คาสโนวาล่ารัก #9 มันคือแผน
1824 คำ
ช่วงเย็นของวันนั้น เอเรนาสขับรถพานิสามาที่ห้องของเธอเพื่อไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ตามที่หญิงสาวต้องการ ชายหนุ่มเดินตามนิสาขึ้นบันไดด้วยอาการเหนื่อยล้า เพราะห้องของเธออยู่ชั้นห้า ซึ่งเป็นชั้นบนสุดของอะพาร์ตเมนต์ ที่นี่ไม่ลิฟต์ ทำให้ต้องเดินขึ้นลงทางบันไดเท่านั้น
“เหนื่อยจังเลย อยู่ได้ยังไงหอแบบนี้”
เอเรนาสเข้ามาในห้องนิสาเรียบร้อยก็ล้มตัวลงบนที่นอนแล้วบ่นกระปอดกระแปด หายใจเหนื่อยหอบเพราะเขาไม่เคยเดินขึ้นบันไดหลายขั้นแบบนี้มาก่อน ไม่เข้าใจทำไมนิสาถึงเลือกพักที่นี่
“คุณพี่เอนาสเจ้าขา น้องนิสาคนนี้ไม่มีเงินทองมากมายที่จะไปหาหอพักไฮโซหรอกนะ หอนี้มีราคาถูกถึงได้เลือก เข้าใจไว้ด้วยนะคะ คุณพี่เอนาส”
นิสาเอามือขึ้นมาเท้าสะเอวแล้วพูดเป็นประโยคยาว ๆ ด้วยน้ำเสียงกึ่งประชด
เธอไม่ได้เป็นคนมีเงินถึงจะไปเช่าห้องเดือนละหลายพันอยู่ ถึงแม้จะมีเงินมรดกจากคุณยายที่ท่านทิ้งเอาไว้ แต่ก็ใช่ว่าจะเอามาใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายได้
“แหะ ๆ ๆ ๆ พี่ก็แค่บ่นเท่านั้นเอง อย่าคิดมากเลย เรามาเก็บของดีกว่า จะได้กลับบ้านของเราสักที ห้องนี้มันร้อนนะจ๊ะ”
เอเรนาสรีบยิ้มแห้ง ๆ ให้เมียสาว แล้วหันไปมองรอบ ๆ อย่างพินิจพิจารณา ถ้าเป็นเขาคงอยู่ไม่ได้แน่เพราะมันไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลย นอกจากทีวีจอเล็ก ตู้เย็นเก่า ๆ และพัดลม จากนั้นก็เด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนเพื่อช่วยเมียสาวเก็บของ
นิสาขี้เกียจพูดมากจึงเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางมายัดเสื้อผ้ากับของใช้แค่บางส่วนเท่านั้น เพราะคิดว่าคงไปไม่นาน แต่เอเรนาสกลับบอกว่าของที่เหลือจะให้ลูกน้องมาขนไปบริจาคแล้วคืนห้องนี้ให้กับเจ้าของอะพาร์ตเมนต์
“ไม่ได้นะ ถ้าคืนห้องนี้ไปแล้วนิสาจะอยู่ที่ไหน”
“นิสาก็อยู่กับพี่ไง”
“พอพี่เอนาสกลับประเทศของพี่แล้วนิสาจะทำยังไง”
“นิสาก็ต้องไปกับพี่สิ ผัวไปไหนเมียก็ไปนั่น ไม่เห็นจะยากเลย”
“เฮ้อ เอาที่พี่สบายใจเถอะค่ะ ขนของลงไปคนเดียวเลยนะคะ นิสาขี้เกียจ”
“คนเดียวเลยเหรอ แต่กระเป๋าหลายใบนะ แถมลิฟต์ก็ไม่มี”
“แค่นี้ทำไม่ได้! งั้นนิสาก็ไม่ไป เชอะ”
“ได้จ้ะ ได้ แค่นี้สบายมาก ไปเถอะ”
“หึหึ ดีมากค่ะ” นิสายิ้มให้เอเรนาสด้วยความสะใจที่สามารถเล่นงานเขาได้ จากนั้นก็เดินนำชายหนุ่มเดินลงมาชั้นล่างของอะพาร์ตเมนต์เพื่อทำเรื่องคืนห้อง
เอเรนาสเดินลงมาอย่างทุลักทุเลเพราะถือของเองทุกอย่างคนเดียว และแอบคาดโทษหญิงสาวในใจข้อหาใช้งานเขาหนักเกินไป แล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายเมื่อคิดได้ว่าจะลงโทษเธอด้วยวิธีไหน
“พี่เอนาสเดินเร็ว ๆ หน่อย ยืนยิ้มอยู่ได้ มีแผนชั่วอะไรใช่ไหม”
“เปล่า ไม่มีเลย พี่แค่มีความสุขเท่านั้นเอง”
“อย่าให้รู้นะ ว่ากำลังวางแผนชั่วเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”
“จ้ะ ๆ แล้วเรียกพี่มีอะไรเหรอ”
“เรียกมาให้จ่ายเงิน เขาคิดค่าปรับข้อหาจะออกแต่ไม่บอกล่วงหน้า”
