"ตื่นแล้วหรือ?" เสียงทักทายของคนที่นอนข้างตัวเอ่ยขึ้นเมื่อฉันลืมตาขึ้นมา
ฉันมองค้อนเขาเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นเพราะกว่าที่เขาจะยอมปล่อยให้ฉันได้นอนก็เกือบเช้าแล้วและไม่ต้องก้มมองก็รู้ว่าสภาพร่างกายของฉันตอนนี้เป็นแบบไหน
"เจ้าเป็นอะไรไปจินเยว่? เหตุใดจึงทำหน้าเช่นนั้น" โจวตงหยาวเชยคางฉันขึ้นมาก่อนจะใช้นิ้วโป้งของเขาเกลี่ยริมฝีปากฉันไปมา
"ข้าจะมิยอมท่านอีกแล้วเจ้าค่ะ ท่านทำเกินไปแล้ว"
"สิ่งใดที่เรียกว่าเกินไปหรือ?"
"ก็ท่าน...มิยอมให้ข้าพักนี่เจ้าคะ ท่านเอาแต่ใจเกินไปแล้วเจ้าค่ะ"
"ข้าเพียงแค่อยากให้มีสิ่งนี้อยู่บนกายเจ้าทุกวัน ข้าอยากมอบรอยพวกนี้ไว้บนกายเจ้าในทุกค่ำคืนเพียงเท่านั้นมิมีสิ่งใดมากเกินไปเลยจินเยว่"
โจวตงหยางเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือมาดึงผ้าห่มที่คลุมตัวฉันอยู่ลงเล็กน้อยเผยให้เห็นรอยที่เขาฝากไว้ทั่วบริเวณเนินอกลามมาจนถึงไหล่ของฉัน
"ต่อไปหากข้ามิยินยอมท่านอย่ากระทำล่
