คาสโนวาล่ารัก

คาสโนวาล่ารัก #8 ข้อตกลง

ช่วงบ่ายของวัน นิสาตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยขบไปทั้งตัว เธอพยายามเอาตัวเองออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มแต่ก็ไม่สำเร็จ จึงตัดสินใจหยิกไปที่หน้าท้องของเอเรนาสอย่างแรงเพื่อให้เขาตื่น

ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีแล้วร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดอย่างน่าสงสาร

“โอ๊ย เจ็บนะ หยิกพี่ทำไม” เอเรนาสเด้งตัวขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วจ้องหญิงสาวเขม็งพร้อมกับลูบหน้าท้องไปด้วยเพราะนิสาหยิกแบบไม่ออมแรง

“เจ็บน่ะสิดี ชิ” หญิงสาวมองชายหนุ่มตาขวางไม่พอใจกับการกระทำของเขาแล้วค่อย ๆ เดินลงจากเตียงด้วยความยากลำบากเพราะเจ็บตรงกลางกาย เพื่อไปอาบน้ำจะได้กลับห้องพักของตนเองเสียที

ตอนนี้เธอไม่อยากมองหน้าชายหนุ่มเลยสักนิด กลัวว่าจะอดใจไม่ไหวแล้วคว้าโคมไฟที่วางอยู่ตรงหัวเตียงขึ้นมาตีหัวเอเรนาสให้หายแค้น

“นิสาจะไปไหน”

ชายหนุ่มเห็นเมียหมาด ๆ พยายามจะลงจากเตียงอย่างทุลักทุเลจึงถามด้วยความเป็นห่วง แต่กลับโดนหญิงสาวเมินใส่ ไม่ยอมมองหน้าจนเขาใจเสียกลัวเธอจะเกลียดตนเอง

“...................” นิสาไม่สนใจจะตอบคำถามของเอเรนาส เมื่อลงมายืนบนพื้นสำเร็จก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำช้า ๆ เพื่อไม่ให้ใจกลางความเป็นหญิงเจ็บมากขึ้น แต่เธอก้าวได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนคนหื่นอุ้มขึ้นมาแนบออกอย่างถือวิสาสะไม่ขออนุญาตสักคำ

หญิงสาวจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วเอามือขึ้นมาคล้องคอชายหนุ่มอัตโนมัติตามสัญชาตญาณเพราะกลัวตกลงไปบนพื้น

“หึหึ ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ไม่ทำเมียตกบนพื้นแน่นอน”

เอเรนาสยิ้มมุมปากแล้วเดินลิ่ว ๆ พาคนในอ้อมแขนเข้าห้องน้ำแต่ใช่ว่าจะอุ้มเธอได้สบาย ๆ เพราะหญิงสาวดิ้นไม่หยุดจนเขาต้องขู่ว่า ถ้ายังดิ้นไม่เลิกจะพาไปบนเตียงแทน

เธอจึงยอมหยุดและให้ชายหนุ่มอุ้มไปส่งที่ห้องน้ำแต่โดยดี

“ออกไปได้แล้ว คนจะอาบน้ำ ยืนมองอยู่ได้”

นิสาบ่นทันทีที่สามารถยืนบนพื้นด้วยขาของตนเอง เธอไม่เข้าใจเอเรนาสจริง ๆ จะยืนยิ้มจ้องหน้าเธอเหมือนคนบ้าทำไม คนฉี่จะราดอยู่แล้วยังไม่ยอมออกไปอีก โชคดีที่ตื่นขึ้นมาร่างกายมีเสื้อผ้าปกปิดไม่อย่างนั้นเธอคงกรี๊ดคอนโดแตกแน่

“ก็คนมันอยากมองหน้าเมียนาน ๆ ให้พี่อาบน้ำด้วยนะ พี่สัญญาว่าจะอาบน้ำเฉย ๆ ไม่ทำอย่างอื่น”

“ไม่ก็คือไม่ จะออกไปดี ๆ หรือจะให้ใช้กำลังก่อนถึงจะออกไป”

“ใจร้ายจังเลย ใช่สิได้พี่เป็นผัวแล้วนี่จะทำอะไรก็ได้ใช่ไหม เฮ้อ ออกไปก็ได้”

นิสาอ้าปากค้างตกใจกับประโยคบอกเล่าของเอเรนาส เธอยังไม่ทันจะพูดอะไรชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยท่าทางงอน ๆ ทำเหมือนกับว่าเธอผิดที่ไม่ยอมให้เขาอาบน้ำด้วย ทั้ง ๆ ที่เธอต่างหากต้องเป็นฝ่ายโกรธ ไม่ใช่เขา

