก" แพรวพรรณพูดขอบคุณ ยกมือไหว้คุณหมอด้วยความโล่งใจเป็นอย่างมากที่ทั้งตัวเองและอชิระวัตรรอดปลอดโรคร้ายในครั้งนี้มาได้

หลังจากผลตรวจออกแล้ว อชิระวัตรและแพรวพรรณก็พากันกลับบ้าน เมื่อมาถึงบ้านแพรวพรรณก็เข้าไปเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอน ส่วนอชิระวัตรนั่นก็นั่งอยู่คนเดียวในห้องรับแขก เมื่อไม่เห็นวี่แววว่าแพรวพรรณจะออกมาจากห้องนอน อชิระวัตรจึงเดินเข้าไปตามเมียในห้องนอนก็พบว่าแพรวพรรณกำลังนั่งมองรูปแต่งงานที่ถ่ายเก็บเอาไว้

"แพรว น้องทำอะไรอยู่เหรอครับ" อชิระวัตรถามแพรวพรรณน้ำเสียงดูอาทรห่วงใย

"ดูรูปแต่งงานของเราอยู่ค่ะพี่บาส นานแล้วแต่แพรวรู้สึกว่าความสุขนั้นมันยังอยู่กับแพรว วันนั้นแพรวมีความสุข แพรวไม่อยากสูญเสียมันไปเลย"

"แพรว แพรวครับพี่ยังอยู่ตรงนี้ ยังไม่ไปไหน ยังรักแพรวมาก ขอโอกาสให้พี่นะให้เราได้เริ่มใหม่ พี่ขอให้แพรวไว้ใจพี่เหมือนเดิม เชื่อใจกัน จับมือกันเดินไปด้วยกันนับตั้งแต่วันนี้นะครับ....."

"พี่บาสจะทำได้จริงๆ เหรอ แล้วผู้หญิงคนนั้นพี่จะจัดการยังไงกับเขา....." แพรวพรรณถามขึ้นโดยที่ยังพูดไม่ทันจบ อชิระวัตรก็พูดแทรกขึ้นว่า

"มันจะจบแพรว พี่สัญญาพี่จะไปจบกับเขา เรามาเริ่มกันใหม่แบบดีๆ นะแพรวนะ เชื่อพี่นะ" 

"ค่ะ แพรวจะให้โอกาสพี่บาสอีกครั้ง แต่พี่ต้องไปจบกับมันให้ได้จริงๆ"

"ครับพี่รับปากแพรว รับปากแล้วพี่ว่าเรามาเริ่มกันใหม่ดีมั้ย ไหน ๆ ก็ตรวจโรคสะอาดกันแล้ว เราไม่ได้มีอะไรกันนานมากแล้วนะ พี่อยากรักแพรว มีกันนะเผื่อลูกของเราจะได้มาเกิด" อชิระวัตรชวนเมียทำรัก ปากเอยชวนแต่อาการนั้นบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ได้อยากจะทำหรอก ท่าทางแววตาสีหน้าดูกังวลและขบคิดอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา แพรวพรรณเองก็มองดูรู้ว่าอชิระวัตรไม่ได้หลงใหลอยากมีอะไรกับตัวเองเหมือนเช่นอดีตที่ผ่านมาแล้ว อยากจะเอ่ยปฏิเสธแต่สมองก็สั่งการและคิดไปว่า ถ้าตนเองพูดปฏิเสธออกไปจะทำให้อชิระวัตรกล่าวอ้างได้ว่า เป็นเพราะตนเองที่บกพร่องเรื่องบนเตียงจึงเป็นสาเหตุทำให้อชิระวัตรต้องไปหาอีแก่คนนั้น แพรวพรรณจึงปล่อยไหล ยอมมีอะไรกับอชิระวัตรเพราะอย่างไรก็ตามแต่อชิระวัตรก็เป็นสามีและตรวจโรคยืนยันแล้วว่ายังสะอาดดีอยู่

หลังจากมีอะไรกันแล้ว แพรวพรรณก็นอนอยู่ในอ้อมกอดของอชิระวัตร อชิระวัตรก้มลงหอมศีรษะของแพรวพรรณแล้วพูดว่า

