8
1539 คำ
“ไหนชุดว่ายน้ำของเธอ” จู่ๆ แพรทองเอ่ยถามขึ้น คนถูกถามไม่อยากตอบ แต่ถ้าไม่ตอบ แม่ตัวดีก็จะแผลงฤทธิ์อีก
“อยู่ในห้อง ทำไม”
“ชุดที่พี่ธามซื้อให้เหรอ”
“ใช่ เขาซื้อให้ฉัน”
“ขอดูหน่อย”
“ไม่ให้ดู”
“กล้าเหรอ” แพรทองเตรียมจะกรี๊ดให้ลั่นห้อง ดาราวดียกมือขึ้นเบรก ก่อนที่อีกฝ่ายจะออกฤทธิ์ออกเดชอะไรอีก
แพรทองเดินตามดาราวดีเข้าไปในห้องนอน เธอมองชุดว่ายน้ำของอีกฝ่ายแล้วเบ้ปาก โคตรเชย โคตรเรียบร้อย ซื่อบื้อหรือเปล่าล่ะนี่
“นี่นะเหรอ รสนิยมของเธอ ไม่ใส่กางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวลงเล่นน้ำไปเลยล่ะ”
“ฉันชอบแบบนี้”
“อ้อ... เหรอ เชยชะมัดเลย”
“คุณธามซื้อให้ฉันใส่ ไม่ใช่ซื้อให้เธอ จะเชยขนาดไหนเขาก็ซื้อให้”
“คิดว่าแค่พาไปซื้อ นี่จ่ายเงินซื้อให้เลยเหรอ” แพรทองมองอย่างอิจฉา
“เด็กขี้อิจฉา”
“เธอว่าใคร”
“ใครอยากรับก็รับไปสิ”
“นังมารร้าย” แพรทองพูดอย่างโมโห
“เธอนั่นแหละ นังมารร้าย” ดาราวดีพูดอย่างเหลืออด ทำท่าจะหมุนร่างเดินหนี แต่ต้องตะลึงเมื่ออีกฝ่ายจิกทึ้งชุดว่ายน้ำของเธอจนขาดวิ่น
แควก!!! ดาราวดีบอกตัวเองว่าจะไม่ทนอีก เธอจะต้องพูดเรื่องนี้กับธาม แต่ต้องสั่งสอนยายเด็กแสบนี่ก่อน นี่มันชุดว่ายน้ำของเธอนะ
“จะทำอะไรนะ”
“กล้าดียังไงมาฉีกชุดว่ายน้ำของฉัน”
“กล้าดียังไงมาให้พี่ธามซื้อชุดว่ายน้ำให้”
เพียะ!!! แพรทองตบหน้าอีกฝ่ายจนหน้าหัน เป็นจังหวะที่ดาราวดีพลาดท่าเสียที เธอโมโหมากที่โดนทำลายข้าวของไม่พอ ยังโดนตบอีก วิ่งตามออกมาหมายจะตบแพรทองให้หน้าหัน
เพียะ!!! ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ดาราวดีอ้าปากค้าง เพราะคนที่เธอตบไม่ใช่แพรทอง แต่เป็นธาม เขาหน้าหันไปตามแรงตบ บนใบหน้าขึ้นรอยแดงเป็นรูปฝ่ามืออย่างชัดเจน
“คะ...คุณธาม”
“พี่ธาม ช่วยด้วยค่ะ ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจมาก แพรแค่ขอดูชุดว่ายน้ำก็โมโห อาละวาดใส่แพร บอกว่าชุดว่ายน้ำเชยแสนเชย เขาบอกว่าพี่ธามซื้อให้ บอกว่ามันเชย ไม่อยากใส่ แล้วจู่ๆ ก็ชวนแพรทะเลาะ ฉีกชุดว่ายน้ำของตัวเองค่ะ”
“หา!” คนที่อุทานไม่ใช่ธาม แต่เป็นดาราวดี ยายเด็กเลี้ยงแกะ! ดาราวดีอ้าปากค้าง เธออธิบายไม่ทันจริงๆ ยายปากกรรไกรนี่ทำเธอปวดกบาลไม่เท่าไหร่ ทำให้ธามเข้าใจเธอผิดอีก ธามมองเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เธอสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ!