“เฮ้อ มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย โอ๊ย เซ็ง” นิสามองในกระจก เห็นสภาพตนเองเหมือนโดนรุมโทรมแล้วรู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที ยิ่งเห็นเต้าอวบทั้งสองข้างมีแต่รอยดูด รอยบีบ รอยกัด ก็รู้สึกหนักอกหนักใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะดูท่าทางเอเรนาสไม่ยอมปล่อยตนเองง่าย ๆ แน่ เธอไม่ใช่คนหัวโบราณที่ต้องร้องห่มร้องไห้เมื่อเสียความบริสุทธิ์แต่กลัวจะท้องมากกว่า จากนั้นก็เดินลงไปในอ่างน้ำเพื่อแช่น้ำอุ่นสักหน่อย ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นค่อยคิดหาทางออกอีกที

ทางด้านเอเรนาสเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยก็ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าประตูด้วยความเจ้าเล่ห์

เขาไม่ได้งอนเธอหรอก แค่แสดงละครนิด ๆ หน่อย ๆ เพื่อให้ชีวิตคู่มีสีสันก็เท่านั้น คิดหรือว่าคำพูดแค่นี้จะทำให้เขาถอดใจแล้วปล่อยเธอไป คนอย่างเอเรนาสไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา ยังไงมันต้องได้สักทาง

คิดได้อย่างนั้นชายหนุ่มก็หัวเราะเบา ๆ เหมือนกับตัวร้ายในละครแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์โทร.หาแรนดอลให้จัดการเรื่องอาหาร

หลังจากอาบน้ำเสร็จนิสาก็ค่อย ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างช้า ๆ เพราะยังเจ็บตรงใจกลางความเป็นหญิง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะขอความช่วยเหลือจากเอเรนาส

เธอหันไปมองรอบ ๆ ไม่เห็นชายหนุ่มอยู่ในห้องนอนจึงถือวิสาสะเดินไปที่ตู้เก็บเสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาออกมาใส่เพราะไม่มีเสื้อผ้าอื่นให้ใส่ ส่วนเสื้อผ้าของตนเองน่ะหรือ ไม่ต้องพูดถึง เมื่อคืนโดนคนหื่นกระชากจนขาดวิ่นหมด ใส่ไม่ได้แน่นอน

“ใส่เสื้อตัวนี้ก็แล้วกัน” นิสาพูดจบก็ดึงเสื้อของชายหนุ่มออกมาแล้วสลัดผ้าขนหนูออกจากตัวจนร่างกายเปลือยเปล่า ทำให้เอเรนาสที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ยิ้มด้วยความพึงพอใจยืนมองเธออย่างชื่นชม

“ยั่วพี่แบบนี้ระวังจะไม่ได้ลงจากเตียงนะครับ”

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า จ้องร่างเมียสาวตาเป็นมันแล้วกอดอกยืนพิงประตูห้องนอนแบบหล่อ ๆ มองนิสาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาหื่นกระหาย

“ว้าย คนบ้า เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อน ลามก หันหน้าไปทางอื่นเลยนะ” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนหื่นจึงรีบคว้าผ้าขนหนูที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาปกปิดร่างกายเพราะกลัว

เอเรนาสจะทำแบบเมื่อคืนอีก

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่ต้องอายหรอกน่า พี่เห็นหมดแล้ว พี่แค่เข้ามาดู เห็นอาบน้ำนาน นิสาแต่งตัวเถอะจะได้ออกไปกินข้าว”

เอเรนาสหัวเราะเสียงดังอย่างชอบใจเมื่อเห็นนิสาหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก

“คุณก็ออกไปสิ ฉันจะแต่งตัวยังไงถ้าคุณยังจ้องอยู่แบบนี้”

หญิงสาวเปลี่ยนสรรพนามเรียกชายหนุ่มเพราะโกรธที่เขาล่วงเกินตนเอง ทำให้เอเรนาสหน้าตึงขึ้นมาทันที

ไม่พอใจอย่างมากที่เธอทำตัวเหินห่างจึงก้าวเท้าเข้ามาประชิดตัวนิสาอย่างรวดเร็วแล้วดึงเธอเข้ามาจูบเพื่อเป็นการลงโทษ แต่จูบของเขานั้นทั้งอ่อนโยนและเร่าร้อนจนหญิงสาวอ่อนระทวยยืนแทบไม่อยู่ ต้องรีบเอามือขึ้นไปเกาะบนบ่าแกร่งของเอเรนาสเพื่อเป็นหลักยึด

“จุ๊บ คราวหน้าถ้าเรียกแบบเมื่อกี้อีกโดนหนักกว่านี้แน่ เข้าใจไหม” เอเรนาสถอนจูบออกมาด้วยความเสียดาย แต่ต้องทำเพราะกลัวเมียสาวจะขาดใจตายเสียก่อน แล้วขู่เธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เขาไม่ชอบที่หญิงสาวทำตัวห่างเหินเรียกฉันเรียกคุณ ทั้ง ๆ ที่เป็นผัวเมียกัน ถึงแม้เธอจะไม่ยังยอมรับเขาเป็นผัวก็ตาม