"แพรว เรากลับมาไว้ใจเชื่อใจกันเหมือนเดิม แล้วเริ่มกันใหม่นะแพรว พี่สัญญาว่าจะทำทุกทางเพื่อรักษาครอบครัวของเราเอาไว้ เราจะอยู่ครองคู่กันจนแก่เฒ่า มีลูกด้วยกัน จะพาครอบครัวของเราไปให้ถึงฝั่งฝันเหมือนที่เราได้เคยสัญญากันเอาไว้นะครับ"

"ค่ะ แพรวจะให้โอกาสพี่บาส จะให้โอกาสตัวเองด้วย ที่ผ่านมาพี่บาสอาจจะพลาดพลั้งไป แพรวจะลืมมันแล้วเราเริ่มกันใหม่นะคะ" แพรวพรรณพูดรับคำในใจก็มีความหวังอย่างเต็มเปี่ยมที่จะเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง ตัดสินใจแล้วว่าเอาวะลองใหม่อีกสักครั้ง ไม่ว่าผลมันจะเป็นอย่างไรอย่างน้อยก็ยังได้ให้โอกาสตัวเอง ถ้าต้องจบกันไปแพรวพรรณเองก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าวันข้างหน้าถ้าเดินไปคนเดียว จะเหงาเพียงไร หรือถ้าไปเจอใครใหม่ ผู้ชายคนใหม่จะดีหรือไม่ อาจจะแย่และเลวกว่านี้ก็ได้ ชีวิตมันไม่มีใครอยากผิดพลาด มันก็พลาดพลั้งเลือกผิดไปแล้วถ้ามันจะผิดอีกครั้งกับคนเดิมมันก็ยังดีกว่าผิดอีกครั้งกับคนใหม่ให้ต้องแปดเปื้อนทั้งร่างกายและหัวใจไม่ใช่เหรอ

หลังจากที่พูดคุยตกลงกันเข้าใจแล้วทั้งอชิระวัตรและแพรวพรรณก็กลับมาใช้ชีวิตและไปทำงานกันตามปกติ แต่ในส่วนของแพรวพรรณยังคงหวาดระแวงในตัวอชิระวัตรอยู่ คนมันเคยเจ็บมาก่อนจึงยังคงเฝ้าจับสังเกตอาการและความมีพิรุธของอชิระวัตร ส่วนตัวของอชิระวัตรก็ยังกลับบ้านดึก วันเสาร์ อาทิตย์ก็ยังทำโอที บอกกับแพรวพรรณว่าไปทำงานบ้าง ไปแตะบอลบ้าง ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิมทำให้คนที่คอยอยู่ที่บ้านอย่างแพรวพรรณไม่สบายใจ ระแวงสงสัยกังวลใจไปหมด แพรวพรรณจึงพยายามสืบหาคำตอบ อันดับแรกก็จากโซเชียล สันดานผู้หญิงแก่ชอบแย่งมันจะไม่อยู่นิ่ง มันจะทำอะไรก็ได้เพื่อประกาศให้โลกรู้ในความเป็นเจ้าของผู้ของคนอื่นเสมอ แพรวพรรณจึงสมัคร Facebook ปลอมขึ้นมาในหลายๆ ชื่อเพื่อเข้าไปขอเป็นเพื่อนกับคนใกล้ตัวของสุชาวดีแทบจะทุกคน รวมถึงสามีของสุชาวดีด้วย จนมาถึงวันนี้อชิระวัตรไลน์มาบอกแพรวพรรณว่าจะไปแตะบอลกับเพื่อน แพรวพรรณอยู่บ้านจึงเข้าไปส่อง Facebook ของสุชาวดีแล้วสิ่งที่แพรวพรรณได้เห็นก็ทำเอามือถือในมือแทบร่วงลงพื้น