“ไม่ใช่นะคะ”
“แล้วเขายังจะวิ่งมาตบแพรด้วยนะคะ”
“เธอตบฉันก่อน ดูนี่เลย” ดาราวดีชี้ที่หน้าตัวเองอย่างเหลืออด
“เรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่” ธามถามเสียงขรึม คู่วิวาททั้งสองมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“เอาความจริง” ธามถามย้ำ
“แพรทองฉีกชุดว่ายน้ำของฉันหมดเลยค่ะ แล้วก็พูดจาโกหก เธอไม่อยากนอนที่นี่ คุณธามก็อย่าไปบังคับเธอเลยค่ะ” ดาราวดีพอจะเข้าใจอาการหวงก้างของแพรทอง เธอไม่อยากนอนหลับอยู่ดีๆ บนที่นอนแล้วโดนบีบคอตาย
“แพรทำจริงหรือเปล่า”
“พี่ธามขึ้นเสียงใส่แพรทำไม” แพรทองหน้างอง้ำ
“ถ้านิสัยแบบนี้พี่จะส่งกลับเชียงใหม่”
“ไม่เอานะคะ” แพรทองส่ายหน้าไปมา กว่าจะปิดเทอมมาเจอเขาได้ตั้งหลายเดือน เธอจะมาหาที่กรุงเทพฯ เขาก็เดินทางบ่อย ไม่ว่างบ้าง ติดธุระบ้าง เธอจึงรอให้ปิดเทอม เพื่อที่จะได้มาเยี่ยมเขา เมื่อก่อนเขาก็ให้เธอพัก
อยู่ห้องของเขา แต่พอตอนนี้จะเนรเทศให้เธอไปนอนอยู่กับผู้หญิงที่เขาชอบ มันจะมากเกินไปแล้วนะ
“แล้วเราทำจริงหรือเปล่า” ธามถามกลับเสียงขรึม
“พี่ธามอย่ามาเสียงดังใส่แพรนะ” แพรทองทำหน้าบูดบึ้ง ดาราวดีถอนใจพรืดใหญ่
“พี่ธามเห็นเขาดีกว่าแพรเหรอ”
“แพรครับ มีเหตุผลหน่อย”
“ไม่!!!” แพรทองเสียงแข็ง แต่จู่ๆ เธอก็หอบหายใจหนักขึ้น ธามตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายลงไปชักดิ้นชักงอ
“แพร!” ธามตกใจเป็นอันมากเมื่อเห็นสภาพของแพรทอง เธอคงโมโหจัดจนชัก เพราะแพรทองโดนใครขัดใจเป็นไม่ได้
“เธอเป็นอะไรคะ” ดาราวดีตกใจเป็นที่สุด เมื่อเห็นสภาพนั้นของแพรทอง
“ช่วยหน่อยครับคุณดาว ไปหาอะไรมายัดปากเธอหน่อย” ธามรีบประคองร่างของน้องสาวเพื่อนรักเอาไว้ ทั้งธามและดาราวดีรีบช่วยกันปฐมพยาบาลจนแพรทองอาการดีขึ้น เธอเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ กอดธามเอาไว้แน่น ชายหนุ่มขอโทษขอโพยเจ้าของห้อง ก่อนจะอุ้มแพรทองกลับไปยังห้องของตัวเอง ดาราวดีเป็นคนช่วยเก็บของใช้ส่วนตัวอีกฝ่ายตามไปด้วยอย่างมึนงง ถึงจะไม่ชอบแพรทองนัก แต่ก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นอะไรไป เพราะดูธามจะห่วงแพรทองเอามากๆ
ดาราวดีคิดว่าจะไม่ได้ว่ายน้ำกับธามกับเสียแล้ว แต่จู่ๆ ยายตัวแสบที่ทำให้เธอตกอกตกใจเพราะลงไปชักดิ้นชักงอ กลับเอาชุดว่ายน้ำใส่ถุงมายื่นให้เธอ หล่อนมาพร้อมกับธาม เขามองเธออย่างขอโทษขอโพย เธออยากจะถามเขาว่าทำไมน้องสาวเพื่อนถึงมีความสำคัญกับเขาขนาดนี้ แต่ปากเจ้ากรรมก็พูดไม่ออก
“ชุดว่ายน้ำ ไปว่ายน้ำกัน” แน่ะ! ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