“อืม” นิสาตอบแบบงึมงำไม่เต็มเสียงเพราะเขินกับการกระทำของเอเรนาส เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงยอมให้เขาจูบเอา ๆ แบบนี้ แล้วซบลงบนอกของชายหนุ่มเพื่อซ่อนรอยยิ้มเขินอายไม่ให้เขาเห็น

“ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวพี่อุ้มพาออกไปเอง”

นิสาพยักหน้าอยู่ตรงอกของชายหนุ่มไม่มีอาการขัดขืนแต่อย่างใด เพราะกลัวเอเรนาสจะลงโทษแบบเมื่อกี้อีก

ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจที่เมียสาวกลัวการลงโทษของตนเอง เห็นทีเขาต้องหาเรื่องลงโทษบ่อย ๆ นิสาจะได้ว่านอนสอนง่ายอย่างเช่นตอนนี้ จากนั้นเขาก็อุ้มหญิงสาวเดินออกมาที่โต๊ะอาหารซึ่งมีกับข้าวหน้าตาน่าทานหลายอย่างวางเรียงราย

ในระหว่างกินข้าว นิสาไม่ได้สนใจมองหน้าเอเรนาสสักนิดเพราะหิวจัด รีบตักอาหารตรงหน้าเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างเอร็ดอร่อยจนลืมไปเลยว่าตนเองต้องกินยาคุมฉุกเฉิน เมื่ออาหารหมดลงทุกจานหญิงสาวก็ยกน้ำขึ้นมาดื่มแล้วจ้องหน้าเอเรนาสเพื่อพูดในสิ่งที่คิด

“นิสามีเรื่องจะตกลงกับพี่เอนาส”

“ครับ มีอะไรจะพูดบอกมาได้เลย”

“นิสาขอให้เรื่องของเราเป็นความลับ ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดแม้กระทั่งพี่เอริคและนัดดา”

“ทำไมกัน ทำไมต้องปิดเป็นความลับพี่ไม่เข้าใจ”

“เพราะเรื่องเมื่อคืนมันเกิดจากความผิดพลาด เราสองคนไม่ได้ทำไปเพราะรัก”

“ไม่ใช่ พี่ทำไปเพราะพี่รักนิสาจริง ๆ ไม่งั้นพี่ไม่ทำหรอกนะ เข้าใจไว้ด้วย”

“แต่เราเพิ่งรู้จักกันเองนะคะ พี่จะรักนิสาได้ยังไง”

“เวลาไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับพี่ ถ้ามั่นใจว่ารัก พี่จะพูดออกมาทันที ไม่เก็บไว้หรอก พี่รักนิสาจริง ๆ นะครับ ถึงแม้เราจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่พี่มั่นใจว่าพี่รักนิสา”

“เฮ้อ แต่นิสาไม่ได้รักพี่เอนาส เราเพิ่งเจอกันเอง แล้วนิสาก็ไม่เชื่อด้วยว่าพี่จะรักนิสาจริง ๆ ผู้ชายเบื่อง่ายจะตาย”

“ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ นิสาไม่รักพี่ตอนนี้แต่รักพี่ตอนหน้าก็ได้ พี่ไม่รีบ เอาเป็นว่าทำตามที่นิสาต้องการก็แล้วกัน พี่จะยอมเก็บเรื่องความสัมพันธ์ของเราไว้เป็นความลับ แต่พี่มีข้อแม้”

“ข้อแม้อะไร”

“หึหึ นิสาต้องย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่ เพราะพี่จะย้ายมาทำงานที่ประเทศไทยหนึ่งปี”

“ไม่เอาเด็ดขาด ไม่มีทาง”

“ถ้าไม่ทำตามข้อตกลง พี่ก็จะบอกทุกคนว่าเราเป็นอะไรกัน”

“คนเอาแต่ใจ! เผด็จการที่สุด!”

“เร็ว ๆ สิ พี่รอคำตอบอยู่นะ”

“ก็ได้แต่พี่เอนาสต้องทำตามสัญญา ห้ามให้ใครรู้เรื่องของเราจนกว่า เอ่อ จนกว่านิสาจะรักพี่”

“ได้ ไม่มีปัญหา”

เอเรนาสยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจเมื่อทำให้นิสายอมมาอยู่กับตนเองได้ ต้องขอบคุณเธอที่คิดเรื่องข้อตกลงแบบนี้ขึ้นมา ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องใช้กำลังบังคับให้เธอมาอยู่ด้วยแน่ และอาจจะทำให้เธอไม่ชอบเขามากขึ้น

ส่วนเรื่องข้อตกลงนั้นเขาไม่มีทางทำตามความต้องการของเธอแน่นอน เรื่องอะไรจะปิดเป็นความลับ มีเมียทั้งทีต้องป่าวประกาศให้โลกรู้สิถึงจะถูก