10
1556 คำ
“คุณดาวครับ”
“คะ?” เธอเงยหน้ามองเขา
“วันนี้เอาแค่นี้ก่อนไหมครับ เหมือนคุณจะตื่นเต้น เอาไว้เรามาหัดทุกๆ วันให้คุณชินกับน้ำกับสระ เดี๋ยวก็จะว่ายเป็นไปเองอัตโนมัติครับ”
“ค่ะ”
“หรือจะลองหัดลอยตัวก่อนไหมครับ การลอยตัวสำคัญนะครับเวลาจมน้ำ บางทีเราว่ายน้ำจนเหนื่อยก็หมดแรง ถ้าไม่ไหวก็ต้องลอยตัวเอาไว้เพื่อขอความช่วยเหลือจากคนอื่น”
“ต้องทำยังไงคะ”
“ก็ทำตัวตามสบายครับ เหมือนนอนเล่นในน้ำ ปล่อยตัวตามสบายให้ตัวเราลอยขึ้นมาขนานกับน้ำ ลอยตัวจะทำให้เราไม่เหนื่อย หายใจได้เลย เพราะใบหน้าของเราลอยอยู่เหนือน้ำ ผมบอกแล้วว่าผมอาจจะสอนไม่ดี แต่รับรองว่าเรียนกับผมว่ายน้ำเป็นแน่นอนครับ”
“ค่ะ อุ๊ย!” เขาช่วยยกตัวเธอขึ้นโดยจับเอวและช่วงสะโพกเอาไว้ ดาราวดีลองนอนไปกับพื้นน้ำ แต่พอเขาปล่อยเธอก็จมลงไปใต้น้ำเสียอย่างนั้น
“แค่กๆๆ” เธอผวาขึ้นจากน้ำ สำลัก น้ำหูน้ำตาไหล
“ผมขอโทษครับ คุณอย่าเกร็งสิครับ นอนไปธรรมดา”
“สงสัยดาวจะหัวไม่ค่อยไปน่ะค่ะ ไม่รู้จะว่ายน้ำได้หรือเปล่า”
“ได้สิครับ ตอนแรกๆ ผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ วันหลังผมจะไม่ปล่อยคุณดาวก็แล้วกัน สำลักน้ำแย่เลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณธามคงคิดว่าดาวอาจจะลอยได้ แต่พอคุณธามปล่อยดาวลนลานเองน่ะค่ะ เลยจมลงไป”
“ต้องปล่อยตัวตามสบายนะครับ คุณลองนอนคว่ำในน้ำดูไหมครับ กลั้นหายใจและทำตัวตามสบาย คุณจะรู้ว่าร่างกายของเขาจะลอยขึ้นมา แต่ต้องเอาหัวลงไปให้ขนานกับร่างกายนะครับ ขนานกับน้ำ ถ้ายกหัวขึ้นมาเท้าจะลงต่ำ”
“ค่ะ”
“คุณดาวเหนื่อยหรือยังครับ รับคำอย่างเดียว ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะครับ”
“ดาวไหวค่ะ”
“ผมจะช่วยจับตัวเอาไว้นะครับ”
“ค่ะ”
“ปกติคุณดาวว่าง่ายแบบนี้ไหมครับ”
“ค่ะ อุ๊ย! ดาวไม่รู้จะพูดอะไรดีน่ะค่ะ” เธอเขินจนแทบทำตัวไม่ถูกต่างหากล่ะ ได้ใกล้ชิดกับเขาขนาดนี้ มันเป็นความใฝ่ฝันของเธอเลยนะ
“เดี๋ยวผมจับเอาไว้นะครับ ค่อยๆ ดำลงไปใต้น้ำ ก่อนดำต้องสูดอากาศหายใจให้เต็มปอดก่อนนะครับ พอเอาหัวลงไปใต้น้ำแล้วก็ค่อยๆ ปล่อยอากาศออกมาทางปากครับ ค่อยๆ ครับ ไม่ต้องรีบ” ดาราวดีสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดก่อนจะค่อยๆ ดำลงไปใต้น้ำ ปล่อยตัวตามสบาย รู้สึกว่าอุ้งมือใหญ่ของเขาช่วยประคองที่เอวของเธอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะโผล่พรวดขึ้นมา รู้สึกว่าถ้าเรา
ไม่เกร็ง ตัวเราก็จะลอย
“ถ้าไม่เกร็งตัวเราก็จะลอยนะคะ”