“ไปว่ายน้ำกันครับ ผมรับปากให้ว่าจะสอนคุณดาว”
“แล้วอาการของแพรทองล่ะคะ” เธอมองแพรทองตั้งแต่หัวจรดเท้า กลัวๆ ว่าไปว่ายน้ำแล้วเกิดชักดิ้นชักงอในน้ำขึ้นมาจะเป็นอะไรไป
“ฉันหายแล้ว” แพรทองตอบ ก่อนจะคล้องแขนธามเอาไว้
“อ้อ... หายแล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วง” เธอพูดจากใจ
“เป็นห่วงฉันด้วยเหรอ” แพรทองมองอย่างไม่เชื่อ
“ไปเถอะครับ ไปว่ายน้ำกัน” ธามเอ่ยชวนอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนิ่มนวล
“ชุดว่ายน้ำ เอ่อ มันโป๊ไปน่ะค่ะ ฉันไม่กล้าใส่หรอก” ดาราวดีมองชุดว่ายน้ำในถุงแล้วส่ายหน้าไปมา ธามเองไม่ได้สนใจหรอกว่าเป็นชุดแบบไหน เพราะแพรทองขอโทษเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะบอกว่าขอยกชุดว่ายน้ำของตัวเองให้
ดาราวดีใส่ไปก่อน เพราะเป็นชุดว่ายน้ำช่วงที่เธอน้ำหนักเยอะกว่านี้ ดาราวดีน่าจะใส่ได้
“มันมีแต่ชุดแบบนี้แหละ เขาไม่ไป งั้นเราไปกันสองคนนะคะพี่ธาม” แพรทองยิ้มร่า เธอรู้ว่าดาราวดีกลัวโป๊ คงไม่กล้าใส่ชุดว่ายน้ำที่เธอเอามาให้เด็ดขาด ดาราวดีเม้มปากแน่น มองอีกฝ่ายที่ยักคิ้วหลิ่วตาให้เธออย่างผู้มีชัย บ่งบอกว่าจงใจแกล้งเธอ
“ฉันไปค่ะ คุณธาม” ดาราวดีสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะโพล่งออกมา พูดไปก็อยากจะตบปากตัวเองนัก นี่เธอพูดบ้าอะไรออกไป ใครจะกล้าใส่ชุดว่ายน้ำพวกนี้กันล่ะ
“ผมจะสอนว่ายน้ำให้คุณดาวตามที่สัญญาเอาไว้ครับ” ยิ้มของเขาทำให้เธอเกือบละลาย ถ้าไม่หันไปเห็นดวงตาเขียวปัดของอีกฝ่ายจ้องมองมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“ค่ะ” ดาราวดียิ้มรับ เอาไงเอากัน!
แพรทองเล่นน้ำกับธามอย่างมีความสุข เธอคิดว่าอย่างไรเสียดาราวดีคงไม่กล้ามาเล่นน้ำแน่ๆ เพราะอีกฝ่ายคงไม่กล้ามาว่ายน้ำอย่างแน่นอน
“พี่ธามคะ ว้าย!” แพรทองโผเข้าหาธาม กอดอีกฝ่าย หัวเราะอย่างมีความสุข “มองหาใครคะ พี่ธาม” แพรทองเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ
“คุณดาวยังไม่มาอีก” ดาราวดีบอกว่าจะตามลงมา ให้เขาลงมาก่อน เขาเลยต้องพาแพรทองลงมาว่ายน้ำก่อน
“เขาคงไม่มาหรอกค่ะ”
“อ้าว... ทำไมล่ะ”
“แพรไม่รู้หรอกค่ะ แค่เดาเอาว่าเขาคงไม่มา”
“คุณดาวจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” ธามทำท่าผละจากตัวแพรทอง แต่อีกฝ่ายเกาะเอาไว้แน่นเหมือนลูกลิง
“พี่ธามจะไปไหนคะ เล่นน้ำกับแพรก่อน ถ้าเขาจะมาก็มาเองแหละค่ะ ไม่ใช่เด็กเสียหน่อย ไม่เห็นต้องให้ไปตามเลย”
“พี่จะไปดูคุณดาวหน่อย”
“ไม่ต้องไปหรอกค่ะ” แพรดาวไม่ยอมให้เขาไปไหน
- ผู้เขียน