“อ้อ จ้าๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง” เอเรนาสรีบหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วดึงเงินใบสีเทาออกมาให้เจ้าของอะพาร์ตเมนต์ด้วยความยินดี ไม่ต้องทอนและแอบกระซิบกับเจ้าของอะพาร์ตเมนต์ว่า เขาคือสามีของนิสา อยากพาเมียไปอยู่ด้วย ก็เลยต้องให้เธอคืนห้อง ทำให้หญิงสาวหน้าแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เพราะเขากระซิบเบาที่ไหน พูดดังจนคนที่กำลังเดินไปเดินมาได้ยินกันหมด
เมื่อกลับมาถึงคอนโดทั้ง สองคนก็ได้รับข่าวจากนัดดากับเอเรนอสว่ากำลังจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันข้างหน้า ทำให้เช้าวันใหม่ทั้งคู่ต้องเดินทางไปที่จังหวัดพิจิตรซึ่งเป็นบ้านเกิดของนิสาทันที
คราแรกหญิงสาวต้องการเดินทางแยกกันเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยว่าทำไมทั้งคู่ถึงมาด้วยกันได้ แต่เอเรนาสไม่ยอม และหาวิธีที่ทำให้เธอยอมจนได้โดยการจับนิสาขึ้นเตียงแล้วทรมานด้วยไฟสวาท จนเธอต้องยอมแพ้ให้เขาเดินทางไปพร้อมกับตนเอง โชคดีที่หญิงสาวสามารถหาข้อแก้ตัวบอกกับทุกคนได้จึงทำให้ไม่มีใครสงสัย
วันแต่งงานของเอเรนอสกับนัดดา
นิสาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืดเพื่อแต่งตัว แต่งหน้า ทำผม เพราะเธอรับหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว วันนี้เป็นวันดีของเพื่อนสนิท เธอจึงอดตื่นเต้นแทนเจ้าสาวไม่ได้ และช่วยต้อนรับแขกที่มางานทั้งวัน เมื่อพิธีการต่าง ๆ ในช่วงเที่ยงผ่านพ้นไปก็ถึงเวลาของงานกินเลี้ยงช่วงเย็น
“นี่ของฉันให้แก ดีใจด้วยนะคะ พี่เอริค”
นิสายื่นของขวัญให้เพื่อนสนิทแล้วส่งยิ้มให้กับเจ้าบ่าวด้วยความปลื้มใจ เธอไม่คิดเลยว่านัดดาจะได้แต่งงานก่อนตนเองทั้ง ๆ ที่หญิงสาวไม่เคยมีแฟนมาก่อน
“ขอบคุณครับนิสา เดี๋ยวพี่ขอตัวไปคุยกับแดเนียลสักครู่นะ ไปไอ้นาส” เอเรนอสอยากให้สองสาวได้อยู่ด้วยกันสองคน จึงดึงน้องชายตัวดีไปหาแดเนียล
เขารู้สึกรำคาญน้องชายมากที่ทำตัวเป็นเงาเดินตามนิสาทั้งวัน เมื่อสองหนุ่มเดินออกไป นัดดาก็หันมาคุยกับนิสาทันที
วันนี้ทั้งวันเธอแทบจะไม่ได้คุยกับเพื่อนสนิทเลยเพราะมัวแต่รับแขกที่มางานแต่งของตนเองอย่างไม่ขาดสาย
“ขอบใจมากนะแก จริง ๆ ไม่ต้องให้อะไรก็ได้ แค่แกมางานแต่งของฉันก็พอ มาช่วยงานตั้งหลายวันแล้วยังจะมาให้ของขวัญอีก ฉันเกรงใจจังเลย”
“โอ๊ย นัดเกรงใจอะไรกัน เดี๋ยวฉันแต่งงานแกก็ต้องไปช่วยเหมือนกัน จริงไหม”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ แกพูดถูก ว่าแต่มีแฟนใหม่แล้วเหรอ ถึงพูดเรื่องแต่งงาน”
“ยังไม่มีหรอก ขออยู่โสด ๆ สวย ๆ แบบนี้ก่อน เบื่อพวกผู้ชาย”
“ไม่สนใจพี่เอนาสบ้างเหรอ ฉันเห็นเขามองแกตลอดเลย”
“ไม่สน เจ้าชู้จะตาย ชอบไม่ลงหรอก”
“จ้า ๆ ถ้าเปลี่ยนใจชอบพี่เอนาสเมื่อไหร่บอกฉันนะ เดี๋ยวฉันจะบอกให้พี่เอริคช่วยเอง”
“ไม่มีทางแน่นอน” นิสาส่ายหัวไปมาปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนสนิท ทั้งที่ในใจเริ่มหวั่นไหวและสับสนว่าจริง ๆ แล้วตนเองรู้สึกอย่างไรกับชายหนุ่มกันแน่
เพราะวันนี้เธอเห็นสายตาของสาว ๆ ในงานจ้องชายหนุ่มเหมือนจะกินเข้าไปทั้งตัว รู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ และรู้สึกดีไม่น้อยที่เอเรนาสไม่สนใจใครนอกจากตนเอง เพราะเขาเดินตามเธอไปทุกที่แบบไม่ห่างจนทำให้หลาย ๆ คนพูดว่าเราสองคนคือคู่รักกัน