"นี่มันนังสุชาวดี มันไปดูไฟคริสต์มาสกับพี่บาสมาเหรอ เสื้อนอกตัวนี้มันของพี่บาส" แพรวพรรณก้มลงมองเสื้อที่สุชาวดีสวมอยู่ชัดๆ อีกครั้ง มันตัวใหญ่เกินกว่ารูปร่างของสุชาวดี รูปที่สุชาวดีโพสต์ลงมีพร้อมแคปชั่นว่า "หนาวๆ แต่เสื้อตัวนี้ใส่แล้วอุ่นมาก ขอบอก" แพรวพรรณอ่านแคปชั่นนั้นด้วยมือไม้สั่นน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำตาไหลออกมาแล้ว มันทั้งรู้สึกเจ็บจุกจนแถบหายใจไม่ออก รู้สึกเสียหน้า เสียความรู้สึก นี่อชิระวัตรทรยศต่อความรักของแพรวพรรณอีกแล้วเหรอ

แพรวพรรณนั่งร้องไห้คอยให้อชิระวัตรกลับมา โดยนั่งคอยอยู่ที่ศาลาหน้าบ้านด้วยหัวใจที่ปวดร้าว จนอชิระวัตรกลับมาถึงตอนสามทุ่มครึ่ง จอดรถเสร็จก็เดินมาหาแพรวพรรณพร้อมกับร้องถามแพรวพรรณขึ้นว่า

"น้องแพรว มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ มาคอยพี่เหรอ พี่ก็ไลน์บอกแล้วไงว่าไปแตะบอล" อชิระวัตรถามเมียออกไป

"ค่ะ มาคอย แต่แน่ใจเหรอคะว่าพี่ไปแตะบอลมาจริงๆ ไม่ใช่ออกไปแรดไปดูไฟกับอีแก่สุชาวดีมาหรอกเหรอ" แพรวพรรณถามขึ้นด้วยแรงอารมณ์โกรธ

"แพรว พี่ไปแตะบอลมาจริงๆ นี่ไงชุดบอลเปียกชุ่มอยู่นี่ไง แพรวเป็นอะไรไปอีกเราตกลงคุยกันแล้วไง แพรวอย่าหาเรื่องพี่อีกได้มั้ย" อชิระวัตรพูดปฏิเสธและแสร้งตีรวนต่อว่าแพรวพรรณว่าแพรวพรรณหาเรื่องให้ได้ทะเลาะกัน

"พี่บาส อย่ามาตอแหลได้มั้ย พี่ยอมรับมาเถอะว่าพี่ไปดูไฟกับมันมา แพรวจ้างนักสืบไว้ให้ตามพี่" แพรวพรรณชี้หน้าต่อว่าอชิระวัตร

"นักสืบอะไรแพรว ถ้านักสืบจริงแพรวก็เอาหลักฐานมา ถ้ามีจริงพี่จะเลิกจะหย่าให้แพรวเลยเอา"

"อย่ามาท้าแพรว พี่นี่มันไม่มีหัวใจของความเป็นคนเหลืออยู่แล้วใช่มั้ย นี่ดู ดูสินี่มันเสื้อใคร เสื้อตัวนี้ที่อีผีเปรตนั่นมันใส่อยู่มันเสื้อของพี่ใช่มั้ย พี่มันเลวจริงๆ ถ้าพี่ไม่รักแพรวแล้วพี่ก็หอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับมันสิ พี่มาหลอกว่าพี่ยังรักแพรวอยู่ทำไม"

"มันไม่ใช่เสื้อของพี่นะแพรว แพรวไปเอารูปนี้มาจากไหน แพรวช่วยใจเย็นๆ แล้วพูดกันดีๆ ได้มั้ย เราก็โตแล้วมีการศึกษาดี ทำไมต้องก้าวร้าวไปด่าเขาเจ็บแสบอย่างนั้น"

"อีผีเปรตนะเหรอ ก็เหมาะกับมันไม่ใช่เหรอ ดูมันหิวโหยเที่ยวขอส่วนบุญอยู่ได้ เออ แพรวโตแล้ว มีการศึกษาดี ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้ต่อมความดีของคนมีการศึกษา มันทำให้ความเป็นคนมันยังมีหลงเหลือกันอยู่หรือเปล่า อีกคนมีผัวอยู่คาบ้าน ไอ้อีกคนก็มีเมียหลอกให้เมียเชื่อใจไว้ใจรออยู่ที่บ้าน พวกพี่ทำลงไปได้ไง ความเป็นคนยังเหลือกันอยู่มั้ยวะ"

