การทรมานใดจะขมขื่นเท่ากับการที่ต้องแยกจากคนรัก
มู่เหวินจิ้งไม่เป็นอันกินอันนอนอยู่หลายวัน ไปทำงานทีก็เหม่อลอยจนพวกทหารพากันสงสัยว่าสิ่งใดทำให้เสือน้ำแข็งตัวนี้จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย
ตรงข้ามกับอวี่เยียนที่ได้พักผ่อนอย่างสบายใจ กินอิ่มนอนหลับจนร่างกายเริ่มมีเนื้อมีหนังมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
“อีกสามวันก็ถึงวันงานแล้ว ตื่นเต้นหรือไม่” มู่หนิงจินเอ่ยถามขณะช่วยอวี่เยียนตรวจดูชุดและเครื่องประดับที่จะใส่ในงานแต่ง
“ตื่นเต้นมาก ข้า...ข้าไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้แต่งงาน”
เพราะเจตนารมณ์แรกคือการปลีกตัวออกจากเรื่องราวของนิยาย หลังช่วยชีวิตพระเอก ก็ขอเรียกสิ้นน้ำใจสักหน่อยจากนั้นจึงจะปลีกวิเวกไปใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุข
แต่...หลังจากได้นั่งคิดนอนคิดโดยถี่ถ้วน หลายๆ อย่างเริ่มเปลี่ยนไปจากเนื้อเรื่องเดิมที่เคยอ่าน ทั้งนิสัยของมู่เหวินจิ้งที่ดูจริงใจ มู่ฮูหยินที่ไม่ได้ใจร้ายหรือกีดกันนา