“ใช่ครับ ถ้าเกร็งเราจะจม จะลนลาน หายใจไม่ถูกจังหวะ น้ำเข้าจมูกได้ เราสูดอากาศหายใจเข้าไปเต็มปอด แล้วก็ค่อยๆ ปล่อยออกมาทางปาก ทำตัวให้ลอย ไม่เกร็ง ร่างกายของเราก็จะลอยครับ”
“เมื่อกี้ดาวกลัว หลับตาปี๋เลย”
“ไม่ต้องกลับตาครับ ลืมตาได้เลย อย่าลืมนะครับว่าคุณใส่แว่นตา ถ้าไม่ลืมตา ว่ายๆ ไปอาจจะไปชนคนอื่นก็เป็นได้”
“ค่ะ”
“ลองใหม่นะครับ” เขาบอกอีก เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะดำลงไปอีก รอบนี้ทะลึ่งพรวดขึ้นมาเร็วมาก เพราะน้ำเข้าตา
“น้ำเข้าตาค่ะ”
“มาครับ ผมช่วย” เขาดึงแว่นดำน้ำออกจากใบหน้าของเธอ ก่อนจะถอดออกแล้วสะบัดเบาๆ ใต้น้ำ
“ทำไมต้องสะบัดใต้น้ำด้วยคะ”
“ก็ให้น้ำออกไปครับ เป็นการล้าง เดี๋ยวผมใส่ให้นะครับ” เขาใส่แว่นตาดำน้ำให้เธอ ดาราวดีหัวใจเต้นแรง เอาอีกแล้ว สัมผัสใกล้ชิดแสนอบอุ่นนี้ทำให้เธอไปไม่เป็น ทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
“เวลาใส่ก็ทำเหมือนผมทำนะครับ กดตัวยางนี้เอาไว้บนหัวเรา แล้วดึงแว่นลงมาให้พอดีกับตาเรา กดเบาๆ ตอนดึงลงมา แค่นี้น้ำก็จะไม่เข้าครับ แต่ถ้าน้ำเข้า เราก็ดึงออกมาเขย่าๆ เบาๆ ในน้ำ แค่นี้ก็โอเคแล้วครับ มันจะกลับมามองเห็นเหมือนเดิม”
“คุณธามคะ”
“ครับ” เขามองหน้าเธอ รอฟังว่าเธอจะพูดอะไร
“ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนคุณธามนะคะ ดาวใฝ่ฝันอยากเป็นเพื่อนคุณธามมาตั้งนานแล้ว”
“ผมมีเพื่อนเยอะแล้วครับ ไม่อยากมีเพื่อนอีก” ดาราวดียอมรับว่าตัวเองจิตตกไปเลย ธามไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอ รู้สึกว่าเหมือนเขาจะตัดรอนเธอเสียอย่างนั้น เธอรู้สึกเสียกำลังใจอย่างบอกไม่ถูก เลยไม่ยอมไปเรียนว่ายน้ำกับเขาอีก แถมยังหลบหน้าหลบตาเขาด้วย เพราะรู้สึกว่าตัวเองหน้าแตกยับเยินที่โดนปฏิเสธแบบนี้
“หนูดาว”
“คะป้า” ดาราวดีสะดุ้งเมื่อโดนป้าจรัสเรียก นอกจากหลบหน้าธามแล้ว ป้าจรัสก็เป็นอีกคนที่เธอหลบหน้าหลบตา เพราะป้าจรัสเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเธอแอบชอบธามมากมายขนาดไหน
“หนูดาวเป็นอะไรจ๊ะ พักนี้หลบหน้าหลบตา”
“เปล่านี่คะ หนูเห็นคุณธามยุ่งๆ เลยไม่อยากรบกวน” เธอเห็นว่าธามยุ่งกับน้องสาวของเพื่อนรักจริงๆ เลยไม่อยากยุ่ง ถ้าแพรทองอยากพิชิตใจธามจริงๆ ก็เอาที่เธอสบายใจ
“ป้าหมายถึงหนูหลบหน้าป้าทำไมคะ ไม่ใช่เรื่องคุณธาม เอ๊ะ! แสดงว่าหลบหน้าคุณธามด้วยเหรอคะนี่”
“เอ่อ...” ดาราวดีอึกอัก
“มีอะไรบอกป้ามาเถอะค่ะ มาถึงขนาดนี้แล้วนะคะ” คนรู้ความจริงทุกอย่างเลยถามตรงๆ ไปเสียเลย
“คือคุณธามน่ะค่ะ เขา เขา...” เธอไม่อยากพูดถึงเขาอีก แม้แต่ความเป็นเพื่อนเขาก็ไม่มีให้เธอ ผู้ชายอะไร ใจร้ายใจดำชะมัด