"มันไม่ใช่เสื้อของพี่ คุณวดีเขาแค่ซื้อให้เหมือนของพี่ ของเขาของแท้แบรนด์เนม แพรวดูให้ดีๆ สิ ของพี่มันของแท้ที่ไหนกัน มันไม่ใช่ของพี่ แพรวก็ไปส่องเฟสเขาแล้วเอาเรื่องมาปะติดปะต่อแล้วคิดไปเอง แพรวอย่าสร้างเรื่องสร้างปัญหาให้พี่ได้มั้ย แค่เรื่องงาน เรื่องหนี้พี่ก็จะตายอยู่แล้ว อย่าหาความตายมาให้พี่เลย เขามีผัวอยู่นะแพรว แพรวจะอะไรนักหนาถ้าเขาไปกับพี่เขาต้องโพสต์รูปพี่แล้ว พี่ยืนยันมันไม่ใช่เสื้อของพี่"

"พี่บาสรู้ว่าเขามีผัวใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นคนที่มีการศึกษาดีอย่างพี่และมีความเป็นมนุษย์แบบพี่จะไม่ทำเรื่องผิดศีลธรรมอย่างที่พี่พูดมาถูกต้องมั้ย พี่ไม่ยอมรับว่านี่คือเสื้อของพี่ใช่มั้ย ได้ค่ะ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ค่ะแพรวคงคิดมากและเข้าใจผิดไปเอง" แพรวพรรณพูดเหน็บให้อชิระวัตรได้คิดและสะอึกไปเบาๆ ทั้ง ๆ ที่แพรวพรรณรู้ดีแน่ชัดอยู่แก่ใจว่าเสื้อตัวนี้เป็นของอชิระวัตร เสื้อตัวนี้แพรวพรรณเป็นคนซื้อให้เอง จ่ายเงินให้เอง ทำไมของที่ผัวตัวเองใช้อยู่แพรวพรรณจะจำไม่ได้ แต่ก็เลือกที่จะไม่ต่อความ ไม่ยอมรับไม่เป็นไรแพรวพรรณจะหาวิธีใหม่ จับให้ได้คั้นให้ตาย

"พี่ไม่ได้ไปหาเขาแพรว เอาอย่างนี้พี่สัญญากับแพรวตรงนี้เลย พี่จะทำทุกอย่างเพื่อรักษาครอบครัวของพี่ไว้ ถ้าพี่ยังมีลมหายใจพี่จะสู้ให้ถึงที่สุด พี่รักแพรวรักครอบครัวของเรา สัญญาเลยพี่จะรักแพรวจนลมหายใจสุดท้ายของพี่นะ"

"ค่ะ จำคำพูดของพี่ไว้ให้ดีๆ เถอะ วันนี้เหนื่อยมามากพอแล้ว พี่ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวแพรวเดินตามเข้าไปค่ะ" แพรวพรรณพูดสรุปบอกอชิระวัตร แล้วมองตามแผ่นหลังหนาในความรูปร่างดีของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของตัวเองไปจนสุดสายตา

"นี่เรายังเชื่อเขาได้อยู่หรือวะ คำพูดมันยังเชื่อถือได้เหรอ นี่เราโง่หรือเราบ้าวะแพรว ก็รูปมันชัดออกขนาดนี้นะเว้ย"

"ช่างมันเถอะว่ะ ก็ลองดูกันไปก่อนอีกสักหน่อยเถอะ ขี้ยังไงมันก็ต้องมีกลิ่นเหม็นออกมา แม่งบอกให้กูเชื่อใจทั้ง ๆ ที่ไม่น่าไว้ใจเลย เออก็เอาวะ ชีวิตกูมันแย่ มันเสียหาย มันทุเรศมาขนาดนี้แล้ว ก็ลองดูอีกสักหน่อยเถอะวะ" แพรวพรรณได้แต่คิดบวกลบว่าตัวเองควรจะทำอย่างไรต่อไปดี