EP.10
ทิชารัตน์เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เป็นคนที่ทำท่าราวไม่เคยมีความทุกข์หรือความเครียดทั้งที่งานบัญชีของหล่อนน่าจะเครียดไม่ใช่เหรอ แต่ทุกครั้งที่เขาได้เจอ หล่อนกลับสดใส ก็เพราะสายตาแบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้นี่แหละที่ทำให้เขาปฏิเสธสิ่งที่พ่อกับอาทวิชต้องการไม่ได้ เขาจะหาสาเหตุอะไรไปหักล้าง นอกจาก... ไม่รัก
“งั้นเราไปเดินเล่นในสวนกัน”
“โอเคจ้ะ”
ทิชารัตน์เดินนำและเขาก็เดินตาม สายตาไม่ได้ละไปจากร่างระหง แต่หัวใจนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่ มันกลับลอยไปหาใครอีกคนที่ป่านนี้คงกำลังนั่งอยู่เหงาๆ คนเดียว
“พี่ฟ้าโอเคจริงๆ เหรอคะ ที่ลูกนกจะไปทำงานที่สกายกรุป”
เสียงหวานติดจะร่าเริงของทิชารัตน์ทำให้เขาตื่นจากภวังค์ และแววตาของหล่อนที่มองตรงมาก็คือต้องการคำตอบจริงๆ
“โอเคสิ ทำไมลูกนกถึงถามพี่แบบนั้นล่ะ”
“ก็ไม่รู้สิคะ ลูกนกว่าบางทีเราอาจจะไม่จำเป็นต้องทำงานที่เดียวกัน”
“ทำไม”
“ก็ลูกนกว่ามันจะเป็นปัญหาทีหลังมากก