“ทำไมคะ” ป้าจรัสถามอย่างลุ้นๆ
“เขารังเกียจหนูค่ะป้า”
“หือ...” ป้าจรัสครางคล้ายกับไม่เชื่อ
“รู้ได้ยังไงกันคะ”
“ก็เขาเป็นคนพูดนี่คะ”
“พูดว่ายังไงคะ”
“ป้าอย่ารู้เลยค่ะ หนูไม่อยากพูดถึงอีก”
“ไม่พูดแล้วจะรู้ได้ยังไงคะ”
“หนูไปก่อนนะคะ” เธอรีบเดินหนี ป้าจรัสได้แต่ส่ายหน้าไปมา ในขณะที่ธามยืนมึนๆ อยู่อีกด้าน เขาไปพูดว่ารังเกียจเธอตอนไหนกันนะ มีแต่พยายามจะจีบ
“คุณธามไปพูดอะไรกับหนูดาวกันคะ”
“ผมไม่ได้พูดอะไรเลยครับ”
“แล้วทำไมหนูดาวถึงได้เป็นแบบนี้ไปล่ะคะ”
“ผมก็... ไม่รู้สิครับ ผมไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจเธอเลยนะครับ” เขายอมรับว่ามึนจริงๆ เรื่องของน้องสาวเพื่อนอย่างแพรทองคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว แต่เขาคงต้องคิดบัญชีกับธัญญ์ น้องชายคนเดียวของเขาที่ทำให้แพรทองสร้างเรื่องได้ป่วนขนาดนี้
ดาราวดีกะพริบตาปริบๆ มองสองคนตรงหน้าด้วยความงุนงง คนหนึ่งคือแพรทอง อีกคนคือใครที่เธอไม่รู้จัก หน้าตาคุ้นๆ แพรทองมองเธอไม่วางตา ทำท่าอย่างกับมีอะไรจะพูดกับเธออย่างจริงจัง
“มีอะไรคะ” ดาราวดีหลุดคำถามออกไป นึกขอบคุณที่ตัวเองยังมีสติดีอยู่ แทนที่จะเดินเลี่ยง
“เรียกร้องความสนใจจากพี่ธามเหรอ”
“คะ?” เธองุนงงเป็นไก่ตาแตก
“หลบหน้าหลบตาพี่ธามทำไมนักหนา” แพรทองพูดอย่างเอาเรื่อง แต่โดนผู้ชายที่มาด้วยกระแอมเบาๆ แพรทองเลยสะบัดหน้าใส่ ดาราวดีได้แต่งุนงงว่ามันอะไรกันนักกันหนา
“เธอไม่ต้องการให้ฉันยุ่งกับคุณธามไม่ใช่เหรอไง”
“ก็ใช่ ฉันกลัวพี่ชายที่นับถือของฉันจะเสร็จผู้หญิงไม่ดี”
“หือ...” ท่าทางไม่ได้บอกแบบนั้นเลย ท่าทางแพรทองจะชอบธามเสียมากกว่า แต่เธอไม่เถียง ดาราวดีรอว่าอีกฝ่ายจะพูดว่ากระไรต่อ
“เธอดูซื่อบื้อดี แบบนี้คงไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร”
“หา!” ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย จู่ๆ ก็มีเด็กเมื่อวานซืนมาบอกว่าเธอซื่อบื้อ ควรจะดีใจใช่ไหม
“มีอะไรก็ปรับความเข้าใจกับพี่ธามเสียนะครับ” ธัญญ์พูดบ้าง
“คุณเป็นใครเหรอคะ” หน้าตาคุ้นๆ แบบนี้ทำให้เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน เดาว่าอาจจะเป็นพี่น้องกับธาม
“ผมธัญญ์ครับ เป็นน้องชายคนเดียวของพี่ธามครับ จะมารับน้องแพรกลับเชียงใหม่ ขอให้คุณโชคดีนะครับ”
“ขอบคุณที่อวยพรนะคะ” เธอยิ้มให้เขา คำว่าโชคดีของอีกฝ่ายทำให้เธอคิดว่าเป็นคำอวยพรทั่วไป จึงไม่ได้ติดใจอะไรนัก
“ทำไมหลบหน้าพี่ธามล่ะ” แพรทองยังถามอย่างจริงจัง
- ผู้เขียน
