“เราจัดกันเล็กๆ แล้วก็กะทันหันนิดหน่อย เลยไม่ได้เชิญใครน่ะครับเม” พีรพลอธิบายเหตุผลให้เมธาวีฟัง แล้วสบตาภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ
“กะทันหัน! น้องพิมพ์...เอ่อ...ป่องหรือคะ”
“แค้กๆ” พิมพ์รพีพรสำลักน้ำที่กำลังยกขึ้นดื่มทันที
“ไม่มีใครป่องหรอกแม่เม หนุ่มสาวเขาใจร้อนอยากทำอะไรให้มันถูกต้องตามประเพณี ย่าเห็นว่าเหมาะสมกันดี เลยรีบๆจัดงานให้ คนแก่อย่างย่าจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ได้เห็นหลานเป็นฝั่งเป็นฝาก็สุขใจนอนตายตาหลับแล้ว”
ย่าพรพูดเนิบๆ ตอบข้อสงสัยให้เมธาวีที่ดูจะอยากรู้สาเหตุการแต่งงานของหลานสาวคนเล็กเหลือเกิน
“ย่าต้องอยู่กับพวกเราไปนานๆ อยู่เลี้ยงลูกให้ยายพิมพ์จนโตเลยนะครับ พิมพ์รีบๆผลิตเหลนมาให้ย่าเลี้ยงนะ พีทกับแพทนานๆจะได้มาเยี่ยม ถ้าพิมพ์มีเหลนให้ย่าสักสองสามคน ย่าคงไม่เหงา ใช่ไหมครับย่า”
คนที่ถูกพี่ชายยุให้มีลูกปั้นสีหน้าได้ยากเย็นนัก ย่าพรยิ้มและหันมาสบตากับหลานสาวคนเล็ก
“ย่าจะรอเ