ทางด้านเอเรนาส หลังจากที่ถูกพี่ชายลากออกไปนั่งอีกโต๊ะก็โดนชายหนุ่มซักฟอกทันทีถึงพฤติกรรมของเขาที่คอยเดินตามนิสาต้อย ๆ ราวกับว่าคือเงาของเธออย่างไรอย่างนั้น
“ถามจริง ๆ เถอะ ทำไมวันนี้แกต้องเดินตามนิสาด้วย”
เอเรนอสสอบถามน้องชายด้วยความสงสัย ไม่ใช่แค่เขานะที่สงสัย พ่อแม่และคนอื่น ๆ ก็สงสัย ยิ่งได้เห็นภาพเอเรนาสทำตาเขียวใส่พวกผู้ชายที่เข้ามาขายขนมจีบให้นิสาเขาก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น ทำไม
เอเรนาสถึงทำตัวเหมือนเจ้าข้าวเจ้าของหวงนิสาแบบนี้
“หึหึ แล้วพี่คิดว่ายังไง” คนเจ้าแผนการยิ้มออกมาที่มุมปากพร้อมกับยักคิ้วอย่างกวน ๆ ให้พี่ชาย เขาตั้งใจไว้แล้วว่าวันนี้จะทำให้ทุกคนสงสัยถึงความสัมพันธ์ของตนเองกับนิสา และมันก็เป็นไปอย่างที่เขาต้องการจริง ๆ โดยที่เขาไม่ต้องผิดสัญญา
“อย่าบอกว่าแกกับนิสา ... ไปถึงขั้นนั้นกันแล้ว”
“อืม ตามที่พี่เข้าใจ แต่พี่อย่าบอกน้องนัดนะ เพราะนิสาไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้ แม้แต่พี่หรือเมียพี่จนกว่าเธอจะรักผม”
“แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง พี่เห็นเขาไม่ได้สนใจแกเลยสักนิด”
“คือเรื่องมันเป็นแบบนี้....”
เอเรนาสเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายฟังอย่างละเอียดยิบ ตั้งแต่เรื่องที่เขาบินกลับมาประเทศไทย จนถึงเรื่องที่นิสาคิดว่าตนเองเป็นเกย์
เอเรนอสหัวเราะเสียงดังลั่นอย่างขบขันเมื่อรู้ถึงสาเหตุของเรื่องทั้งหมด เขาไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะเข้าใจผิดคิดว่าเอเรนาสเป็นเกย์ทั้ง ๆ ที่ชายหนุ่มเปลี่ยนผู้หญิงออกจะบ่อย
“แกถามนิสาไหม ทำไมถึงเข้าใจผิด คิดว่าแกเป็นเกย์”
“อืม ถาม เธอบอกว่าเห็นผมกับพีทกอดกันตรงหน้าบ้านพักที่เกาะล้านแล้วหายเข้าไปในบ้านด้วยกัน พอกลับมาเสื้อผ้าที่ผมใส่ไม่เหมือนเดิม เธอก็เลยเข้าใจว่าผมกับพีทไปทำอะไรทำนองนั้น”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ เออว่ะ ถ้าเป็นพี่ก็คิดนะโว้ย ผู้ชายกอดกัน หอมแก้มกันอีก มันจะคิดเป็นอื่นได้ยังไง”
“ก็นั่นน่ะสิ ถึงต้องพิสูจน์ไงว่าไม่ได้เป็นเกย์”
“ข้ออ้างน่ะสิ จริง ๆ แกอยากได้เขาเป็นเมียจนตัวสั่นมากกว่า”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ สมแล้วกับที่เป็นพี่ผม”
“แล้วจะบอกมัมกับแด๊ดไหม ถ้ามัมรู้นะคงดีใจมาก”
“บอกเองไม่ได้หรอก สัญญากับนิสาเอาไว้ แต่ถ้ามัมกับแด๊ดรู้เองผมก็ไม่ผิดสัญญาใช่ไหม”
“นี่แกวางแผนจะทำอะไรอีก”
“เดี๋ยวพี่ก็รู้เอง หึหึ” เอเรนาสพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ เขาวางแผนไว้แล้วว่าจะทำอย่างไรบิดา มารดา และทุก ๆ คนถึงจะรู้เรื่องนี้โดยที่เขาไม่ต้องผิดสัญญา อีกไม่นานหรอก นิสาก็จะกลายเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
เขาต้องได้ทั้งตัวและหัวใจของเธอมาครอบครองแน่นอน เมื่อคิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้พี่ชายอย่างมีความสุข จนเจ้าบ่าวรำคาญหนีไปหาเจ้าสาวของตนเองทันที ปล่อยให้เอเรนาสนั่งยิ้มอยู่คนเดียว
- ผู้เขียน
